برپایی یک نمایشگاه بزرگ از هنرهای گرافیتی در شهر لس آنجلس
http://www.voanews.com/persian/news/arts/Grafiti-2011-10-12-131646823.html
گرافیتی و یا نقاشی خیابانی که زمانی به آن به چشم نوعی خرابکاری نگاه می شد، امروز به گالری های شهرهای بزرگ راه یافته است. یک گالری در شهر لس آنجلس سعی دارد هنرهای خیابانی را وارد عرصه وسیع تر دنیای هنر کند.
برخی از افراد، آثاری از این قبیل را نامناسب و زشت می دانند، اما برخی دیگر این نوع هنر را شاهکارهایی متعلق به دنیای مدرن و امروزی تلقی می کنند. هنر گرافیتی و یا نقاشی های دیواری از زمان رواج در فرهنگ گنگ های خیابانی نیویورک در دهه های ١٩٧٠ و ٨٠ میلادی تفاوت بسیاری کرده است. اکنون بخش عمده ای از خیابان های مرکز شهر لس آنجلس به بوم این هنرمندان تبدیل شده و سبک های متنوعی از نقاشی های علمی تخیلی تا روان گردان را در بر می گیرد.
با این حال به جز در چند مورد خاص، دنیای هنر، برخورد سردی با نقاشان گرافیتی و آثار آنها کرده است.
انتونی لیسترَ Anthony Lister یک نقاش استرالیایی است که زندگی خود را از طریق هنرنقاشی گرافیتی تامین می کند. وی که در حال حاضر در نیویورک زندگی می کند برای نمایش آثار خود دائماً در حال سفر است. انتونی لیستر، نقاشی خیابانی را هنری دمکراتیک می داند به این معنا که همه می توانند در آن شرکت داشته باشند:« نقاشی خیابانی هم تقریباً مثل وقتیه که عکاسی دیجیتال شد. تمام عکاس های درجه یک، یه هو متوجه شدن همه عکاس شدن! آدم های زیادی از طراح ها گرفته تا افراد دانشگاهی و یا اونهایی که خودشون طراحی کردن رو یاد گرفتن می توانند در این هنر نقش داشته باشند. این جائیه که همه می تونن باهاش ارتباط برقرار کنند.»
سراف Seraph ، هنرمند لس آنجلسی معتقد است که گرافیتی ریشه ای باستانی دارد:« هنر گرافیتی از تمدن های باستانی می یاد. در حقیقت خط تصویری که در اهرام مصر، آثار مایاها، رومی ها، یونانی ها، ازتک ها، اینکاس ها Incas ، تصاویر داخل غارهای فرانسه و غیره دیده می شه، همه هنرهای گرافیتی هستند و همه رو می شه با رنگ های اسپری کشید.»
اما راجر گستمن ویراستار کتاب "تاریخ گرافیتی آمریکا" معتقد است غیر مجاز بودن یکی از مشخصه های اصلی نقاشی گرافیتی است:« اگر با اجازه قبلی روی یک دیوار نقاشی کنید، میشه شما رو علاقمند به گرافیتی معرفی کرد. اما خصوصیت اصلی یک نقاش گرافیتی همیشه، همان غیر مجاز بودنشه. چیزی به عنوان یک نقاش گرافیتی مجاز و یا هنرمند مجاز خیابانی وجود ندارد. ممکنه هنرمندان گرافیتی نقاشی های مجاز بکشند اما معمولاً به خاطر شهرتیه که از طریق آثار خیابانی و غیر مجازشون کسب کردند.»
مجاز یا غیر مجاز، نقاشی گرافیتی در سالهای اخیر توسط جمعیت بزرگتری از جامعه ی هنری به رسمیت شناخته شده است. اخیراً یک گالری در لس آنجلس تلاش خود را وقف معرفی هرچه بیشتر هنرهای خیابانی ونقاشی های دیواری کرده است. گالری لب آرت Lab Art با پرداخت دستمزدی به نقاشان گرافیتی از آنها می خواهد آثاری را که بر دیوارهای شهر کشیده اند دوباره تولید کنند، این بار اما بر روی بوم. اسکندر لمسفر از مسئولان «لب آرت» می گوید به این ترتیب، آثار گرافیتی نه تنها حفظ می شوند بلکه می توان این نوع آثار را مانند انواع دیگر آثار هنری به فروش رساند:« ما می خوایم هنر خیابانی جایگاهی رو که سزاوارشه در تاریخ هنر کسب کنه. نقاشی های دیواری به طور مرتب شسته و یا نقاشی های دیگه ای روشون کشیده می شه. ما می خوایم این آثار رو زنده نگاه داریم. برای همین هم سعی می کنیم این طرح ها رو روی بوم بیاریم و یا به چیده مان انتقال بدیم. به این ترتیب مردم می تونن بخرنشون و این آثار به جا می مونن.»
گالری« لب آرت» خود را به حمایت از هنر گرافیتی متعهد می داند. این گالری که بیش از ٦٠٠ متر مربع مساحت دارد، بیش از ٣٠٠ اثر از حدود ٥٠ هنرمند را به نمایش گذاشته است.
هنر مردمی یکی از موضوع های اصلی این آثار است و چهره هایی همچون کانیه وست، جی-زی، پریس هیلتون و یا اندی وارهال موضوع این نقاشی های گرافیتی هستند.
http://www.voanews.com/persian/news/arts/Grafiti-2011-10-12-131646823.html
گرافیتی و یا نقاشی خیابانی که زمانی به آن به چشم نوعی خرابکاری نگاه می شد، امروز به گالری های شهرهای بزرگ راه یافته است. یک گالری در شهر لس آنجلس سعی دارد هنرهای خیابانی را وارد عرصه وسیع تر دنیای هنر کند.
برخی از افراد، آثاری از این قبیل را نامناسب و زشت می دانند، اما برخی دیگر این نوع هنر را شاهکارهایی متعلق به دنیای مدرن و امروزی تلقی می کنند. هنر گرافیتی و یا نقاشی های دیواری از زمان رواج در فرهنگ گنگ های خیابانی نیویورک در دهه های ١٩٧٠ و ٨٠ میلادی تفاوت بسیاری کرده است. اکنون بخش عمده ای از خیابان های مرکز شهر لس آنجلس به بوم این هنرمندان تبدیل شده و سبک های متنوعی از نقاشی های علمی تخیلی تا روان گردان را در بر می گیرد.
با این حال به جز در چند مورد خاص، دنیای هنر، برخورد سردی با نقاشان گرافیتی و آثار آنها کرده است.
انتونی لیسترَ Anthony Lister یک نقاش استرالیایی است که زندگی خود را از طریق هنرنقاشی گرافیتی تامین می کند. وی که در حال حاضر در نیویورک زندگی می کند برای نمایش آثار خود دائماً در حال سفر است. انتونی لیستر، نقاشی خیابانی را هنری دمکراتیک می داند به این معنا که همه می توانند در آن شرکت داشته باشند:« نقاشی خیابانی هم تقریباً مثل وقتیه که عکاسی دیجیتال شد. تمام عکاس های درجه یک، یه هو متوجه شدن همه عکاس شدن! آدم های زیادی از طراح ها گرفته تا افراد دانشگاهی و یا اونهایی که خودشون طراحی کردن رو یاد گرفتن می توانند در این هنر نقش داشته باشند. این جائیه که همه می تونن باهاش ارتباط برقرار کنند.»
سراف Seraph ، هنرمند لس آنجلسی معتقد است که گرافیتی ریشه ای باستانی دارد:« هنر گرافیتی از تمدن های باستانی می یاد. در حقیقت خط تصویری که در اهرام مصر، آثار مایاها، رومی ها، یونانی ها، ازتک ها، اینکاس ها Incas ، تصاویر داخل غارهای فرانسه و غیره دیده می شه، همه هنرهای گرافیتی هستند و همه رو می شه با رنگ های اسپری کشید.»
اما راجر گستمن ویراستار کتاب "تاریخ گرافیتی آمریکا" معتقد است غیر مجاز بودن یکی از مشخصه های اصلی نقاشی گرافیتی است:« اگر با اجازه قبلی روی یک دیوار نقاشی کنید، میشه شما رو علاقمند به گرافیتی معرفی کرد. اما خصوصیت اصلی یک نقاش گرافیتی همیشه، همان غیر مجاز بودنشه. چیزی به عنوان یک نقاش گرافیتی مجاز و یا هنرمند مجاز خیابانی وجود ندارد. ممکنه هنرمندان گرافیتی نقاشی های مجاز بکشند اما معمولاً به خاطر شهرتیه که از طریق آثار خیابانی و غیر مجازشون کسب کردند.»
مجاز یا غیر مجاز، نقاشی گرافیتی در سالهای اخیر توسط جمعیت بزرگتری از جامعه ی هنری به رسمیت شناخته شده است. اخیراً یک گالری در لس آنجلس تلاش خود را وقف معرفی هرچه بیشتر هنرهای خیابانی ونقاشی های دیواری کرده است. گالری لب آرت Lab Art با پرداخت دستمزدی به نقاشان گرافیتی از آنها می خواهد آثاری را که بر دیوارهای شهر کشیده اند دوباره تولید کنند، این بار اما بر روی بوم. اسکندر لمسفر از مسئولان «لب آرت» می گوید به این ترتیب، آثار گرافیتی نه تنها حفظ می شوند بلکه می توان این نوع آثار را مانند انواع دیگر آثار هنری به فروش رساند:« ما می خوایم هنر خیابانی جایگاهی رو که سزاوارشه در تاریخ هنر کسب کنه. نقاشی های دیواری به طور مرتب شسته و یا نقاشی های دیگه ای روشون کشیده می شه. ما می خوایم این آثار رو زنده نگاه داریم. برای همین هم سعی می کنیم این طرح ها رو روی بوم بیاریم و یا به چیده مان انتقال بدیم. به این ترتیب مردم می تونن بخرنشون و این آثار به جا می مونن.»
گالری« لب آرت» خود را به حمایت از هنر گرافیتی متعهد می داند. این گالری که بیش از ٦٠٠ متر مربع مساحت دارد، بیش از ٣٠٠ اثر از حدود ٥٠ هنرمند را به نمایش گذاشته است.
هنر مردمی یکی از موضوع های اصلی این آثار است و چهره هایی همچون کانیه وست، جی-زی، پریس هیلتون و یا اندی وارهال موضوع این نقاشی های گرافیتی هستند.
iran#
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر