http://mohandestabarzadi.blogfa.com/post-1552.aspx
ابتدا لازم است به پتانسیل واقعی جنبش سبز اشاره داشته باشیم.این جنبش در سطوح گوناگون دارای هواداران و حامیان و اعضایی است که در کمتر جنبش سیاسی- اجتماعی در سال های اخیر دیده شده است.
اول این که اکثریت مردم ایران اعم از کسانی که به موسوی یا کروبی رای داده یا اصولا در انتخابات شرکت ننموده و یا حتا به دیگری رای داده اند ،از این جنبش انتظارات زیادی دارند. به بیان دیگر خاستگاه این جنبش از تقلب انتخاباتی فراتر رفته و می رود تا به یک جنبش ملی تبدیل شود. بنا براین در سطح اول باید اذعان کرد که همه ی مخالفان تقلب،استبداد و سرکوب و تجاوز،از طرفداران این جنبش هستند.
در سطح دوم این افکار جهانی است که جنبش را پشتیبانی می کند. در چند هفته ی گذشته دیده شد که نخبگان جهانی و رسانه های ازاد و گروه های گوناگون اجتماعی و حتا برخی دولت ها از جنبش سبز و اهداف ان پشتیبانی کرده و سعی کردند چهره ی واقعی ملت ایران را در متانت و مظلومیت این جنبش دیده و نه رفتار و گفتار حکومت خشن و خودسر جمهوری اسلامی.در واقع جنبش سبز توانست با بهروری از تکنولوژی، پیام خود را به گوش جهانیان برساند و گفتمان جدیدی در روابط بین الملل در تعامل با ملت ایران را بگشاید.
در سطح سوم باید به هزاران عضو فعال و هوادارن گسترده ی این جنبش در درون و برون مرز اشاره کرد. به راستی هزاران انسان اگاه در انتظار شنیدن اخبار این جنبش و پیوستن به اکسیون ها و تظاهرات مسالمت امیز جنبش سبز هستند. این امر یکی از سرمایه های اصلی جنبش سبز است.
سطح چهارم از سطوح هواداری و پشتیبانی کننده ی این جنبش را اپوزسیون ایران تشکیل می دهد. اپوزسیون دموکرات و مسالمت جو،به شدت از جنبش سبز پشتیبانی کرده و این حرکت را ادامه می دهد. در طول نزدیک به سه ماه گذشته ،این پشتیبانی ها اشکار بوده و امید است که در اینده ی نزدیک بیش از پیش شاهد پشتیبانی تئوریک و عملی اپوزسیون دموکرات از جنبش سبز باشیم.
در سطح پنجم باید به حمایت گسترده ی جناح اصلاح طلب حکومت ،از جنبش سبز اشاره کنیم.این جناح اینده ی خود و بلکه اینده ی جمهوریت را در گرو حمایت از جنبش سبز می داند.زیرا سرنوشت این جناح با جنبش سبز گره خورده است.به راستی باید این سرمایه ی سیاسی- اجتماعی را مد نظر قرار داد و از ان برای تداوم جنبش بهره برد.
تا کنون دیده نشده است که چین بخش بزرگی از روحانیون و شخصیت های حکومتی با یک جنبش اعتراضی هما هنگ شده باشند. در عین حال و با توجه به حجم بزرگ پشتیبانی های مردمی و جهانی و حتا رسمی از این جنبش،انگونه که انتظار می رود،حرکت جنبش رو به جلو نمی باشد.بر همین اساس پیشنهاد های راهگشا و عملی تقدیم راهیان جنبش سبز می شود،بلکه در اینده شاهد گام های استوارتری به سمت اهداف از سوی این جنبش باشیم.
1-یکی از ضعف های اصولی این جنبش،پراکندگی در سطح رهبری است.اگر چه اقای کروبی با افشاگری های شجاعانه و تاریخی خود در افشای ماهیت تجاوز کارانه ی رژیم نقش مهمی ایفا کرده است اما باید پذیرفت که جنبش از رهبری معینی برخوردار نیست.تا زمانی که رهبری دموکراتیک،دسته جمعی و جسور برای جنبش وجود نداشته باشد از پتانسیل واقعی ان استفاده نخواهد شد. باید ساز و کاری طراحی شود تا اپوزسیون دموکرات و رهبران جنبش های اجتماعی بتوانند به نحوی خود را در رهبری این جنبش شریک دانسته و از امکانات خود برای پیشبرد ان استفاده کنند. معلوم نیست بار دیگر چنین شرایط تاریخی برای رهایی ملت به دست بیاید. اصلاح طلبان نیز نباید از اپوزسیون دموکرات واهم داشته باشندو نگرانی ناشی از انحلال تدریجی رژیم فعلی انان را به انفعال وا بدارد.اگر این ساختار با همین وضعیت باقی بماند نه به نفع مردم است و نه به نفع دین. خوب است تا دیر نشده اصلاح طلبان به این واقعیت توجه کنند.
2- جنبش سبز باید تاکتیک های معینی برای تداوم مبارزات مسالمت امیز انتخاب کند.اگرچه در بین این تاکتیک ها ادامه ی تظاهرات مسالمت امیز نقش سرنوشت سازی را ایفا می کند. پر واضح است که رژیم با بی رحمی ،مخالفین را سرکوب می کند.بنا براین استفاده از حاشیه ی امن برای تداوم مبارزه یک تاکتیک درست خواهد بود. چنانچه دقت شود در خواهیم یافت که شعار اله اکبر بر پشت بام ها به دلیل نوع شعار و زمان و مکان مورد استفاده و با توجه به پیشینه ی تاریخی ان،یک اقدام موفق بوده که هنوز ادامه دارد و به طور قطع و یقین هر گاه لازم باشد شهروندان بر بالای پشت بام ها خواهند رفت و شعار اله اکبر- مرگ بر دیکتاتور سر خواهند داد.این یک تجربه ی موفق در جنبش سبز است که باید به عنوان الگو مورد استفاده قرار بگیرد.
بنابراین استفاده از مناسبت های سیاسی-مذهبی برای ابراز نظر و تداوم اعتراضات مسالمت امیز یک تاکتیک سرنوشت ساز خواهد بود. شب های قدر،روز 17 شهریور و گل افشانی میدان شهدا به منظور گرامی داشت یاد شهدای انقلاب،شرکت در تظاهرات روز قدس البته با نشانه های سبز و طرح شعار های متفاوت و شرکت در برنامه های عید فطر البته به تشخیص شهروندان و گزینش راهبرد درست ، مورد پشتیبانی است. جبهه ی دموکراتیک ایران در 22 ربهمن 1379 برای اولین بار و البته با برنامه ی متفاوت در ان راهپیمایی شرکت کرد. در ان روز ما در مقابل دانشگاه تهران ایستادیم و شعار های خود را مطرح کردیم. اما رژیم دست به سرکوب زد و ده ها تن را بازداشت نمود که هزینه ی سختی بر او تحمیل شد.بنابراین مناسبت های مذهبی که رژیم از ان ها بهره برداری سیاسی می کند، همچون شمشیر دو دم است که می تواند مورد استفاده ی مخالفین نیز قرار بگیرد.
3- دولت فعلی نا مشروع است و این عدم مشروعیت موجب تضعیف بیش از پیش ان شده است.عدم همکاری مردم با این دولت و کارشکنی یا نافرمانی مدنی و استعفای مدیران غیر وابسته از تاکتیک های موثر در شکست سرکوبگران خواهد بود.همان گونه که ضرغامی رییس صدا و سیمای دروغ وتحریف،اعلام کرد بخش بزرگی از بینندگان خود را از دست داده اند.بنابر این،جنبش سبز از توانی برخوردا است که اگر بخواهد به راحتی می تواند دولت نامشروع را فلج کند. باید تضعیف دولت غیر مشروع از تاکتیک های اصولی در مبارزه ی دموکراتیک جنبش سبز باشد.البته این مهم نیاز به برنامه ریزی دارد که رهبری جنبش می تواند در میزان موفقیت و اولویت بندی ان نقش اصولی داشته باشد.برای یک بار هم که شده است مردم ایران می توانند به مردم منطقه نشان بدهند که از طریق نافرمانی مدنی می توان دولت نامشروع را ساقط کرد و نیاز به جنگ و خونریزی نیست.
4-بازگشایی مدارس و دانشگاه ها در کنار کارخانه ها با لشکریانی از کارگران بیکار،امکان بزرگی برای تداوم و تقویت جنبش سبز است. اعضا و هواداران جنبش سبز باید بدانند که اکثریت قاطع و فعال گروه ها و صنوف و طبقات اجتماعی را همین ها تشکیل می دهند.بنا براین نباید نا امید و خسته شد. در حالی که رهبران حکومت سرکوب و دیکتاتوری مذهبی از وقوع جنایت در زندان ها سخن گفته و وعده ی مجازات ان ها را می دهند،باید اگاه بود که این قدرت جنبش است که ان ها را وادار به اتخاذ چنین مواضعی کرده است. ان ها از قدرت جنبش دانشجویی و دانش اموزی و فرهنگیان به وحشت افتاده اند. باید جنبش سبز مراقب باشد که تحت هیچ شرایطی سال تحصیلی جدید را عقب نیندازند و در صورت ارتکاب چنین عملی ،بازگشایی مراکز تحصیلی به شعار محوری جنبش تبدیل شود.
5-ب اعضا و فعالین در درون جنبش سبز از طیف ها و جناح های گونا گون اجتماعی هستند که به اسانی حول ارمان های مشخص سیاسی گرد نخواهند امد. شاید به همین دلیل است که این جنبش تا حدودی در جا زده است. برای برون رفت از این ابهام در اهداف،می توان در مورد اهداف کوتاه مدت یا استراتژی ،توافق کرد.یشنهاد جبهه ی دموکراتیک ایران این است که:ازادی کلیه ی زندانیان سیاسی-افشا و مجازات امران و عاملان تجاوز ها-توقف دادگاه های استالینیستی-مشخص شدن وضعیت گم شدگان یا کشته شدگان-حمایت از دانشجویان ستاره دار و دفاع از حق تحصیل برای همه-تضمین ازادی های مصرح در قانون-تقویت مبانی جمهوریت-مخالفت با راه اندازی گشت به اصطلاح ارشاد و توجه ی ویژه به حقوق شهروندی، به عنوان اهداف مرحله ای و کوتاه مدت که همگان بر ان توافق دارند، در دستور کار جنبش قرار بگیرد
یکی از نقاط ضعف جنبش 18 تیر 1378 این بود که خواسته ها مرحله بندی نشد و رژیم به مرور از زیر بار فشار و هزینه ها و جنایات وارده علیه دانشجویان شانه خالی کرد.جنبش فعلی نباید به سرنوشت جنبش 18 تیر دچار شود. با پرهیز از پراکندگی در رهبری جنبش،گزینش تاکتیک ها و استراتژی معین و گزینش اهداف و شعار های مرحله ای،می توان این جنبش را پیش برد.
جبهه ی دموکراتیک ایران
زنده باد ازادی-گسسته باد زنجیر استبداد-برقرار باد دموکراسی
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر