دورنمای توافق آمریکا و ایران

دورنمای توافق آمریکا و ایران
http://iranscope.blogspot.com/2015/03/blog-post_5.html

http://www.ghandchi.com/884-us-iran-deal-prospects.htm

Prospects of US-Iran Deal
http://www.ghandchi.com/884-us-iran-deal-prospects-english.htm

یک ماه پیش خوشبین بودم که توافق آمریکا و ایران بزودی امضا شود و تنها نگرانیم این بود که در آن چه چیزی برای حقوق بشر هست (1). اما پس از دور آخر مذاکرات ژنو که روز گذشته پایان یافت و جان کری به عربستان پرواز کرد، بنظر می رسد دورنمای توافق کمرنگ شده است. این تغییر اوضاع نه به خاطر سخنرانی نتانیاهو در کنگره آمریکاست و نه به دلیل فشارهای عربستان سعودی. علت تغییر خود ایران است. اجازه دهید توضیح دهم.

برخورد ایران امروز شبیه آخرین ماه های مذاکرات با عراق در پایان جنگ ایران و عراق در سال 1989 است، هنگامیکه جمهوری اسلامی سعی می کرد پنجه آهنین خود را در داخل در ارتباط با اپوزیسیون و در مرزهای با عراق با تصرف مناطق جدید نشان دهد، تا در مذاکرات در موضع قدرت قرار گیرد. جمهوری اسلامی ایران همان کارها را در چند ماه گذشته انجام داده است، مانورهای نظامی در خلیج فارس و افزایش اعدامهای گروه های رادیکال در ایران. اما آمریکا، عراق صدام حسین نیست. وقتی چین مائو می خواست روابطش را با آمریکا باز کند، برای آمریکاییها فرش قرمز پهن کرد و در برابر اپوزیسیون داخلی خویشتنداری نشان داد. کشوری نظیر آمریکا خوب از قدرت ایران آگاه است اما در زمان مذاکرات، دولت آمریکا نیاز دارد که تصمیمات خود را برای رأی دهندگانش توجیه پذیر سازد. آمریکا برعکس عراق صدام حسین، یک دموکراسی است. در نتیجه رفتار طرف مقابل نقش مهمی در پیروزی مذاکرات ایفا می کند و به همین دلیل چین مائو در زمان سفر نیکسون توجه دقیقی به نشان دادن حسن نیت چین به مردم آمریکا داشت.

شما نمی توانید یک ژورنالیست آمریکایی را به زندان بیاندازید و فکر کنید می توانید به قلب مردم آمریکا پلی بزنید. شما با عراق صدام حسین طرف نیستید. رأی دهندگان در آمریکا اهمیت دارند و جمهوری اسلامی کاملاً آنها را نادیده گرفته است. این مسأله فقط درباره تندروها در ایران نیست. دولت روحانی اینگونه رفتارها را کمک کننده دانسته و تصور کرده که به اصطلاح نشان دادن موضع قدرت برای مذاکرات کمک کننده است و دعوای داخلی بر  سر این کارها راه نیانداخته است. اوباما با کنگره آمریکا و اسراییل بخاطر تلاش برای توافق با ایران وارد کشمکش شده است، اما آقای روحانی هیچ اقدامی در ارتباط با برچیدن شعارهای "مرگ بر آمریکا" در تهران، سازمان دادن مانورهای های جنگی در خلیج فارس، و راه انداختن بساط جوخه های اعدام مخالفان در کشور، انجام نداده است.

نمی دانم که دورنمای هرگونه توافقی برای همیشه از دست رفته باشد اما مطمئنم که دورنمای توافق فوری در زمان حاضر بسیار کمرنگ شده است. برای آقای اوباما، داشتن توافق با ایران دیگر آنقدر مهم نیست. او توانسته قیمت نفت را بسیار پایین بیاورد که برای آقای اوباما حمایت زیاد افکار عمومی را به ارمغان آورده است. همچنین جنگ ایران و داعش در عراق، بازدارندگی متقابل است، و به آمریکا یاری میرساند. چنین جنگی برنده ندارد و تنها شبه نظامیان شیعه و سنی را در منطقه تضعیف می کند. در حال حاضر، مذاکرات آمریکا و ایران چندان تفاوتی با زمان سعید جلیلی ندارد که در نشست های بی نتیجه ای حضور پیدا می کرد و بیاد می آوریم که با گذشت زمان، تحریمهای بین المللی، اقتصاد ایران را ضعیف تر و ضعیف تر کرد. تنها تفاوت امروز در این است که نفت بسیار ارزان تر و در نتیجه درآمد ایران بسیار کمتر از زمانی است که آقای جلیلی سفر های خود را بین تهران و پایتخت های اروپایی، انجام می داد.
 

به امید جمهوری آینده نگر دموکراتیک و سکولار در ایران

سام قندچی، ناشر و سردبیر
ایرانسکوپ
http://iranscope.blogspot.com 
http://www.iranscope.com
http://www.ghandchi.com

چهاردهم اسفند ماه 1393
March 5, 2015

پانویس:

1.  چه چیزی در توافق آمریکا و ایران برای حقوق بشر هست
http://www.ghandchi.com/873-us-iran-deal-rights.htm

Prospects of US-Iran Deal
Sam Ghandchi
http://www.ghandchi.com/884-us-iran-deal-prospects-english.htm

دورنمای توافق آمریکا و ایران
http://www.ghandchi.com/884-us-iran-deal-prospects.htm

A month ago I was optimistic about US-Iran deal to be sealed soon and only worried about what would be in it for human rights (1). But after the last round of talks in Geneva which finished yesterday and John Kerry flew to Saudi Arabia, it seems like the prospects for a deal are dim. This turn of events should neither be blamed on Netanyahu's speech at the US Congress nor on Saudi Arabia. The change is because of Iran itself. Let me explain.

Iran's approach has been like the last months of negotiations with Iraq for ending Iran-Iraq war in 1989, when Islamic Republic tried to show an iron fist internally with the Iranian opposition and taking new territories at the borders with Iraq, to show a position of strength. Islamic Republic of Iran has been doing the same thing in the last few months, military exercises in the Persian Gulf and increase of executions of radical groups in Iran. But US is not Saddam's Iraq. When Mao's China wanted to open relations with the US, they rolled out the red carpet for Americans and showed restraint with internal opposition. A country like the US already knows Iran's strength, but at time of such negotiations, the US government needs to justify its decisions to its constituency. US unlike Saddam's Iraq, is a democracy. So the attitude of the other side makes a big difference for negotiations to succeed, which is why Mao's China at the time of Nixon's trip paid close attention to show their good will to American people.

You cannot throw a US journalist in jail and think you can build bridges with American people. You are not making a deal with Saddam's Iraq. The constituency of US government matters, and Islamic Republic has totally missed it. This is not just about the hardliners in Iran. Rouhani's administration has viewed such attitudes as helpful to itself believing that the so-called show of a strong position is helpful in the negotiations and did not raise any internal fight over it. Obama fought the US Congress and Israel for this deal but Mr. Rouhani did nothing with regards to those who continue "Death to America" slogans in Tehran, organize war games in Persian Gulf and roar the gunshots of firing squads.

I do not know if the prospects for any deal are completely lost but am sure prospects for an immediate deal looks dim at this time. For Mr. Obama, having the Iran deal is not that important anymore. He has been able to bring the price of oil so low that has gained him a tremendous US public support. Also the fighting of Iran and ISIS in Iraq is a dual containment and helps the US. Such a war will have no winner and will only weaken both Shia and Sunni fundamentalist militias in the region. For the time being, US-Iran negotiations are not much different from the time when Saeed Jalili kept going to meetings with no results and as we remember, with the passage of time, international sanctions made Iran's economy weaker and weaker. The only difference now is that oil is a lot cheaper than when Mr. Jalili was making his trips back and forth from Tehran to European capitals.

Hoping for a democratic and secular futurist republic in Iran,

Sam Ghandchi, Editor/Publisher
IRANSCOPE
http://www.ghandchi.com 
http://www.iranscope.com
March 5, 2015

 

Footnotes:

1. What is in US-Iran Deal for Human Rights
http://www.ghandchi.com/873-us-iran-deal-rights-english.htm