اسمیتسونین روز جهانی موزه ها را با نمایشگاهی از زندگی و سنت های نوادگان برده ها جشن می گیرد
http://www.voanews.com/persian/news/arts/InternationalMuseumDay-2011-5-18-122176679.html
زندگی و سنت های دیرین نوادگان برده های غرب آفریقا که هم اکنون در مناطق ساحلی جنوب شرقی آمریکا زندگی می کنند، در نمایشگاهی در بخشی از موزه اسمیتسونین شهر واشنگتن به نمایش گذاشته شد. این موزه هم چنین میزبان دانش پژوهی است که تحقیقاتش برای نخستین بار ارتباط میالن مردم «گولا گیشی» با زبان وسنت اجدادشان را آشکار کرده است و تلاش های این پژوهشگر برای آگاهی دیگران درباره این مردم و فرهنگ آن ها را به نمایش می گذارد.
درحال حاضر حدود نیم میلیون مردم بومی گولا، ساکنان راستای خط ساحلی ایالت های کارولینا، جورجیا و فلوریدا هستند.
«دوروتی براون هابلنار» پروفسور بازنشسته ای است که برای آگاه ساختن دیگران درباره شیوه های زندگی مردم «گولا» در کارولینای جنوبی، از ترانه ها، رقص و روایت های دلنشین استفاده می کند. او می گوید این مردم نوادگان مستقیم بومیان غرب آفریقا هستند که در قرن های هفده و هیجده میلادی به عنوان برده به آمریکا آورده شدند. این مردم تشکیل دهنده اصیل ترین جامعه آفریقایی آمریکایی ها در آمریکا هستند:«ما تنها آمریکائیان آفریقایی تباری در این کشور هستیم که می دانیم از کجا به اینجا آورده شده ایم و به همین خاطر هم فرهنگ، تاریخ و سنت هامون رو حفظ کردیم و دوست داریم آن ها را به دیگران هم ارائه بدهیم.»
پرفسور هابلنار می گوید:«ما در کار با سنگ های معدنی وساختن آجر از گل و لای مهارت زیادی داشتیم. همچنین در رنگرزی و شیوه های مختلف کشاورزی دارای مهارت های خاصی بوده ایم.»
مردم گولا که در شالیزارهای برنج کار می کردند با و جود زندگی بردگی توانستند سنت های بومی خود از جمله قایق سازی، سبدبافی و اجرای موسیقی مذهبی خود را به نسل های بعدی منتقل کنند.
نمایشگاهی که در موزه اسمیتسونین واشنگتن برگزار شده بر اساس پژوهش های محققی به نام «لوزنزو داوترنر» گذاشته شده است. او در دهه ١٩٣٠میلادی تحقیقات گسترده ای در باره مردم گولا انجام داد. بیشتر عکس های این نمایشگاه نیز توسط «ترنر» گرفته شده است. نتایج تحقیقات ترنر نشان داده است که مردم گولا، فرهنگ و سنت های خود را از طریق ترانه و قصه به نسل های دیگر منتقل کرده اند.
این پژوهشگر با استفاده از دستگاه های ابتدایی ضبط صدا، گفتگو و ترانه های فولکلوریک مردم گولا را ضبط کرد تا آن ها را مطالعه کند. او این نظریه را که زبان مردم گولا فرم شکسته و ناقصی از زبان انگلیسی است را رد کرد و درعوض معتقد بود که این زبان تلفیقی است از گویش آفریقایی/انگلیسی و زبان «کرئول» .
آلسیونه آموس، مسئول این بخش از موزه می گوید: «من هوش و استعداد این پژوهشگر را ستایش می کنم. او توانایی این رو داشت که زبان های متعددی رو یاد بگیره تا تحقیقات دقیق و موثق تری انجام بده.»
ریکاردو ویلیامز که بین مردم گولا در جزیره ای در کارولینای جنوبی بزرگ شده یکی از دیدار کنندگان از این نمایشگاه است:«نکته مهم در مورد این نمایشگاه اینه که کسانی که گذشته هاشون رو نمی شناسند می تونند با سنت ها و فرهنگ اجدادشون که میان ما رواج داره آشنا بشوند. این فرصت به همه داده شده تاا ریشه خانواده های خودشون رو پیدا کنند.»
باگذشت سالیان، ریش سفیدهای جامعه گولا مرده اند. دیگران هم به خاطر ساخت و ساز و توسعه ، به اجبار مناطق بومی نشین را ترک کرده اند، چرا که دیگر توانایی پرداخت مالیات و خرج و مخارج سنگین را نداشتند. دوروتی هابلنار می گوید او مصمم است تا سنت های قدیمی این مردم را زنده نگه دارد:«ما پایه های فرهنگ سیاهان رو به دیگران معرفی کردیم. در حال حاضر ما فرهنگی رو به انقراض هستیم. ولی باید به هرقیمتی که شده آن را زنده نگه داریم.»
بسیاری از مردم به این نظر موافقند و می گویند تاریخ غنی مردم گولا، که اولین سیاه پوستان صاحب زمین در آمریکا به شمار می روند، باید برای نسل های آینده حفظ شوند.
http://www.voanews.com/persian/news/arts/InternationalMuseumDay-2011-5-18-122176679.html
زندگی و سنت های دیرین نوادگان برده های غرب آفریقا که هم اکنون در مناطق ساحلی جنوب شرقی آمریکا زندگی می کنند، در نمایشگاهی در بخشی از موزه اسمیتسونین شهر واشنگتن به نمایش گذاشته شد. این موزه هم چنین میزبان دانش پژوهی است که تحقیقاتش برای نخستین بار ارتباط میالن مردم «گولا گیشی» با زبان وسنت اجدادشان را آشکار کرده است و تلاش های این پژوهشگر برای آگاهی دیگران درباره این مردم و فرهنگ آن ها را به نمایش می گذارد.
درحال حاضر حدود نیم میلیون مردم بومی گولا، ساکنان راستای خط ساحلی ایالت های کارولینا، جورجیا و فلوریدا هستند.
«دوروتی براون هابلنار» پروفسور بازنشسته ای است که برای آگاه ساختن دیگران درباره شیوه های زندگی مردم «گولا» در کارولینای جنوبی، از ترانه ها، رقص و روایت های دلنشین استفاده می کند. او می گوید این مردم نوادگان مستقیم بومیان غرب آفریقا هستند که در قرن های هفده و هیجده میلادی به عنوان برده به آمریکا آورده شدند. این مردم تشکیل دهنده اصیل ترین جامعه آفریقایی آمریکایی ها در آمریکا هستند:«ما تنها آمریکائیان آفریقایی تباری در این کشور هستیم که می دانیم از کجا به اینجا آورده شده ایم و به همین خاطر هم فرهنگ، تاریخ و سنت هامون رو حفظ کردیم و دوست داریم آن ها را به دیگران هم ارائه بدهیم.»
پرفسور هابلنار می گوید:«ما در کار با سنگ های معدنی وساختن آجر از گل و لای مهارت زیادی داشتیم. همچنین در رنگرزی و شیوه های مختلف کشاورزی دارای مهارت های خاصی بوده ایم.»
مردم گولا که در شالیزارهای برنج کار می کردند با و جود زندگی بردگی توانستند سنت های بومی خود از جمله قایق سازی، سبدبافی و اجرای موسیقی مذهبی خود را به نسل های بعدی منتقل کنند.
نمایشگاهی که در موزه اسمیتسونین واشنگتن برگزار شده بر اساس پژوهش های محققی به نام «لوزنزو داوترنر» گذاشته شده است. او در دهه ١٩٣٠میلادی تحقیقات گسترده ای در باره مردم گولا انجام داد. بیشتر عکس های این نمایشگاه نیز توسط «ترنر» گرفته شده است. نتایج تحقیقات ترنر نشان داده است که مردم گولا، فرهنگ و سنت های خود را از طریق ترانه و قصه به نسل های دیگر منتقل کرده اند.
این پژوهشگر با استفاده از دستگاه های ابتدایی ضبط صدا، گفتگو و ترانه های فولکلوریک مردم گولا را ضبط کرد تا آن ها را مطالعه کند. او این نظریه را که زبان مردم گولا فرم شکسته و ناقصی از زبان انگلیسی است را رد کرد و درعوض معتقد بود که این زبان تلفیقی است از گویش آفریقایی/انگلیسی و زبان «کرئول» .
آلسیونه آموس، مسئول این بخش از موزه می گوید: «من هوش و استعداد این پژوهشگر را ستایش می کنم. او توانایی این رو داشت که زبان های متعددی رو یاد بگیره تا تحقیقات دقیق و موثق تری انجام بده.»
ریکاردو ویلیامز که بین مردم گولا در جزیره ای در کارولینای جنوبی بزرگ شده یکی از دیدار کنندگان از این نمایشگاه است:«نکته مهم در مورد این نمایشگاه اینه که کسانی که گذشته هاشون رو نمی شناسند می تونند با سنت ها و فرهنگ اجدادشون که میان ما رواج داره آشنا بشوند. این فرصت به همه داده شده تاا ریشه خانواده های خودشون رو پیدا کنند.»
باگذشت سالیان، ریش سفیدهای جامعه گولا مرده اند. دیگران هم به خاطر ساخت و ساز و توسعه ، به اجبار مناطق بومی نشین را ترک کرده اند، چرا که دیگر توانایی پرداخت مالیات و خرج و مخارج سنگین را نداشتند. دوروتی هابلنار می گوید او مصمم است تا سنت های قدیمی این مردم را زنده نگه دارد:«ما پایه های فرهنگ سیاهان رو به دیگران معرفی کردیم. در حال حاضر ما فرهنگی رو به انقراض هستیم. ولی باید به هرقیمتی که شده آن را زنده نگه داریم.»
بسیاری از مردم به این نظر موافقند و می گویند تاریخ غنی مردم گولا، که اولین سیاه پوستان صاحب زمین در آمریکا به شمار می روند، باید برای نسل های آینده حفظ شوند.
iran#
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر