هدف اپوزیسیون چیست؟

هدف اپوزیسیون چیست؟

http://iranscope.blogspot.com/2015/03/blog-post_23.html
http://www.ghandchi.com/891-opposition-goal.htm

شاید هیچ زمانی در تاریخ ایران اهداف اپوزیسیون به اندازه 35 سال گذشته پراکنده نبوده است و در نتیجه جای تعجبی هم نباید باشد که به نتیجه ای نمیرسیم. منظورم این نیست که برنامه های نیروهای اجتماعی نباید با هم تفاوت داشته باشند. اتفاقاً هم در ایران و هم در نقاط مختلف جهان نیروهای سیاسی مختلف نه تنها مسائل جامعه را متفاوت می بینند بلکه برای حل مسائل نیز پاسخ های متفاوت دارند و این تفاوتها عادی است. مثلا در آمریکا برنامه احزاب دموکرات و جمهوریخواه متفاوت است؛ و مطمئناً اگر همه خواسته های آنها بدست آمده بود دیگر نیازی به ادامه فعالیت نداشتند. ایجاد جمهوری دموکراتیک و سکولار در ایران نیز نه پایان بلکه تازه آغاز کار است و پس از آنهم همه نیروهای مدنی و سیاسی برنامه های خود را در کشور دنبال خواهند کرد (1).

اما گویی در فعالیت روزمره اپوزیسیون ایران هدف فراموش شده و همه مسائل جامعه را می خواهیم همین حالا حل کنیم. البته درست است که اگر نیرویی هدفش احیاء سلطنت یا ایجاد دولتی کمونیستی است در آن صورت برنامه حزبی متفاوتی نسبت به تشکیلات جمهوریخواهان سکولار دموکرات دارد، چه امروز و چه بعد از تغییر جمهوری اسلامی، اما بحث در این مورد است که گویی ما می خواهیم همه مسائل سیاسی و اجتماعی و محیط زیستی و حتی شخصی و خانوادگی را همین امروز حل کنیم يعنی کارهایی که حتی در آمریکا دویست سال پس از ایجاد جمهوری دموکراتیک و سکولار همچنان مانند ایران ادامه دارند.

در گذشته در اپوزیسیون فقط جریانات کمونیستی می خواستند همه مسائل جامعه را یکباره حل کنند و در گروه های خود می خواستند انسان طراز نوین داشته باشند، اما بقیه جریانات سیاسی اینگونه نمی اندیشیدند، و تازه اکثر جریانات کمونستی نیز به دو مرحله دموکراتیک و سوسیالستی در تحول معتقد بودند و کمونیسم را نیز هدف نهایی خود در مرحله سوسیالیستی می دیدند. امروز گویی همه جریانات اپوزیسیون ایران تام گرا می اندیشند و قرار است همه چیز فردا حل شود. لغت تام گرا بعد از تجربه فاشیسم و کمونیسم معنی منفی در فرهنگ سیاسی دارد اما نمی دانم برای این نوع اندیشیدن چه اصطلاح دیگری انتخاب کنم.

برایم ارزش کارهای محققان در عرصه تاریخ و در عرصه های دیگر اجتماعی قابل فهم است همانطور که فعالیت های خبری و  مدنی و حقوق بشری را می فهمم اما گاهی اوقات روشن نیست که آیا هدف اپوزیسیون سیاسی بویژه در نوشته های برخی رهبران جریانات مختلف فکری، مشخص است یا پراکنده؟ اینکه ترقی خواهی اپوزیسیون ایران فقط به سیاست محدود نمانده و در همه عرصه های زندگی در 35 سال گذشته تلاش فکری و عملی می شود بسیار عالی است اما بدون روشن بودن برای آنچه در عرصه کلان امروز برای ایران در نظر داریم مشکل بتوان امید داشت به نتیجه ای برسیم. مثلاً برخی دوستان حتی طرح نظامی برای ایران مطرح می کنند در صورتیکه ما نه در قدرت هستیم که مسأله مان این حرف ها باشد و نه اعتقادی به مبارزه مسلحانه داریم و ایران نیز امروز با تجاوز نظامی روبرو نیست و تحت عنوان پیشگیری از تجاوز داعش طرح نظامی برای جنگ در خارج از مرزهای ایران دادن، آنهم برای گروهی غیرمسلح، واقعاً عجیب است.

به هرحال حتی برای خارج از ایران در سطح جهانی تمرکز بر فعالیت های فکری و فرهنگی و آموزشی، خبری و حقوق بشری برای سکولاریسم هدفی معقول بنظر می آید (2).

به امید جمهوری آینده نگر دموکراتیک و سکولار در ایران

سام قندچی، ناشر و سردبير
ایرانسکوپ

http://iranscope.blogspot.com
http://www.iranscope.com

http://www.ghandchi.com
سوم فروردین ماه 1394
March 23, 2015

پانویس:

1. دموکراسی سکولار نه پایان که آغاز کار است
http://www.ghandchi.com/868-democracy-secular.htm
 

2. وقت تشکیل "ابتکار گلوبال برای سکولاریسم" است
http://www.ghandchi.com/871-global-secular-initiative.htm

Time for a Global Secular Initiative
http://www.ghandchi.com/871-global-secular-initiative-english.htm

 

ایرانسکوپ#
#iranscope