فيروزه خطيبی-برپایی نمایشگاهی در لندن به مناسبت چهلمین سال درگذشت جیمی هندریکس

برپایی نمایشگاهی در لندن به مناسبت چهلمین سال درگذشت جیمی هندریکس
فيروزه خطيبی
http://www.voanews.com/persian/news/arts/Jimmyhendrix-2010-8-26-101573473.html

موزه «هندل هاوس» لندن، جایگاه دائمی یادمان های هندل آهنگساز آلمانی تبار و محلی برای گرامیداشت یاد این هنرمند برجسته موسیقی کلاسیک است. اما این بار این موزه به بزرگداشت موسیقیدان سرشناس دیگری یعنی جیمی هندریکس فقید و نابغه موسیقی راک اختصاص داده شده است.

یادمان های جیمی هندریکس آهنگساز، خواننده و نوازنده چیره دست گیتار که نام او برای همیشه در صحنه موسیقی راک اندرول باقی خواهد ماند از تاریخ ٢٥ آگوست تا ٧ نوامبر در کنار آلات موسیقی زمان «هندل » و دست نوشته های او قرار خواهد گرفت. یادمان هایی چون یک گیتار الکتریکی، یک کت مخملی و اشعار و دست نوشته های هندریکس که ٤٠ سال پیش در یک چنین روزهایی درگذشته است.

در سال ١٩٦٨، جیمی هندریکس، این اسطوره موسیقی آمریکا و این گیتارنوازکم نظیر به همراه دوست دختر انگلیسی اش – کتی ایچینگهام در آپارتمانی در طبقه فوقانی خانه شماره ٢٣ خیابان بروک Brook Street ساکن شد و از سال ١٩٦٩ شروع به نواختن گیتار درکلوپ هایی درگوشه و کنار شهر لندن کرد و به این صورت قدم به جاده شهرت گذاشت.

بنا برگفته کتی ایچینگهام، هندریکس به خوبی می دانسته است که «جورج هندل» در سال ١٧٢٣ در همسایگی آن ها، در خانه شماره ٢٥ همین خیابان زندگی می کرده است.

سارا برادول، مدیر موزه «خانه هندل» می گوید:« من همیشه می خواستم نمایشگاهی از یادمان ها و آثار هندریکس ترتیب بدهم و فکر کردم که روز ١٨ سپتامبر که برابرست با چهلمین سال درگذشت این هنرمند بهترین موقعیت برای انجام چنین کاری باشد.»

بنا برگفته سارا برادول به نظر می رسد هندریکس در این محله بیش از هرجای دیگری احساس آرامش می کرده است:«آن ها اینجا را درست مثل خونه خودشون درست کردند. زمین هارو فرش کردند و پرده های آبی فیروزه ای آویزان کردند. بعد هم به فروشگاه های خیابان «پورتوبلو» Portobello رفتند و مقادیر زیادی پوستر و عکس برای دیوارها خریدند.» سارا برادول در حالی که به گوشه ای از یکی از این اطاق ها اشاره می کند می گوید:«هندریکس دوست داشته اینجا بنشیند و خیابان «کورونیشن»Coronation را تماشا کند. ظاهرا «آنا شارپلز» یکی از ساکنان سرشناس این خیابان همیشه از اینجا رد می شده است.»

آپارتمان کوچکی که هندریکس در آن زندگی می کرده اکنون دفتر مرکزی موزه «هندل هاوس» است. این آپارتمان هم از ١٥ تا ٢٦ سپتامبر برای بازدید عموم گشوده خواهد بود.

«راجر مایر» دوست و صدابردار کارهای جیمی هندریکس که جلوه های صوتی موسوم به اوکتاویای گیتار را برای هندریکس طراحی کرده می گوید او زمان زیادی را با هندریکس در این آپارتمان گذرانده است اما تجربه های او برخلاف تصورهمگان، فراز و نشیب چندانی نداشته است:«هندریکس عادت داشت پرده ها را بکشد و خانه را تاریک کند. به همین دلیل هم دوستان و هم کارانش او را خفاش می نامیدند.»

در میان اشیاء به نمایش گذاشته شده در کلکسیون هندریکس، یک گیتار و یک دست لباسی که او در یکی از کنسرت هایش در سال ١٩٦٩به تن داشته است نیز به چشم می خورد.

جیمی هندریکس، خواننده، ترانه نویس و گیتاریست آمریکایی، زاده شهر سیاتل در ایالت «واشنگتن» بود اما انگلستان را برای اقامت خود انتخاب کرده بود. بسیاری او را پدر گیتار الکتریک می دانند چرا که هندریکس توانست برای نخستین بار نقش «گیتاربرقی» را در آهنگ های خود برجسته کند. تا آن زمان گیتار الکتریک تنها به عنوان یک عنصر حاشیه ای به کار گرفته می شد و مکمل صدای خواننده بود و به صورت آکوردهای ساده و تکراری در این آهنگ ها به گوش شنونده می رسید. اما هندریکس این ساز را در صحنه موسیقی راک زمان خود تبدیل به یک عنصر کلیدی کرد. به همین دلیل هم باید گفت او بیشترین تاثیر را روی نوازندگان راک داشته است.

کارهای عجیب هندریکس مثل نواختن گیتار با دندان و زبان از ویژگی های منحصر به فرد هنرنوازندگی او بود. او هنگام نواختن به شدت تحت تاثیر احساساتی که موسیقی در او برانگیخته بود قرار می گرفت و یک بار در فستیوال پاپ «مونتری» عملی انجام داد که درنتیجه آن شهرتش به اوج رسید. هندریکس درپایان اجرای برنامه گیتارش را به افتخارتماشاگران عملا به آتش کشید.

جیمی هندریکس در سال ۱۹۶۶، با ترانه‌های خلسه‌آوری چون «Hey Joe» و «Purple Haze» و همچنین اجرای یک کنسرت موفق به مقام ستاره راک دست یافت. کتاب اطاقی از آینه ها «Room Full of Mirrors» به مناسبت سی و پنجمین سالگرد درگذشت او در سال ۱۹۷۰ منتشر شده‌است. راز مرگ او هنوز در هاله‌ای از ابهام باقی است چرا که هیچ گاه بطور قطعی معلوم نشد دلیل آن خودشی بوده یا بر حسب اتفاق به دلیل تداخل تاثیر مصرف زیاد مشروبات الکلی(که پیشتر در یک مهمانی شبانه مصرف کرده بود) و تعداد زیاد قرص‌های خواب‌آور رخ داده‌است.

جیمی هندریکس که در سال ٢٠٠٣ نامش در مجله موسیقی «رولینگ استون» درصدر فهرست صد گیتاریست برجسته تمام دوران قرار گرفت هم چون «جیم موریسون» و «جنیس جاپلین» راکر های هم دوره خود که به صورت مشابهی در همان سال و با فاصله چند ماه از یکدیگر درگذشتند جوانمرگ شد. هندریکس هنگام مرگ فقط ٢٧ سال داشت.