A Note about Hawking's Beginning of Time
مدتهاست ما دورترین نقطه جهان را در فاصله حدود 14
میلیارد سال نوری از خود تصور می کنیم. و همه حرفها درباره بیگ بنگ و آن نقطه
بعنوان آغاز زمان و مکان، يعنی
جهان ما! استیون هاوکینگ در یکی از دوره های فکری خود در کتاب "تاریخ مختصر زمان" می نویسد این پرسش که قبل از آن زمان چه بوده، نظیر آن است که بپرسیم شمالِ قطب شمال چیست، چرا که از نظر او این نقطه آغاز خود
زمان است.
شاید به این دلیل نتوانسته ایم فراسوی آن نقطه را ببینیم که آن
نقطه در زمان و مکان، افق ما
است. منظورم این است که هزاران سال مردم نقطه
افق را هنگام دیدن کشتی در راه دور در دریا می دیدند، اما به دلیل دیدگاه ماقبل
کپرنیکی خود از زمین، تشخیص نمی دادند که نقطه افق پایان زمین "صاف" نیست و کشتی
نمیافتد و ملاحظات آنها فقط به این معنی است که زمین صاف نیست و کروی است.
شاید امروز نیز با رویداد مشابهی در مورد جهان و جائی که ما
در آن قرار داریم، روبرو هستیم. منظور اینکه برای آنکه قادر باشیم جهان را از نقطه ای
مورد مشاهده قرار دهیم که تغییر قابل توجهی در افق ما
نشان دهد، بایستی فواصلی را
در فضا طی کنیم که با توانهای کنونی سفرهای فضائی تا مدتهای مدید امکانپذیر نیست یا
باید با موجوداتی فضائی
ارتباط برقرار کنیم که به اندازه کافی از ما دور باشند
تا تفاوت عمده در
افق شان نسبت به نقطه ای که ما قرار داریم،
وجود داشته باشد.
اگر آنچه گفته شد درست باشد، همه آنچه در مورد آغاز زمان و مکان حدود 14 میلیارد سال پیش
گفته می شود، ممکن است فقط به دلیل نوعی دیدگاه ماقبل کپرنیکی خود ما از جهان باشد.
در نتیجه باور به دیدگاه مولتی ورس (چند جهانی) به این معنی نخواهد بود که جهان های
دیگر، فراسوی زمان و مکان هستند، و بطور ساده معنایش
این است که آنها
تنها فراسوی افق ما قرار
دارند.
سام قندچي، ناشر و سردبير
ايرانسکوپ
http://www.ghandchi.com
http://www.iranscope.com
اول آبان ماه 1393
October 23, 2014
متون برگزیده:
ایران#
#iran
iranscope@
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر