جمعه، آبان ۲۳، ۱۳۹۳

نامه ای به گزارشگران و ایران گلوبال

http://www.iranglobal.info

http://www.gozareshgar.com










نامه ای به گزارشگران و ایران گلوبال
دوستان عزیز بهروز سورن و کیانوش توکلی،

دو سایت گزارشگران (1) و ایران گلوبال (2) که سالها پیش تأسیس شده و کماکان فعال هستند در آگاه کردن روشنفکران ایران با نقطه نظرات مختلف نقش شایسته ای داشته اند. بعنوان روزنامه نگاری علاقمند به اخبار جنبش سیاسی ایران، همچنان از مظالعه سایت های شما بهره می برم.

بحثی که بویژه از روز اول تأسیس سایتهای شما مدنظرتان بود موضوع وحدت نیروهای سیاسی است. متأسفانه در جنبش سیاسی ایران برداشت غلطی از وحدت وجود دارد که گوئی همه ناکامی ها بخاطر نبود وحدت است و تصور می شود همه نیروهای سیاسی سکولار باید پلاتفرم مشترکی را قبول کنند و در یک سازمان سیاسی متحد شوند. در همین آمریکا که سالهاست روال دولت دموکراتیک برقرار است احزاب و سازمان های مختلف وجود دارند. دو حزب اصلی جمهوریخواه و دموکرات نیز در رقابت با هم کار می کنند گرچه هردو سکولار هستند و این امر باعث نشده که روند سیاسی جامعه مختل شود.

منظور اینکه نیروهایی هستند که می توانند باهم وحدت کنند و مطمئناً در آنصورت قابلیت های بیشتری می یابند؛ آنها هم که نمی توانند به هرحال به نوعی بر جامعه سیاسی و مدنی تأثیر مورد نظرشان را می گذارند. بسیاری از برنامه های وحدت نیز با نیات خالصانه اما غیرواقعی طرح می شوند و بیشتر به کدورتها دامن زده اند تا نزدیکی، در صورتیکه اگر آنها که می توانند، متحد شوند، اتفاقاً قادر خواهند شد برای کارهای مشخص، با احزاب دیگر همکاری کنند، بجای آنکه با فشارگذاری های بی ثمر جهت وحدت غیرعملی به خصومت های بیشتری دامن زنند. مثلا بنظر می رسد تشکیلات شورای ملی آقای رضا پهلوی برای رهبری پادشاهی خواهان فعال است و احزاب جمهوریخواه نیز می توانند برای کارهای مشخص در عرصه های حقوق بشری یا خبری با آنها همکاری های مشخص کنند. درست است که حزب مشروطه ایران و برخی جریانات دیگر پادشاهی خواهان هنوز به آن شورا نپیوسته اند اما آن موضوع و راه حل آنهم به خود نیروهای پادشاهی خواه مربوط می شود و جمهوریخواهان موفقیت آنها را برای اتحاد در رهبری پادشاهی خواهان آرزو می کنند.

در واقع جدا نگه داشتن اصلاح طلبان و اصولگرایان اسلامی و پادشاهی خواهان و مجاهدین و جمهوریخواهان سکولاردموکرات تکه تکه کردن جنبش ایران نیست و معنای واقعی رشد سیاسی در جامعه مدرن است و در غرب نیز گوناگونی مشابه احزاب وجود دارد. البته در کشوری نظیر ایتالیا تعداد بیشتری از احزاب مجبورند ائتلاف کنند تا به قدرت برسند و در کشوری نظیر آمریکا این امر با تعداد کمتری از احزاب انجام می شود که به سابقه تکامل تاریخی دو کشور مربوط است اما داشتن احزاب مختلف به معنی پراکندگی جامعه نیست و اتفاقاً وحدت مدرن بر مبنای همین جدائی پلاتفرمها و احزاب ممکن است و نه با اتحادهای جوامع کهن که با زور سرنیزه سرداران شکل می گرفت (3). بالاخره نیز احزاب به نسبت تعداد رأی خود در جامعه دموکراتیک در قدرت شریک می شوند. حرف آخر را هم طرح قانون اساسی میزند (4).

دو هفته پیش دو گروه از جمهوریخواهان سکور دموکرات در خارج از کشور به هم پیوستند (5). امیدوارم این اتحاد به کمک سایتهایی نظیر دو سایت گزارشگران و ایران گلوبال بیشتر مورد بحث قرار گیرد چرا که جمهوریخواهان سکولار دموکرات در کنار دیگر نیروهای سیاسی ایران می توانند در تحول آینده ایران نقش شایسته ای ایفا کنند و وحدت سازمانی جمهوریخواهان سکولار دموکرات نه تنها به ضرر نیروهای دیگر نیست بلکه به نفع همکاری معقول با سازمانهای سیاسی دیگر است.
 
به امید جمهوری آینده نگر دموکراتیک و سکولار در ایران

 سام قندچي، ناشر و سردبير
 ايرانسکوپ
http://iranscope.blogspot.com
http://www.iranscope.com
http://www.ghandchi.com
بیست و دوم آبان ماه 1393
November 14, 2014

 
بعدالتحریر هفدهم نوامبر 2014: لازم به یادآوری است که در آمریکا حتی زمان انقلاب هم دو جریانی که جفرسون و همیلتون نمایندگی می کردند از هم تفکیک بودند و جفرسون نگران بود همیلتون در آمریکا سلطنت برقرار کند. در نتیجه صفوف روشن جریانات سیاسی فقط در زمان آمریکای دموکراتیک مطرح نشدند.

پانویس:

 
1. سایت گزارشگران، مؤسس: بهروز سورن
2. سایت ایران گلوبال، مؤسس: کیانوش توکلی
3. ترقی خواهی در عصر کنونی
4. آلترناتیو با طرح قانون اساسی تعریف می شود
http://www.ghandchi.com/828-alternative-constitution.htm
5. گزارش نشریه ایرانیان واشنگتن از تأسیس «همبستگی‌ برای جمهوری عرفی و حقوق بشر در ایران»
http://iranscope.blogspot.com/2014/11/blog-post_55.html
 


Posted by at

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)

بايگانی وبلاگ