بحثی درباره سازمان انقلابیون حرفه ای لنین
http://iranscope.blogspot.com/2014/11/blog-post_29.html
http://www.ghandchi.com/839-lenin-organization.htm
در همان دو سال بعد از انقلاب با مشاهده رشد استبداد ایدئولوژیک در جمهوری اسلامی بسیاری از طرفداران جنبش چپ به برنامه های خود نیز شک کردند و نقد پایه ای از تجربه کشورهای کمونیستی و مارکسیسم آغاز و بعدها یا سقوط شوروی کامل شد (1).
اما از همان 30 و چند سال پیش بحث غلطی در مورد دیکتاتوری شکل گرفت و آن این بود که گویا استبداد در کشورها و احزاب کمونیستی به خاطر حرفه ای کارکردن کادرها و رهبران این احزاب بوده است. همه احزابی که هیچ ربطی به کمونیسم ندارند در همه کشورهای دموکراتیک با کادر حرفه ای اداره می شوند. دلیل استبداد در احزاب کمونیست مفصلاً بحث شده است (2).
امروز که جنبش سیاسی ایران نیاز به داشتن تشکیلات را بویژه پس از مشاهده تجربه نیروهای سکولار دموکرات در مصر، مدنظر قرار داده، موضوع کادرهای حرفه ای در کانون توجه قرار گرفته است.
لنین نظریه خود را در مورد سازمان انقلابیون حرفه ای از تجربه فعالیت در سازمانی چریکی که پیش از پیوستن به گروه پلخانف به آن تعلق داشت، آموخته بود، و در کتاب "چه باید کرد" ارائه کرده است. این نظریه نه ربطی به سازمان چریکی قبلی او و نه به حزب کمونیست بعدی او دارد و این شکل تشکیلات برای هر نیروئی که مجبور باشد در شرایط کشوری استبدادی فعالیت کند، می تواندمطرح باشد. البته در اینجا فقط موضوع کار کردن حرفه ای کادرها در آن نوشته منظور بحث است و در رد مشی چریکی هم مفصلا نوشته شده است (3).
تجربه جنبش سیاسی ایران در 30 سال گذشته این بوده که یا فردی امکانات مالی شخصی و خانوادگی داشته و توانسته است تمام وقت فعالیت کند، یا در مؤسسات بین المللی کاری گرفته و یا از آن مؤسسات جایزه ای دریافت کرده و یا بطور شخصی کمکی قبول کرده که می تواند از افرادی بدون چشمداشت باشد یا از جریاناتی که ممکن است به دولتهای بیگانه مرتبط باشند و استقلال فعال سیاسی را به خطر اندازند. در غیر اینصورت فرد نتوانسته حرفه ای کار کند.
وقتی تشکیلات بوجود می آید ممکن است فعالیت کسی که بخاطر امکانات شخصی و خانوادگی قادر به فعالیت حرفه ای است مورد نیاز نباشد ولیکن کار کسی مورد نیاز باشد که وی به دلبل نداشتن امکانات مالی قادر به انجام فعالیت حرفه ای نباشد و این واقعیت لطمه اش به جنبش و تشکیلات است و متأسفانه همین مسأله دلیل شکست اکثر تلاشها برای ایجاد تشکیلاتهای سیاسی مؤثر در 30 سال اخیر بوده است.
به همین دلیل شاید بد نباشد دوباره به نظریه سازمان انقلابیون حرفه ای لنین نگاهی بیاندازیم. این بحث ابداً به این معنی نیست که کشتار خانواده تزار به دستور لنین بعد از انقلاب اکتبر و همه فجایع لنینیسم را محکوم نکنیم. بحث اینحا در مورد راهیابی برای اداره حرفه ای تشکیلات های نوپای سیاسی است.
به امید جمهوری آینده نگر دموکراتیک و سکولار در ایران
سام قندچي، ناشر و سردبير
ايرانسکوپ
http://iranscope.blogspot.com
http://www.iranscope.com
http://www.ghandchi.com
نهم آذر ماه 1393
November 29, 2014
پانویس:
1. انديشه مارکسيستي و مونيسم -يکتا گرائي
http://www.ghandchi.com/299-Marxism.htm
2. کمونيسم افيون روشنفکران ايران
http://www.ghandchi.com/616-CommunismOpiate.htm
3.مشی چریکی، واقعیتی که دیگر نمیشود انکار کرد
http://www.ghandchi.com/522-mashyecheriki.htm
متون برگزیده:
http://featured.ghandchi.com
http://iranscope.blogspot.com/2014/11/blog-post_29.html
http://www.ghandchi.com/839-lenin-organization.htm
در همان دو سال بعد از انقلاب با مشاهده رشد استبداد ایدئولوژیک در جمهوری اسلامی بسیاری از طرفداران جنبش چپ به برنامه های خود نیز شک کردند و نقد پایه ای از تجربه کشورهای کمونیستی و مارکسیسم آغاز و بعدها یا سقوط شوروی کامل شد (1).
اما از همان 30 و چند سال پیش بحث غلطی در مورد دیکتاتوری شکل گرفت و آن این بود که گویا استبداد در کشورها و احزاب کمونیستی به خاطر حرفه ای کارکردن کادرها و رهبران این احزاب بوده است. همه احزابی که هیچ ربطی به کمونیسم ندارند در همه کشورهای دموکراتیک با کادر حرفه ای اداره می شوند. دلیل استبداد در احزاب کمونیست مفصلاً بحث شده است (2).
امروز که جنبش سیاسی ایران نیاز به داشتن تشکیلات را بویژه پس از مشاهده تجربه نیروهای سکولار دموکرات در مصر، مدنظر قرار داده، موضوع کادرهای حرفه ای در کانون توجه قرار گرفته است.
لنین نظریه خود را در مورد سازمان انقلابیون حرفه ای از تجربه فعالیت در سازمانی چریکی که پیش از پیوستن به گروه پلخانف به آن تعلق داشت، آموخته بود، و در کتاب "چه باید کرد" ارائه کرده است. این نظریه نه ربطی به سازمان چریکی قبلی او و نه به حزب کمونیست بعدی او دارد و این شکل تشکیلات برای هر نیروئی که مجبور باشد در شرایط کشوری استبدادی فعالیت کند، می تواندمطرح باشد. البته در اینجا فقط موضوع کار کردن حرفه ای کادرها در آن نوشته منظور بحث است و در رد مشی چریکی هم مفصلا نوشته شده است (3).
تجربه جنبش سیاسی ایران در 30 سال گذشته این بوده که یا فردی امکانات مالی شخصی و خانوادگی داشته و توانسته است تمام وقت فعالیت کند، یا در مؤسسات بین المللی کاری گرفته و یا از آن مؤسسات جایزه ای دریافت کرده و یا بطور شخصی کمکی قبول کرده که می تواند از افرادی بدون چشمداشت باشد یا از جریاناتی که ممکن است به دولتهای بیگانه مرتبط باشند و استقلال فعال سیاسی را به خطر اندازند. در غیر اینصورت فرد نتوانسته حرفه ای کار کند.
وقتی تشکیلات بوجود می آید ممکن است فعالیت کسی که بخاطر امکانات شخصی و خانوادگی قادر به فعالیت حرفه ای است مورد نیاز نباشد ولیکن کار کسی مورد نیاز باشد که وی به دلبل نداشتن امکانات مالی قادر به انجام فعالیت حرفه ای نباشد و این واقعیت لطمه اش به جنبش و تشکیلات است و متأسفانه همین مسأله دلیل شکست اکثر تلاشها برای ایجاد تشکیلاتهای سیاسی مؤثر در 30 سال اخیر بوده است.
به همین دلیل شاید بد نباشد دوباره به نظریه سازمان انقلابیون حرفه ای لنین نگاهی بیاندازیم. این بحث ابداً به این معنی نیست که کشتار خانواده تزار به دستور لنین بعد از انقلاب اکتبر و همه فجایع لنینیسم را محکوم نکنیم. بحث اینحا در مورد راهیابی برای اداره حرفه ای تشکیلات های نوپای سیاسی است.
به امید جمهوری آینده نگر دموکراتیک و سکولار در ایران
سام قندچي، ناشر و سردبير
ايرانسکوپ
http://iranscope.blogspot.com
http://www.iranscope.com
http://www.ghandchi.com
نهم آذر ماه 1393
November 29, 2014
پانویس:
1. انديشه مارکسيستي و مونيسم -يکتا گرائي
http://www.ghandchi.com/299-Marxism.htm
2. کمونيسم افيون روشنفکران ايران
http://www.ghandchi.com/616-CommunismOpiate.htm
3.مشی چریکی، واقعیتی که دیگر نمیشود انکار کرد
http://www.ghandchi.com/522-mashyecheriki.htm
متون برگزیده:
http://featured.ghandchi.com
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر