صنايع شکلات سازی آمريکا در بازار های بين المللی رقابت می کنند
http://www.voanews.com/persian/news/Cholcolate_US-2011-01-05-112925539.html
با آنکه اثرات مخرب بحران اقتصادی موجود، گريبان بخشهای زيادی از صنايع آمريکايی را گرفته است، اما به نظر می رسد حداقل يک بخش آن توانسته خود را به دور از وضعيت موجود نگاه دارد. طبق گزارش انجمن ملی شيرينی فروشيهای آمريکا صنايع شکلات سازی این کشور در سال ۲۰۰۹ رقمی بالغ بر ۱۶ ميليارد و نهصد ميليون دلار فروش داشته است.
کارخانه شکلات سازی «چو» در شرق منطقه واتر فرانت در شهر سانفرانسيسکو در ايالت کاليفرنيای آمريکا با توليد شکلات سنتی سعی می کند رکورد بازار فروش شکلات در آمريکا را بشکند.
مهمترين هدف اين کارخانه استفاده از میوه ها و مغزها در محصولات خود است.
لوئيز روسِتّو، مسئول توليد انواع شکلاتهای ابتکاری کارخانه چو، در اين زمينه می گويد: «بايد گفت، دنيا به يک کارخانه شکلات سازی ديگر احتياج ندارد، بلکه به کسانی نياز دارد که با ابتکار و نوآوری به بهتر شدن توليدات کمک کنند.»
اين کارخانه کار خود را از سال ۲۰۰۹ در آمريکا آغاز کرده است و اکنون شکلاتهای آن در برخی از فروشگاههای بريتانيا و ژاپن نيز فروخته می شود.
جَنِت مِتکالف، مدير کارخانه، می گويد: «طعم ميوه در توليد اين شکلاتها، مثل طعم انگور در شراب، حرف آخر را می زند.»
بِرَد کينتزِر، سرپرست بخش توليد کارخانه، می گويد، حدود ۹۰۰ نوع طعم و مزه در ساخت شکلات وجود دارد و می افزاید: «در واقع هدف ما هم همين است که مصرف کنندگان را با انواع پيچيده و جديد شکلات آشنا کنيم.»
کارخانه سعی می کند با بهره گيری از فناوريهای پيشرفته با بسياری از کشاورزانی که محصولاتشان پيش از اين هرگز مورد استفاده قرار نگرفته است ارتباط برقرار کنند. و هدف از اين اقدام آموزش کشاورزان است تا از اين طريق بتوانند مرغوبترين محصول کاکائو را به عمل آورند.
متکالف می گويد گرچه قيمت اين شکلات بالا است، اما مصرف کنندگان ترجيح می دهند پول بيشتری بپردازند، و محصول بهتری به خانه ببرند.
لوئيز روسِتّو می گويد: «هدف ما گرانفروشی نيست، هدف ما در درجه اول توليد يک محصول خوب است. قيمت در مرحله بعد قرار دارد.»
رابرت کاف ، مدير فروش کارخانه، در اين خصوص می گويد: «فروش ما، به خصوص با توجه به وضعيت اقتصادی موجود، به سرعت رو به افزايش است.»
وی می گويد، معمولاً دو سه سال طول می کشد تا توليدات، به خصوص توليداتی مانند شکلات، بازار خوبی پيدا کنند.
در حال حاضر، بازار شکلات غرب آمريکا در دست کارخانه چو می باشد و اين کارخانه تلاش می کند بازار شکلات بخشهای ديگر را نيز در دست گيرد.
رابرت کاف می گويد: «ما انتظار نداريم بازار جهان را قبضه کنيم، اما دلمان هم نمی خواهد در حد يک کارخانه کوچک محلی باقی بمانيم.»
برخی معتقدند شکلات آمريکايی توان رقابت در بازارهای جهانی را ندارد، اما به باور روسِتو اگر شراب آمريکا توانست خود را در جهان مطرح کند، شکلات آمريکايی هم می تواند. وی می گويد: «در حال حاضر شکلات آمريکايی می تواند در رديف بهترين شکلاتهای دنيا قرار گيرد.»
برای روستو و متکالف توليد شکلات در واقع راهی است برای تماس بيشتر با مردم و کشاورزان و گذاشتن تأثير شيرين و دلنشين بر جهان.
http://www.voanews.com/persian/news/Cholcolate_US-2011-01-05-112925539.html
با آنکه اثرات مخرب بحران اقتصادی موجود، گريبان بخشهای زيادی از صنايع آمريکايی را گرفته است، اما به نظر می رسد حداقل يک بخش آن توانسته خود را به دور از وضعيت موجود نگاه دارد. طبق گزارش انجمن ملی شيرينی فروشيهای آمريکا صنايع شکلات سازی این کشور در سال ۲۰۰۹ رقمی بالغ بر ۱۶ ميليارد و نهصد ميليون دلار فروش داشته است.
کارخانه شکلات سازی «چو» در شرق منطقه واتر فرانت در شهر سانفرانسيسکو در ايالت کاليفرنيای آمريکا با توليد شکلات سنتی سعی می کند رکورد بازار فروش شکلات در آمريکا را بشکند.
مهمترين هدف اين کارخانه استفاده از میوه ها و مغزها در محصولات خود است.
لوئيز روسِتّو، مسئول توليد انواع شکلاتهای ابتکاری کارخانه چو، در اين زمينه می گويد: «بايد گفت، دنيا به يک کارخانه شکلات سازی ديگر احتياج ندارد، بلکه به کسانی نياز دارد که با ابتکار و نوآوری به بهتر شدن توليدات کمک کنند.»
اين کارخانه کار خود را از سال ۲۰۰۹ در آمريکا آغاز کرده است و اکنون شکلاتهای آن در برخی از فروشگاههای بريتانيا و ژاپن نيز فروخته می شود.
جَنِت مِتکالف، مدير کارخانه، می گويد: «طعم ميوه در توليد اين شکلاتها، مثل طعم انگور در شراب، حرف آخر را می زند.»
بِرَد کينتزِر، سرپرست بخش توليد کارخانه، می گويد، حدود ۹۰۰ نوع طعم و مزه در ساخت شکلات وجود دارد و می افزاید: «در واقع هدف ما هم همين است که مصرف کنندگان را با انواع پيچيده و جديد شکلات آشنا کنيم.»
کارخانه سعی می کند با بهره گيری از فناوريهای پيشرفته با بسياری از کشاورزانی که محصولاتشان پيش از اين هرگز مورد استفاده قرار نگرفته است ارتباط برقرار کنند. و هدف از اين اقدام آموزش کشاورزان است تا از اين طريق بتوانند مرغوبترين محصول کاکائو را به عمل آورند.
متکالف می گويد گرچه قيمت اين شکلات بالا است، اما مصرف کنندگان ترجيح می دهند پول بيشتری بپردازند، و محصول بهتری به خانه ببرند.
لوئيز روسِتّو می گويد: «هدف ما گرانفروشی نيست، هدف ما در درجه اول توليد يک محصول خوب است. قيمت در مرحله بعد قرار دارد.»
رابرت کاف ، مدير فروش کارخانه، در اين خصوص می گويد: «فروش ما، به خصوص با توجه به وضعيت اقتصادی موجود، به سرعت رو به افزايش است.»
وی می گويد، معمولاً دو سه سال طول می کشد تا توليدات، به خصوص توليداتی مانند شکلات، بازار خوبی پيدا کنند.
در حال حاضر، بازار شکلات غرب آمريکا در دست کارخانه چو می باشد و اين کارخانه تلاش می کند بازار شکلات بخشهای ديگر را نيز در دست گيرد.
رابرت کاف می گويد: «ما انتظار نداريم بازار جهان را قبضه کنيم، اما دلمان هم نمی خواهد در حد يک کارخانه کوچک محلی باقی بمانيم.»
برخی معتقدند شکلات آمريکايی توان رقابت در بازارهای جهانی را ندارد، اما به باور روسِتو اگر شراب آمريکا توانست خود را در جهان مطرح کند، شکلات آمريکايی هم می تواند. وی می گويد: «در حال حاضر شکلات آمريکايی می تواند در رديف بهترين شکلاتهای دنيا قرار گيرد.»
برای روستو و متکالف توليد شکلات در واقع راهی است برای تماس بيشتر با مردم و کشاورزان و گذاشتن تأثير شيرين و دلنشين بر جهان.
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر