بی ثباتی اقتصادی حداقل تا زمان انتخابات ادامه خواهد داشت: وبسایت تاجران
چهار شنبه 6 فوريه 2013
http://www.hambastegi-iran.org/spip.php?article2585
دوست و دشمن اقتصاد ما
مرتب به ما تذکر داده می شود که "دشمنان" ما ممکن است از انتقادات ما از نظام علیه ما استفاده کنند. از ترس اینکه مبادا چنین مستمسکی به دشمنان بدهیم سعی در مطرح نکردن مسائلی داریم که اقتصاد کشور را فلج کرده است. در عین حال تاثیرات عملکرد دولت بر وجهه اقتصادی کشور نیز مستمرا نادیده گرفته می شود. با این روش چه پیامی به "دوستان" خود می فرستیم؟
به چند مورد اخیر توجه کنید:
سخنرانی آقای احمدی نژاد در مجلس یک پیام روشن داشت و آن این بود که بی ثباتی اقتصادی حداقل تا زمان انتخابات ادامه خواهد داشت. در سخنرانی آقای احمدی نژاد نشانه ای برای قانع کردن سرمایه گذاران داخلی و خارجی و یا شرکای تجاری بالقوه مبنی بر اینکه ایران یکی از بازیگران اصلی و قابل اعتماد در صحنه اقتصاد است به چشم نمی خورد. ایشان در عوض نشان داد که همکاری اقتصادی تا حدی برای این دولت بی اهمیت است که رئیس جمهور کشور حتی نمی تواند برای گوش دادن به سخنان نمایندگان مجلس یک ساعت وقت در برنامه کاری خود پیدا کند. آقای احمدی نژاد با انکار این واقعیت که دولت فاقد منابع مالی، تخصص و اراده سیاسی مورد نیاز برای غلبه بر مهم ترین مشکل اقتصادی کشور یعنی تحریم ها و انجام اصلاحات ضروری اقتصادی است، به کسانی که از سرمایه گذاری های جدید در کشور خودداری کرده اند ثابت کرد که تصمیم آنها عاقلانه و صحیح بوده است.
از سوی دیگر تلاش ها برای بی اعتبار کردن اسدالله عسگراولادی به خاطر اینکه برادر ایشان نظرات سیاسی خود را مطرح کرده است باعث دلسردی و سرخوردگی دیگر فعالان اقتصادی از تلاش در بسط و توسعه روابط تجاری با کشورهای خارجی شده است. آقای عسگراولادی برای مدت ها طلایه دار فعالیت های اقتصادی و خلق فرصت های جدید برای جایگزینی روابط از دست رفته اقتصادی حاصل از تحریم ها بوده است. در همین حال او یکی از شرکاء و همکاران مورد اعتماد و امین بسیاری از تجار خارجی است. سرمایه گذاری ها و تفاهم نامه های تجاری این بازرگانان از چه ضمانتی برخوردار است وقتی به شریک تجاری آنها به خاطر اظهارات برادرش بر چسب خائن زده می شود؟ ما با این کارمان چه پیامی به "دوستان" خود می فرستیم؟ چه کسی می خواهد در کشوری سرمایه گذاری کند که مردان انقلاب ناگهان زیر سوال می روند و پشت شان خالی می شود؟
گزارشات ضد و نقیض مقامات دولتی نیز در این میان قابل تأمل است. از یک طرف وزیر اقتصاد و دارایی می گوید که ما استفاده از دلار و یورو را در داد و ستد ها متوقف خواهیم کرد واز طرف دیگر رئیس بانک مرکزی سریعا گفته های او را تصحیح می کند. وزیر نفت اعلان می کند که صادرات نفت به خاطر تحریم ها به میزان قابل ملاحظه ای کاهش داشته است ولی مدیر عامل شرکت فرآورده های نفتی ایران ادعا می کند که صادرات نفت ما طبق روال عادی و بدون هیچ گونه مشکلی در حال انجام است. آقای احمدی نژاد درصد رشد را پنج درصد اعلان می کند و رئیس کمیسیون برنامه و بودجه او را دروغگو خطاب می کند و همه این ها در حالی است که بانک مرکزی و سازمان آمار ایران از ارائه آمار دقیق خودداری می کنند. حالا همین آقایان و مقامات در عجب اند که چرا مردم از انجام فعالیت های جدید اقتصادی در فضای کنونی خودداری می کنند؟!
دولت به مقامات استانی اجازه استخدام ده ها هزار کارمند و پرسنل جدید را می دهد و این در حالی است که حقوق کارمندان شاغل پرداخت نمی شود. رئیس جمهور اصرار بر ادامه اجرای طرح هدفمندی یارانه ها دارد ولی هیچ برنامه ای برای کاهش تورم ناشی از آن ارائه نکرده است. مسئولیت تولید کنندگان در قبال کشور مرتباً به آنها یادآوری می شود و بدون اینکه هیچ حمایت و مساعدتی به آنها حتی برای دریافت مواد اولیه از آنها خواسته می شود تا تعدیل نیرو نکنند! مقام معظم رهبری هم به جای پاسخ دادن به درخواست عاجزانه ملت برای کاهش قیمت ها و اشتغال زایی نگران هستند که مردم "آزادی انتخابات" را زیر سوال نبرند.
قرار است اینگونه الگوی دیگر کشورهای جهان باشیم؟ با این رویه می خواهیم در رده 10 اقتصاد برتر دنیا قرار بگیریم؟
http://www.taajeraan.com/index.php
چهار شنبه 6 فوريه 2013
http://www.hambastegi-iran.org/spip.php?article2585
دوست و دشمن اقتصاد ما
مرتب به ما تذکر داده می شود که "دشمنان" ما ممکن است از انتقادات ما از نظام علیه ما استفاده کنند. از ترس اینکه مبادا چنین مستمسکی به دشمنان بدهیم سعی در مطرح نکردن مسائلی داریم که اقتصاد کشور را فلج کرده است. در عین حال تاثیرات عملکرد دولت بر وجهه اقتصادی کشور نیز مستمرا نادیده گرفته می شود. با این روش چه پیامی به "دوستان" خود می فرستیم؟
به چند مورد اخیر توجه کنید:
سخنرانی آقای احمدی نژاد در مجلس یک پیام روشن داشت و آن این بود که بی ثباتی اقتصادی حداقل تا زمان انتخابات ادامه خواهد داشت. در سخنرانی آقای احمدی نژاد نشانه ای برای قانع کردن سرمایه گذاران داخلی و خارجی و یا شرکای تجاری بالقوه مبنی بر اینکه ایران یکی از بازیگران اصلی و قابل اعتماد در صحنه اقتصاد است به چشم نمی خورد. ایشان در عوض نشان داد که همکاری اقتصادی تا حدی برای این دولت بی اهمیت است که رئیس جمهور کشور حتی نمی تواند برای گوش دادن به سخنان نمایندگان مجلس یک ساعت وقت در برنامه کاری خود پیدا کند. آقای احمدی نژاد با انکار این واقعیت که دولت فاقد منابع مالی، تخصص و اراده سیاسی مورد نیاز برای غلبه بر مهم ترین مشکل اقتصادی کشور یعنی تحریم ها و انجام اصلاحات ضروری اقتصادی است، به کسانی که از سرمایه گذاری های جدید در کشور خودداری کرده اند ثابت کرد که تصمیم آنها عاقلانه و صحیح بوده است.
از سوی دیگر تلاش ها برای بی اعتبار کردن اسدالله عسگراولادی به خاطر اینکه برادر ایشان نظرات سیاسی خود را مطرح کرده است باعث دلسردی و سرخوردگی دیگر فعالان اقتصادی از تلاش در بسط و توسعه روابط تجاری با کشورهای خارجی شده است. آقای عسگراولادی برای مدت ها طلایه دار فعالیت های اقتصادی و خلق فرصت های جدید برای جایگزینی روابط از دست رفته اقتصادی حاصل از تحریم ها بوده است. در همین حال او یکی از شرکاء و همکاران مورد اعتماد و امین بسیاری از تجار خارجی است. سرمایه گذاری ها و تفاهم نامه های تجاری این بازرگانان از چه ضمانتی برخوردار است وقتی به شریک تجاری آنها به خاطر اظهارات برادرش بر چسب خائن زده می شود؟ ما با این کارمان چه پیامی به "دوستان" خود می فرستیم؟ چه کسی می خواهد در کشوری سرمایه گذاری کند که مردان انقلاب ناگهان زیر سوال می روند و پشت شان خالی می شود؟
گزارشات ضد و نقیض مقامات دولتی نیز در این میان قابل تأمل است. از یک طرف وزیر اقتصاد و دارایی می گوید که ما استفاده از دلار و یورو را در داد و ستد ها متوقف خواهیم کرد واز طرف دیگر رئیس بانک مرکزی سریعا گفته های او را تصحیح می کند. وزیر نفت اعلان می کند که صادرات نفت به خاطر تحریم ها به میزان قابل ملاحظه ای کاهش داشته است ولی مدیر عامل شرکت فرآورده های نفتی ایران ادعا می کند که صادرات نفت ما طبق روال عادی و بدون هیچ گونه مشکلی در حال انجام است. آقای احمدی نژاد درصد رشد را پنج درصد اعلان می کند و رئیس کمیسیون برنامه و بودجه او را دروغگو خطاب می کند و همه این ها در حالی است که بانک مرکزی و سازمان آمار ایران از ارائه آمار دقیق خودداری می کنند. حالا همین آقایان و مقامات در عجب اند که چرا مردم از انجام فعالیت های جدید اقتصادی در فضای کنونی خودداری می کنند؟!
دولت به مقامات استانی اجازه استخدام ده ها هزار کارمند و پرسنل جدید را می دهد و این در حالی است که حقوق کارمندان شاغل پرداخت نمی شود. رئیس جمهور اصرار بر ادامه اجرای طرح هدفمندی یارانه ها دارد ولی هیچ برنامه ای برای کاهش تورم ناشی از آن ارائه نکرده است. مسئولیت تولید کنندگان در قبال کشور مرتباً به آنها یادآوری می شود و بدون اینکه هیچ حمایت و مساعدتی به آنها حتی برای دریافت مواد اولیه از آنها خواسته می شود تا تعدیل نیرو نکنند! مقام معظم رهبری هم به جای پاسخ دادن به درخواست عاجزانه ملت برای کاهش قیمت ها و اشتغال زایی نگران هستند که مردم "آزادی انتخابات" را زیر سوال نبرند.
قرار است اینگونه الگوی دیگر کشورهای جهان باشیم؟ با این رویه می خواهیم در رده 10 اقتصاد برتر دنیا قرار بگیریم؟
http://www.taajeraan.com/index.php
iran#
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر