چرا درباره آینده و آینده نگری کمتر می نویسم؟

چرا درباره آینده و آینده نگری کمتر می نویسم؟

 http://iranscope.blogspot.com/2015/08/blog-post_49.html

دوستی که در صداقتش تردیدی ندارم  این سؤال را دو روز پیش کرد که چرا مدتهاست در مورد آینده و آینده نگری نمی نویسم. پاسخ کوتاهم این بود که قصدی در کار نبوده و همواره تلاشم نوشتن مطالبی علمی و مستدل بوده، اما بعدآً قدری فکر کردم و دیدم که تأکیدم در این مدت چندان بر موضوعات مربوط به آینده نبوده است. در یکسال آخری که در صدای آمریکا بودم بلاگی در آنجا داشتم بنام "بلاگ فرادید" که بیش از نود در صد مطالبم درباره آینده نگری بود. سرشار بود از شور و شوق جستجو و معرفی روندهای آینده ساز در ایران و جهان. شاید بشود گفت که در 30 سال گذشته بیشترین مطالب آینده نگری را در دوران انتشار "فرادید" به نگارش درآوردم. مطالب آن بلاگ را می توانید با مراجعه به لینک پانویس بخوانید و خود قضاوت کنید (1).

 

دو سال و نیم پیش ارواح گذشته مرا مورد عنایت خود قرار دادند و نقطه پایانی بر انتشار "فرادید" گذاشته شد. شرح آن را می توانید در لینک زیر در پانویس بخوانید (2).

 

متأسفانه این رویداد به من محدود نماند و آن آتشی که در مقاله مورد اشاره در بالا برافروختند گریبان خودشان را نیز گرفت و هر روز بدتر شد و گویی امروز انقلاب 57 دیگری اما این بار در آمریکا و در اپوزیسیون صورت گرفته و خشک و تر را باهم می سوزاند. در همان روزگار به آنان گفته شد که تنگ نظری هایتان بالاخره تجربه انقلاب 57 را این بار در آمریکا بین ما نیروهای مختلف سیاسی ایران رقم خواهد زد اما باور نکردند و امروز خود می گویند که وقتی بر چهره ام می نگرند عرق شرم بر پیشانی شان می نشیند. اما چه سود که دیگر دیر شده است همانطور که در 1357 دیگر دیر شده بود و آنها که با سرمشق قرار دادن تجربه فتح تهران و فرار محمد علی شاه خواستند جبران مافات کنند، سرشان بر سر دار رفت (3).

 

شاید به این دلیل است که توجه منِ آینده نگر در دوسال گذشته بدون تعمد بر گذشته متمرکز شده است. گذشته ای که در 1357 در تهران، انقلابی را رقم زد و نیروهای جامعه مدرن ایران را چه در سمت انقلاب و چه در سمت ضد انقلاب از صحنه به بیرون پرتاب کرد، و امروز در 1394 در آمریکا رویدادی مشابه را رقم زده و در هر دو مورد نیز این کندن چاه برای عده ای نان داشت اگر که برای مردم ایران و اپوزیسیون به آبی هم نرسید و دلیلش را می بایست در تنگ نظری انحصارطلبانی جستجو کرد که با گذشته گرایی خود نه تنها ما را نیز به گذشته نگری انداختند بلکه خود را نیز نظیر 1357 به نابودی سوق دادند. آیا دوباره در زمانی دیگر و جایی دیگر فرصتی خواهند یافت که جبران مافات کنند و از آنچه در تهران 1357 و واشنگتن 1394 به آتش کشیدند درس بگیرند و تنگ نظری را به کناری نهند و نه تنها اجازه دهند ما آینده نگر باشیم و انرژی مان را با گذشته نگری برای مقابله با آنها تلف نکنیم بلکه خودشان نیز بجای سودجویی از واژه زیبای آینده نگری، واقعاً آینده نگر شوند و همگان را از این آفت تلاش برای احیاء گذشته با عناوین مختلف، رها کنند.

 

به امید جمهوری آینده نگر دموکراتیک و سکولار در ایران

 

سام قندچی، ناشر و سردبیر ایرانسکوپ

http://iranscope.blogspot.com

http://www.iranscope.com

http://www.ghandchi.com 
شانزدهم مرداد ماه 1394
August 7, 2015

 

پانویس:

 

1. بلاگ فراديد
Faradid Blog

http://faradid.ghandchi.com

 

2. عاقبت هشت سال کار در صدای آمريکا
http://www.newsecularism.com/2012/12/17.Monday/121712.Sam-Ghandchi-EIGHT-YEARS-OF-WORKINGAT-%20VOA.htm

 

3. گفتمان فتح تهران و فرار محمد علی شاه به همت محمد امینی
http://www.ghandchi.com/963-fathe-tehran.htm

 

 

متون برگزیده

http://featured.ghandchi.com

 

SEARCH

ایرانسکوپ#
#iranscope