بحث
شادی امین درباره موضع جدید جمهوری اسلامی در مورد دگرباشان
در پی اجلاس بررسی وضعیت حقوق بشر ایران توسط جامعه جهانی، ارزیابی های دقیق حقوقی دکتر شادی صدر و "عدالت برای ایران" درباره مواضع تازه جمهوری اسلامی در مورد دگرباشان جنسی، منتشر شد (1).
روز گذشته خانم شادی امین از شبکه "شش رنگ" نیز در مصاحبه ای با رادیو زمانه نظر خود را در این مورد که جمهوری اسلامی در اجلاس اخیر شورای حقوق بشر سه توصیه را در ارتباط با دگرباشان جنسی پذیرفته است، توضیح داده و در ادامه گفت: "کسانی که اهمیتی برای پذیرش این توصیه‌ها قائل نیستند، و به دلیل عدم ضمانت اجرایی این توصیه‌ها، آن‌ها را فاقد اهمیت ارزیابی می‌کنند، باید به این سؤال پاسخ دهند که با چنین درکی معلوم نیست چرا با وجود رد توصیه‌های حقوق بشری از سوی ایران در دوره قبل و همچنین عدم اجرای توصیه‌های پذیرفته شده‌اش همچنان بر ضرورت کار از طریق مکانیسم شورای حقوق بشر سازمان ملل پافشاری می‌کنند و برای گرفتن بودجه و بسیج نیرو تلاش می‌کنند؟ آیا این به این دلیل نیست که پیروزی جامعه ال‌جی‌بی‌تی را به هیچ می‌گیرند و قدرت عمل و موفقیت ما را منکر می‌شوند؟ این نگاه البته از سویه‌های گوناگون در جریان است. می‌توان نیمه پر لیوان را دید و یا نیمه خالی؟ می‌توان از عدم پذیرش حرف زد و یا از پذیرش محدود به عنوان موفقیت در تغییر فضای گفتمان در حیطه رسمی در مورد همجنسگرایان و ترنسجندرها. اینجاست که “شش رنگ” بدون مکث و با تکیه بر دستآورد فعالیت چهار سال گذشته‌اش، خوب می‌داند که این موفقیت نه ساده به‌دست آمده و نه می‌توان به سادگی آن را نادیده گرفت" (2).
بنظر می رسد دلیل تناقض گویی آنهایی که این توصیه ها را فاقد
اهمیت می دانند اما همچنان بر ضرورت کار از طریق این مکانیسم ها اصرار می ورزند این
است که هدفشان از اینگونه فعالیت ها نه دستاوردهای آن بلکه افشاگری است. در واقع
اکثریت چپ پیش از انقلاب و بسیاری بعد از انقلاب هدفشان از فعالیت های دموکراتیک و
حقوق بشری تنها افشاگری بود و همین عامل باعث می شد نه رژیم، رفرم بمعنی واقعی کلمه
را جدی گیرد و نه اپوزیسیون. دلیل این برخورد نیز نوعی تام گرایی فکری است که تصور
می شود کل اگر عوض نشود، تغییری با اهمیت نمی تواند بدست آید. در مورد دگرباشان جنسی چنین نگرش های تام گرا یعنی آنکه انتظار
داشته باشیم نه تنها رژیم دیگر اسلامی نباشد بلکه اکثریت مردم هم دیگر به اسلام و
مذاهب ابراهیمی و حتی مذاهب و ایدئولوژی های دیگر که مواضع ضد دگرباشان دارند،
معتقد نباشند تا بتوان وضع دگرباشان را تغییر داد. اتفاقاً دلیل موفقیت جنبش
همجنسگرایان در آمریکا و اروپا دقیقاً عکس آن بود بعنی کاری نداشتند شما چه مذهبی
دارید و نظرات کلی اعتقادی تان چیست بلکه تعمیم حقوق فردی به دایره دو انسان
همجنسگرا را مدنظر داشتند جدا از آنکه نظر مذهب دیگران یا حتی خود آن دو درباره
همجنسگرایی چیست. به همین علت در جوامعی که بیش از 90 درصد مردم مذهبی هستند، حتی
ازدواج همجنسگرایان امروز به رسمیت شناخته شده است.
در واقع برخورد آمریکا و جوامع غرب به سکولاریسم نیز اینگونه بوده است و گرچه درصد بسیار کوچکی در جامعه، غیرمذهبی هستند اما چارچوب جدایی مذهب و دولت از سوی اکثریتی حتی 95 درصدی از مردمی مذهبی پذیرفته شده است چرا که شرط آن غیرمذهبی بودن نیست بلکه قبول حقوق انسانی در جامعه است جدا از اینکه مذهب هرکس چه تصوری از انسان و کائنات دارد. متأسفانه تنها معتقدان به مذاهب ابراهیمی نیستند که برایشان این نحوه اندیشیدن در مورد سکولاریسم یا حقوق دگرباشان مشکل است و بسیاری پیروان ایدئولوژی های غیرمذهبی نیز به دلیل تام گرایی نمی توانند چنین تغییراتی را بپذیرند و تنها هدفی را که از فعالیت در عرصه های حقوق بشری دنبال می کنند افشاگری رژیم و جریانات مذهبی است، نه کسب حقوق انسانی بیشتر.
http://www.ghandchi.com
یازدهم فروردین ماه 1394
March 31, 2015
یازدهم فروردین ماه 1394
March 31, 2015
پانویس:
2. اقلیت‌های جنسی در «بررسی ادواری
وضعیت حقوق بشر ایران»
http://www.radiozamaneh.com/212656
http://www.radiozamaneh.com/212656
ایرانسکوپ#
#iranscope
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر