سفر سفينه جونو نشاندهنده بهره برداری مؤثر از انرژی خورشيدی است
http://www.voanews.com/persian/news/Juno_Jupiter-2011-08-06-127060108.html
فضاپيمای جونو روز جمعه از مرکز فضايی کيپ کاناورال در ايالت فلوريدا به فضا پرتاب شد، و سفر ۵ ساله خود را به کره مشتری (ژوپيتر) که بزرگترين سياره منظومه شمسی است، آغاز کرد.
ناسا می گويد، هدف از اين ماموريت فضايی، شناخت عميق تر از منشا و تحول سياره مشتری است.
سوخت جونو از انرژی خورشيدی تامين می شود؛ در حالی که سوخت فضاپيمای های قبلی ناسا از انرژی هسته ای تامين می شد.
فضاپيمای جونو ۵ سال ديگر به سياره مشتری خواهد رسيد و حداقل يک بار مدار مشتری را دور خواهد زد. هنگامی که جونو در ماه ژوئيه سال ۲۰۱۶ به مشتری برسد دو ميليارد و هشتصد ميليون کيلومتر پرواز کرده است.
اين نخستين بار نيست که ناسا از انرژی خورشيدی استفاده می کند اما اولين بار است که سفينه ای تا اين اندازه از خورشيد دور می شود.
جيمز گرين، مدير بخش دانش سياره شناسی ناسا، می گويد تا وقتی جونو به مدار خود در اطراف ژوپيتر برسد تنها چهارصد وات نيرو از منابع خورشيدی برای کار کردن لازم دارد. او می گويد: «وقتی به آن فکر می کنيد مسأله تنها چند صد وات انرژی لازم برای روشن نگاه داشتن يک لامپ است. بنابراين تمام آزمايشها طوری طراحی شده اند که بتوانند اين اندازه انرژی را به شکلی موثر مورد استفاده قرار دهند.»
به رغم ميزان کم انرژی که توليد می شود آقای گرين می گويد جونو قابليت اندازه گيری و تصوير برداری های بسيار دقيق و پيشرفته را دارد.
مدير بخش دانش سياره شناسی ناسا می افزايد: «دوربينهای فوق العاده ای روی جونو سوار شده که می تواند اشعه مادون قرمز و ماورای بنفش را ببيند بنابراين می تواند به درون بافت ابر ديد داشته باشد و دريابد که چه اندازه حرارت از مرکز سياره خارج می شود. در عين حال می تواند منطقه هاله اطراف سياره را نيز شناسايی کند. جونو می تواند نقشه شفق قطبی را نيز ترسيم کند. شفق قطبی ژوپيتر حقيقتا فوق العاده است و پرنورترين شفق در تمامی منظومه شمسی است.»
جيمز گرين می گويد جونو می تواند امواج پلاسما و همچنين الکترونها و پروتونهای پرانرژی را که نوعی اطلاعات است که ستاره شناسان مايلند داشته باشند، اندازه گيری کند. اما کسب اطلاعات بيشتر در مورد سياره مشتری ممکن است کليد درک منظومه شمسی ما باشد.
اسکات بولتون، محقق موسسه تحقيق ساوث وست در سن آنتونيو، می گويد: «ما به نوعی در پی درک نحوه تشکيل سيارات و محتويات آنها هستيم. ما خواهيم فهميد که ساختار آنها چگونه است. ممکن است مدتی طول بکشد تا آن اطلاعات به دست آيد -- پنج سال طول می کشد تا اين فضاپيمای پژوهشی خورشيدی به ژوپيتر برسد.»
اما جونو تنها يک سال در فضا خواهد ماند. جيمز گرين می گويد پس از آن سقوطی تعمدی بر ژوپيتر خواهد کرد تا مانع از برخورد احتمالی آن با ماهواره های ديگر شود.
http://www.voanews.com/persian/news/Juno_Jupiter-2011-08-06-127060108.html
فضاپيمای جونو روز جمعه از مرکز فضايی کيپ کاناورال در ايالت فلوريدا به فضا پرتاب شد، و سفر ۵ ساله خود را به کره مشتری (ژوپيتر) که بزرگترين سياره منظومه شمسی است، آغاز کرد.
ناسا می گويد، هدف از اين ماموريت فضايی، شناخت عميق تر از منشا و تحول سياره مشتری است.
سوخت جونو از انرژی خورشيدی تامين می شود؛ در حالی که سوخت فضاپيمای های قبلی ناسا از انرژی هسته ای تامين می شد.
فضاپيمای جونو ۵ سال ديگر به سياره مشتری خواهد رسيد و حداقل يک بار مدار مشتری را دور خواهد زد. هنگامی که جونو در ماه ژوئيه سال ۲۰۱۶ به مشتری برسد دو ميليارد و هشتصد ميليون کيلومتر پرواز کرده است.
اين نخستين بار نيست که ناسا از انرژی خورشيدی استفاده می کند اما اولين بار است که سفينه ای تا اين اندازه از خورشيد دور می شود.
جيمز گرين، مدير بخش دانش سياره شناسی ناسا، می گويد تا وقتی جونو به مدار خود در اطراف ژوپيتر برسد تنها چهارصد وات نيرو از منابع خورشيدی برای کار کردن لازم دارد. او می گويد: «وقتی به آن فکر می کنيد مسأله تنها چند صد وات انرژی لازم برای روشن نگاه داشتن يک لامپ است. بنابراين تمام آزمايشها طوری طراحی شده اند که بتوانند اين اندازه انرژی را به شکلی موثر مورد استفاده قرار دهند.»
به رغم ميزان کم انرژی که توليد می شود آقای گرين می گويد جونو قابليت اندازه گيری و تصوير برداری های بسيار دقيق و پيشرفته را دارد.
مدير بخش دانش سياره شناسی ناسا می افزايد: «دوربينهای فوق العاده ای روی جونو سوار شده که می تواند اشعه مادون قرمز و ماورای بنفش را ببيند بنابراين می تواند به درون بافت ابر ديد داشته باشد و دريابد که چه اندازه حرارت از مرکز سياره خارج می شود. در عين حال می تواند منطقه هاله اطراف سياره را نيز شناسايی کند. جونو می تواند نقشه شفق قطبی را نيز ترسيم کند. شفق قطبی ژوپيتر حقيقتا فوق العاده است و پرنورترين شفق در تمامی منظومه شمسی است.»
جيمز گرين می گويد جونو می تواند امواج پلاسما و همچنين الکترونها و پروتونهای پرانرژی را که نوعی اطلاعات است که ستاره شناسان مايلند داشته باشند، اندازه گيری کند. اما کسب اطلاعات بيشتر در مورد سياره مشتری ممکن است کليد درک منظومه شمسی ما باشد.
اسکات بولتون، محقق موسسه تحقيق ساوث وست در سن آنتونيو، می گويد: «ما به نوعی در پی درک نحوه تشکيل سيارات و محتويات آنها هستيم. ما خواهيم فهميد که ساختار آنها چگونه است. ممکن است مدتی طول بکشد تا آن اطلاعات به دست آيد -- پنج سال طول می کشد تا اين فضاپيمای پژوهشی خورشيدی به ژوپيتر برسد.»
اما جونو تنها يک سال در فضا خواهد ماند. جيمز گرين می گويد پس از آن سقوطی تعمدی بر ژوپيتر خواهد کرد تا مانع از برخورد احتمالی آن با ماهواره های ديگر شود.
iran#
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر