جشن نیم قرن فعالیت های هنری باب دیلان، خواننده اسطوره ای موسیقی فولکلور آمریکا
آدام فیلیپس
http://www.voanews.com/persian/news/arts/Bobdylananniversary-2011-5-26-122657519.html
باب دیلان، خواننده اسطوره ای موسیقی فولکلوریک آمریکا، در طول ۵٠ سال گذشته برخی از بهترین ترانه های تاریخ موسیقی جهان را ساخته است و شاید تا امروز هیچ فرد آمریکایی زنده ای به اندازه او بر روی فرهنگ پاپ و معاصر آمریکا اثرگذار نبوده است.
دیلان در طول نیم قرن فعالیت هنری به عنوان یک خواننده ترانه های فولکلوریک، یک ستاره موسیقی راک، یک شاعر و سراینده اشعار حماسی و هنرمندی همواره برانگیزنده شناخته شده است.
شاید بسیاری باب دیلان را به خاطر سروده های ضد جنگ او در دهه ۶٠ میلادی از جمله، Blowin' In The Wind «بر باد نوشته» می شناسند. اما او در طول پنج دهه گذشته بیش از ۵٠ آلبوم در رشته های مختلف موسیقی عرضه کرده است که هریک در نوع خود درخور توجه و نشانگر استعداد شگرف این هنرمند در ارائه موسیقی خاص او و پیام هایی است که این موسیقی به همراه دارد.
باب دیلان، تمثالی ازموسیقی فولکلور
مردی که دنیا او را به نام ساده «دیلان» می شناسد با نام «رابرت آلن زیمرمن» در سال ١٩۴١ در یک خانواده متوسط یهودی در شهر «هیبینگ» در ایالت مینه سوتا متولد شد.
دیلان در نوجوانی از هواداران پر و پا قرص موسیقی «بلوز»، راک اندرول و «کانتری» بود. موسیقی که او به همراه ارکستری که در دبیرستان تشکیل داده بود می نواخت. او از دوستداران «وودی گوتیر» خواننده فولکلوریک و انقلابی ترانه هایی چون «این سرزمین، سرزمین توست» نیز بود. هنرمندی که باب دیلان بعدها او را «مردی که روح واقعی آمریکا را شناخته است» می خواند.
باب دیلان یکی از نخستین ترانه سرایانی است که «شعر» را وارد موسیقی پرتوان«راک اندرول » کرد. او پس از ترک نیمه کاره دانشگاه به شهر نیویورک نقل مکان کرد و در سال ١٩۵٩ در «گرینویچ ویلج» محل زندگی هنرمندان «بوهمی» و موسیقی «فولکلور» مستقر شد.
تا آن تاریخ موسیقی دان های «فولک» ترانه های قدیمی آمریکایی را می نواختند. اما باب دیلان نسخه تازه ای از موسیقی خاص خود را با تاثیر از موسیقی فولکلوریک آمریکا ساخت و ارائه داد. پس از ساختن ترانه کلاسیک «زمانه در حال عوض شدن است» در سال ١٩۶٣، مردم رابطه خاصی بین «باب دیلان» و جنبش های اجتماعی مایل به چپ آن دوران احساس کردند.
«گریل مارکوس» منتقد سرشناس موضوع «موسیقی در ارتباط با جامعه » که مقالات گوناگونی درباره باب دیلان نوشته است می گوید، این هنرمند در جایی فراسوی سبک و شیوه های خوانندگی و ترانه سرایی معمولی قرار دارد. او تنش هایی را که میان مسائل و ریشه های اسطوره ای آن ها وجود دارد را می فهمد و درترانه های خود مسائل مطرح روز را با نگاهی به عمق به ریشه های تاریخی آن به نمایش می گذارد.
مارکوس می گوید:«هنگامی که این تنش ها به یک توازن کامل می رسند ناگهان می بینیم یک اثر خارق العاده به وجود آمده است. نه تنها از نظر عمق و زیبایی. نه فقط از لحاظ تطمیع و شیفتگی، بلکه از نظر یکتایی و بی همتا بودن. وقتی شما این ترانه ها را می شنوید بی اختیار به خود می گویید: چطور کسی می تواند چنین اثری را بسازد؟
آمیزه ای از شعر و موسیقی
باب دیلان یکی از بدعت گزاران نوع دیگری از ترانه سازی نیز به شمار می رود. برای مثال ترانه «تنبورین من» که تصاویر ذهنی و درون گرای این ترانه سرا را به نمایش می گذارد. عملی که تا آن زمان در صحنه موسیقی سابقه نداشت.
مایکل گری، تدوین گر دانشنامه «باب دیلان» می گوید دیلان نخستین ترانه سرایی است که شعر ناب را چاشنی موسیقی پرهیجان راک اندرول ساخت: «بعد از او بود که دیگران به صورتی جدی و خلاق به ادامه این کار پرداختند. یعنی دیگر لازم نبود کلمات سرسری، بی معنی و توخالی روی آهنگ های راک اندرول بگذارند.»
حتی جان لنون هم یک بار گفته بود که از موسیقی باب دیلان بر او تاثیرگذار بوده که سروده های بچه گانه اولیه بیتل ها را به ابعادی عمیق تر و بزرگسالانه تفکر آمیز رسانده است.
یک موسیقی همیشه در حال تغییر و تحول
باب دیلان در سال ١٩۶۵ در فستیوال موسیقی پاپ «نیوپورت» برای نخستین بار از گیتار برقی استفاده کرد. این کار باعث شد که بسیاری از هواداران موسیقی فولکلوریک از او رویگردان شوند. مدتی بعد او ترانه «مثل یک سنگ گردان» Like A Rolling Stone را عرضه کرد که بسیاری آن را بهترین ترانه تاریخ موسیقی راک خوانده اند.
«گری» می گوید:«وقتی شما به موسیقی باب دیلان جوان گوش می دهید، یعنی به هرکدام از این ترانه ها که گوش کنید می بینید در آن ها یک حس آرامش درونی و اعتماد به نفس خارق العاده وجود داره. این حس که انگار دیلان هیچ عجله ای در انجام و ارائه کار خود نداشته است وفریادی هم نمی زند اما درعین حال همه مسائل مهم زمانه خودش را به روز مطرح می کند و شنونده را وامی دارد که به این مسائل توجه کند.»
منتقدین موسیقی معتقدند که «باب دیلان» در طول دوران زندگی حرفه ای خود از طریق ترانه هایش هر حرفی که دلش می خواسته زده است و این حرف ها را هم از طریق هر نوع موسیقی که می پسندیده زده است. شخصیت های مختلف «دیلان» بارها به صورت «دیلان رپ خوان»، دیلان خواننده کانتری، دیلان خواننده مبارز آمریکایی، دیلان خواننده رمانتیک، و دیلان ضد جریان اصلی تجلی کرده است. همین امر در مرحله ای از زندگی، او را به شدت به موسیقی مذهبی گاسپل علامند می کند تا جایی که در دهه هفتاد و هشتاد میلادی پس از یک دوران بی برگ و باری، باب دیلان به دین مسیحیت از شاخه «اوانجلیک» می پیوندد.
هیچکس، حتی خود باب دیلان هم نمی داند چرا زندگی این شاعر، خواننده، آهنگساز و ترانه سرا دستخوش این همه گردش و دگرگونی بوده است. اما گریل مارکوس منتقد موسیقی معتقد است همین مسئله بخشی از شخصیت جادویی باب دیلان را تشکیل می دهد: «من فکر می کنم همین چیزهاست که هنرمندان را از مردم معمولی مجزا می کند. آن ها به ما نشان می دهند که زندگی ابعادی خیلی بیشتر از آنچه که ما مردم عادی فکر می کنیم دارد. هنرمندان به جای قرار گرفتن در چارچوب های معمول و شناخته شده، همواره دیگران را شگفت زده می کنند.»
باب دیلان در طول سالیان، هر نوع جایزه موسیقی موجود درآمریکا را به دست آورده است. او هشت بار برنده جایزه «گرمی» بوده است. نشان ملی هنر به او اهدا شده و علاوه بر جایزه «پولیتزر»، جایزه اسکار را هم برده است و تنها آینده به ما نشان خواهد داد که قدم بعدی این نابغه عالم موسیقی او را به چه ابعاد تازه ای خواهد رساند.
آدام فیلیپس
http://www.voanews.com/persian/news/arts/Bobdylananniversary-2011-5-26-122657519.html
باب دیلان، خواننده اسطوره ای موسیقی فولکلوریک آمریکا، در طول ۵٠ سال گذشته برخی از بهترین ترانه های تاریخ موسیقی جهان را ساخته است و شاید تا امروز هیچ فرد آمریکایی زنده ای به اندازه او بر روی فرهنگ پاپ و معاصر آمریکا اثرگذار نبوده است.
دیلان در طول نیم قرن فعالیت هنری به عنوان یک خواننده ترانه های فولکلوریک، یک ستاره موسیقی راک، یک شاعر و سراینده اشعار حماسی و هنرمندی همواره برانگیزنده شناخته شده است.
شاید بسیاری باب دیلان را به خاطر سروده های ضد جنگ او در دهه ۶٠ میلادی از جمله، Blowin' In The Wind «بر باد نوشته» می شناسند. اما او در طول پنج دهه گذشته بیش از ۵٠ آلبوم در رشته های مختلف موسیقی عرضه کرده است که هریک در نوع خود درخور توجه و نشانگر استعداد شگرف این هنرمند در ارائه موسیقی خاص او و پیام هایی است که این موسیقی به همراه دارد.
باب دیلان، تمثالی ازموسیقی فولکلور
مردی که دنیا او را به نام ساده «دیلان» می شناسد با نام «رابرت آلن زیمرمن» در سال ١٩۴١ در یک خانواده متوسط یهودی در شهر «هیبینگ» در ایالت مینه سوتا متولد شد.
دیلان در نوجوانی از هواداران پر و پا قرص موسیقی «بلوز»، راک اندرول و «کانتری» بود. موسیقی که او به همراه ارکستری که در دبیرستان تشکیل داده بود می نواخت. او از دوستداران «وودی گوتیر» خواننده فولکلوریک و انقلابی ترانه هایی چون «این سرزمین، سرزمین توست» نیز بود. هنرمندی که باب دیلان بعدها او را «مردی که روح واقعی آمریکا را شناخته است» می خواند.
باب دیلان یکی از نخستین ترانه سرایانی است که «شعر» را وارد موسیقی پرتوان«راک اندرول » کرد. او پس از ترک نیمه کاره دانشگاه به شهر نیویورک نقل مکان کرد و در سال ١٩۵٩ در «گرینویچ ویلج» محل زندگی هنرمندان «بوهمی» و موسیقی «فولکلور» مستقر شد.
تا آن تاریخ موسیقی دان های «فولک» ترانه های قدیمی آمریکایی را می نواختند. اما باب دیلان نسخه تازه ای از موسیقی خاص خود را با تاثیر از موسیقی فولکلوریک آمریکا ساخت و ارائه داد. پس از ساختن ترانه کلاسیک «زمانه در حال عوض شدن است» در سال ١٩۶٣، مردم رابطه خاصی بین «باب دیلان» و جنبش های اجتماعی مایل به چپ آن دوران احساس کردند.
«گریل مارکوس» منتقد سرشناس موضوع «موسیقی در ارتباط با جامعه » که مقالات گوناگونی درباره باب دیلان نوشته است می گوید، این هنرمند در جایی فراسوی سبک و شیوه های خوانندگی و ترانه سرایی معمولی قرار دارد. او تنش هایی را که میان مسائل و ریشه های اسطوره ای آن ها وجود دارد را می فهمد و درترانه های خود مسائل مطرح روز را با نگاهی به عمق به ریشه های تاریخی آن به نمایش می گذارد.
مارکوس می گوید:«هنگامی که این تنش ها به یک توازن کامل می رسند ناگهان می بینیم یک اثر خارق العاده به وجود آمده است. نه تنها از نظر عمق و زیبایی. نه فقط از لحاظ تطمیع و شیفتگی، بلکه از نظر یکتایی و بی همتا بودن. وقتی شما این ترانه ها را می شنوید بی اختیار به خود می گویید: چطور کسی می تواند چنین اثری را بسازد؟
آمیزه ای از شعر و موسیقی
باب دیلان یکی از بدعت گزاران نوع دیگری از ترانه سازی نیز به شمار می رود. برای مثال ترانه «تنبورین من» که تصاویر ذهنی و درون گرای این ترانه سرا را به نمایش می گذارد. عملی که تا آن زمان در صحنه موسیقی سابقه نداشت.
مایکل گری، تدوین گر دانشنامه «باب دیلان» می گوید دیلان نخستین ترانه سرایی است که شعر ناب را چاشنی موسیقی پرهیجان راک اندرول ساخت: «بعد از او بود که دیگران به صورتی جدی و خلاق به ادامه این کار پرداختند. یعنی دیگر لازم نبود کلمات سرسری، بی معنی و توخالی روی آهنگ های راک اندرول بگذارند.»
حتی جان لنون هم یک بار گفته بود که از موسیقی باب دیلان بر او تاثیرگذار بوده که سروده های بچه گانه اولیه بیتل ها را به ابعادی عمیق تر و بزرگسالانه تفکر آمیز رسانده است.
یک موسیقی همیشه در حال تغییر و تحول
باب دیلان در سال ١٩۶۵ در فستیوال موسیقی پاپ «نیوپورت» برای نخستین بار از گیتار برقی استفاده کرد. این کار باعث شد که بسیاری از هواداران موسیقی فولکلوریک از او رویگردان شوند. مدتی بعد او ترانه «مثل یک سنگ گردان» Like A Rolling Stone را عرضه کرد که بسیاری آن را بهترین ترانه تاریخ موسیقی راک خوانده اند.
«گری» می گوید:«وقتی شما به موسیقی باب دیلان جوان گوش می دهید، یعنی به هرکدام از این ترانه ها که گوش کنید می بینید در آن ها یک حس آرامش درونی و اعتماد به نفس خارق العاده وجود داره. این حس که انگار دیلان هیچ عجله ای در انجام و ارائه کار خود نداشته است وفریادی هم نمی زند اما درعین حال همه مسائل مهم زمانه خودش را به روز مطرح می کند و شنونده را وامی دارد که به این مسائل توجه کند.»
منتقدین موسیقی معتقدند که «باب دیلان» در طول دوران زندگی حرفه ای خود از طریق ترانه هایش هر حرفی که دلش می خواسته زده است و این حرف ها را هم از طریق هر نوع موسیقی که می پسندیده زده است. شخصیت های مختلف «دیلان» بارها به صورت «دیلان رپ خوان»، دیلان خواننده کانتری، دیلان خواننده مبارز آمریکایی، دیلان خواننده رمانتیک، و دیلان ضد جریان اصلی تجلی کرده است. همین امر در مرحله ای از زندگی، او را به شدت به موسیقی مذهبی گاسپل علامند می کند تا جایی که در دهه هفتاد و هشتاد میلادی پس از یک دوران بی برگ و باری، باب دیلان به دین مسیحیت از شاخه «اوانجلیک» می پیوندد.
هیچکس، حتی خود باب دیلان هم نمی داند چرا زندگی این شاعر، خواننده، آهنگساز و ترانه سرا دستخوش این همه گردش و دگرگونی بوده است. اما گریل مارکوس منتقد موسیقی معتقد است همین مسئله بخشی از شخصیت جادویی باب دیلان را تشکیل می دهد: «من فکر می کنم همین چیزهاست که هنرمندان را از مردم معمولی مجزا می کند. آن ها به ما نشان می دهند که زندگی ابعادی خیلی بیشتر از آنچه که ما مردم عادی فکر می کنیم دارد. هنرمندان به جای قرار گرفتن در چارچوب های معمول و شناخته شده، همواره دیگران را شگفت زده می کنند.»
باب دیلان در طول سالیان، هر نوع جایزه موسیقی موجود درآمریکا را به دست آورده است. او هشت بار برنده جایزه «گرمی» بوده است. نشان ملی هنر به او اهدا شده و علاوه بر جایزه «پولیتزر»، جایزه اسکار را هم برده است و تنها آینده به ما نشان خواهد داد که قدم بعدی این نابغه عالم موسیقی او را به چه ابعاد تازه ای خواهد رساند.
iran#
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر