سام قندچی
سه سال پيش آيت الله احمد جنتی دبير شورای نگهبان در برخورد
به آقای محمود احمدی نژاد به روشنی گفت که بحث های دينی اموری تخصصی است که در آن
روحانيت صاحب نظر است و رياست جمهوری نبايد در اينگونه مسائل نظر دهد. البته
از نظر آيت الله جنتی نظر روحانيت را ائمه جمعه، شورای نگهبان و در نهايت ولی
فقيه بيان می کنند و رييس جمهور بايد امور کشور را در عمل بگرداند. اما آقای احمدی
نژاد به رغم آنکه فردی روحانی نبود در ابتدا با تکيه بر آيـت الله مصباح يزدی
ديدگاه های مذهبی خاص خود را بيان می کرد و بعدها نيز بدون مراجعه به مقام
روحانی خاصی درباره مهدويت نظراتی ارائه کرده و می کند که همه اين سه سال مورد
اعتراض بخش هايی از روحانيت بوده است (1).
دو روز پيش آيت الله جنتی در پيشگاه آيت الله خامنه ای در سخنان
خود در مورد طرح شورای نگهبان برای انتخابات رياست جمهوری خرداد 1392 که حدود يکماه
ديگر برگزار می شود بر اين موضوع تأکيد کرد که شورای نگهبان با رسانه ها از نزديک
همکاری کرده و نسبت به افکار عمومی پاسخگو خواهد بود (2).
تأکيد سخنرانی آيت الله جنتی بر اجرای حرفه ای انتخابات بود؛ اما،
بنظر می رسد نظارت استصوابی شورای نگهبان در اين انتخابات نه لزوماً حذف بر مبنای
ديدگاه های مذهبی کانديداها بلکه بر اساس رفتار آنها در مورد بيان ديدگاه های مذهبی
خود است. چرا که آقای احمدی نژاد نه به دليل اصول گرا بودنش بلکه به خاطر بيان کردن
نظرات خود در مورد مذهب اسلام، مسأله ساز شد.
در حقيقت گوئی جمهوری اسلامی بعد از 34 سال به اين نتيجه رسيده است
که رييس جمهور کشور بايد سکولار عمل کند. يعنی حتی رؤسای جمهوری غيرروحانی نظير آقايان
بنی صدر و احمدی نژاد به دليل ترويج ديدگاه خاص خود از مذهب اسلام، مسأله ساز
شدند. درست است که آقای جنتی با صراحت در اين مورد نمی گويد وليکن بنظر می رسد
انتظار اين است که رييس جمهوری آينده حتی از دولت های رسماً سکولار دنيا کمتر در
مورد ديدگاه های مذهبی خود سخن بگويد و اين قبيل اظهار نظرها را به فقها، ائمه
جمعه، شواری نگهبان و در نهايت ولی فقيه واگذار کند.
به امید
جمهوری آینده نگر
دموکراتیک و
سکولار در ایران،
پانويس:
iran#
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر