http://mohandestabarzadi.blogfa.com/post-1681.aspx
رژیم جمهوری اسلامی یک تجربه ی نخ نما شده دارد و ان هم این است که فورا در مقابل هر اعتراضی،گروهی را می کشد و گروهی را می گیرد و برای گروهی نیز حکم اعدام و زندان صادر می کند. من در تجربه ی 18 تیر 1378 تا کنون همین رویکرد را در برابر دانشجویان و زنان و اقوام و کارگران و فرهنگیان دیده ام. در جریان کوی دانشگاه برای 4 تن حکم اعدام صادر کردند.برای گروه بزرگی نیز احکام زندان بریدند که من خود یکی از ان ها بودم. البته به این دلیل که ان جنبش به دانشجویان محدود می شد این احکام و سرکوب ها می توانست در سرکوب حرک اثر بخش باشد. اما برای جنبش سبز ،تکرار همان رویه یک حماقت اشکار است. زیرا این جنبش عمومی است و به یک گروه خاص محدود نمی شود.
شاهد این هستیم که تا کنون برای 5 نفر حکم اعدام صادر کرده اند و برای چند نفر نیز حکم زندان های طویل المدت بریده اند. با اطمینان می گویم اگر حتا یک نفر را اعدام کنند در جامعه شورش به پا خواهد شد. تظاهرات به نقطه ی اوج خودش می رسد.
صدور احکام زندان نیز موجب این می شود که شکاف حاکمیت افزایش بیابد در حالی که هیچ اثر منفی بر روند جنبش نخواهد گذاشت.
پس رژیم چرا دست به چنین کاری می زند؟ مشت اهنین در شرایطی موثر است که طرف مقابل ضعیف باشد یا این که تعادل قدرت به نفع حاکمیت باشد. در شرایط کنونی چنین نیست و این مشت اهنین به مثابه ی یک عامل تحریک کننده و عصبانی کننده عمل می کند. من در شگفت هستم که این ها چرا تا این اندازه نادان هستند. در شرایط فعلی طرحی در دست کوشندگان سیاسی هست که بروند در مقابل زندان ها و بخواهند که ان ها را نیز بازداشت کنند. این کار به مفهوم بی اثر شدن زندان و ریختن ترس مبارزین است. ایا نظامیان حاکم این را نمی فهمند؟ خود من به عنوان یک مبارز که سالیانی در زندان ها بوده ام و شرایط سختی را گذرانده ام از همیشه برای رفتن به زندان اماده تر و طالب تر هستم و می دانم این احساس بسیاری از مبارزین است. پس رژیم اب در هاون می کوبد. قبول ندارند؟ روز 13 ابان اثر این کار های خرد ستیز خود را خواهند دید.
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر