سه‌شنبه، مهر ۰۶، ۱۳۸۹

سام قندچی - آيا دنيای آواتارها جهانی «مجازی» است؟

آيا دنيای آواتارها جهانی «مجازی» است؟
سام قندچی
http://ir.voanews.com/content/blog/1215936.html

بلاگ فراديد
چالش بزرگ بشريت در سالهای ١۹۶۰ تسخير فضا بود، چالش عظيم عصر ما ساختمان جهان سايبر است. فضای سايبر يا دنيای تازه ای که با رشد اينترنت هر روز ابعاد گسترده تری می يابد اصطلاحاً دنيای «مجازی» خوانده می شود. اين عبارت می تواند به اشکال گوناگون درک شود. ممکن است اين پديده تازه را مانند واقعياتی تلقی کنيم که در طول موج های معينی هستند که چشمان ما قادر به رؤيت آنها نيست يعنی در فراديد قدرت بينايی ما قرار دارند.

حيواناتی هستند که طول موج هايی را می بينند که بشر نمی تواند با چشم غيرمسلح ببيند. البته انسان می تواند با استفاده از برخی ابزارها اين طول موج ها را نيز ببيند. در نتيجه آيا می شود آنچه را که در فراديد طول موج های بينايی بشر قرار دارد، مجازی خواند. بطور ساده يک راديو می تواند امواجی را در اطاقی که ما نشسته ايم دريافت کند و آنرا به صدا تبديل کند. ولی ما آن امواج راديويی را نمی بينيم. آيا آنها را می شود مجازی توصيف کرد؟

اما شايد مردم دنيای سايبر را نظير دنيای تخيلات ذهن فرض کنند که کاربرد اصطلاح مجازی در مورد آن چندان نادرست هم به نظر نميايد. در آنصورت بايد پرسيد که آيا واقعاً دنيای سايبر چيزی از آن جنس است - نظير هنگاميکه ما خواب می بينيم. در آنصورت شايد بشود دنيای سايبر را دنيايی مجازی تلقی کرد!

«واقعيت مجازی» امروز به تکنولوژی هايی اتلاق می شود که نه تنها توان های بشر بعنوان مولد ابزار را بطور مصنوعی خلق می کنند بلکه در پی بازتوليد کليه قابليت های بشر هستند. در اين ميان هنر و احساسات که در گذشته کمتر مورد توجه دانشمندان کامپيوتر بود بيشتر مورد توجه کسانی است که اين تکنولوژی های تازه سايبر را می سازند. بسياری از اين محصولات نظير «سِکِند لايف*»- به معنی زندگی دوم - شبيه بازی های کامپيوتری هستند اما با نگاه عميق تر چيزی بيش از بازی مطرح است.

در واقع اصطلاح آواتار که در فيلمی به همين نام بسيار متدوال شده است اين موضوع را که شبيه سازی کل انسان در اينجا مورد نظر است و نه تنها توان کاری او، برجسته شده است. لازم است تذکر دهم که فيلم آواتار متأسفانه برخوردش به اين تحول به شکل منفی بود و در همان زمانِ اکران فيلم نيز دانشمند معروف هوش مصنوعی ری کورزويل نقدی بر آن نوشت. اما جدا از ديدگاه مرکزی فيلم، آن کار جالب هنری، توانست مردم را در اين مورد بفکر اندازد.

جالب است که به تازگی در دانشگاه فلوريدا مرکزی در آمريکا با استفاده از تکنولوژی آواتارسازی، نرم افزاری ساخته شده است که می تواند مدير و ناظم و معلم های مدرسه را به شکل آواتار شبيه سازی کند و به دانش آموزانی که ممکن است از صحبت با مقامات مدرسه دچار اضطراب شوند، اجازه می دهد بدون تشويش با آواتارِ مقامات مدرسه از طريق کامپيوتر شخصی خود ارتباط برقرار کرده و توان خود را برای برقراری گفت و شنود، تقويت کنند.

برای دو بخش ديگر اين مقاله به لينک زير مراجعه کنيد
http://www.ghandchi.com/706-avatars.htm

iran#

بايگانی وبلاگ