اعتیاد تازه ای به نام «گیم» یا بازی های کامپیوتری!
http://www.voanews.com/persian/news/arts/gamescomaddiction-2011-8-25-128389463.html
بازي های کامپيوتری يکی از پديده های سريعاً در حال رشد در جوامع مختلف به ویژه در کشورهای غربی است. «گیم» یا بازی های کامپيوتری برای برخی از افراد جنبه تمدد اعصاب دارد اما تأثيرات مخرب آن به اندازه ای است که امروزه در بعضی از جوامع با آن به عنوان نوعی اعتياد برخورد می شود.
یکی از سالن های مخصوص بازی و «گیم» یا کلوپ بازی های کامپيوتری به نام «گيمزکام» در شهر «کلن» در آلمان، که يکی از بزرگ ترين کلوپ های این نوع سرگرمی ها درجهان به شمار می رود، همواره مملو از کسانی است که به دنبال جديدترين بازی های ويديوئی هستند. اين بازی ها برای برخی از افراد صرفاً جنبه سرگرمی دارد، اما بسیاری دیگر از این افراد چنان علاقه ای به «گیم» نشان می دهند که می توانند روز و شب خود را در این کلوپ ها بگذرانند بدون آن که از این بازی ها خسته شده و یا از آن دل بکنند.
صنعت توليد بازی های کامپيوتری با وجود آن که یکی از صنایع به سرعت روبه رشد در کشورهای آمریکایی، اروپایی و به ویژه در کشور بریتانیا به شمار می رود، اما در حال حاضر اين بيم وجود دارد که اين پديده نيز به تدريج به يکی ديگر از اعتيادهای خطرناک وکشنده جامعه بشری تبديل شود.
ديويد استَنی فورد، يک بريتانيايی است که فرزند۲۰ ساله اش را به خاطر بازی های کامپيوتری از دست داده و اکنون با راه اندازی يک سايت اينترنتی سعی می کند ديگران را از خطرات ناشی از نشستن مدام پای کامپيوتر آگاه کند. کريس، پسر آقای استنی فورد، در ماه مه گذشته بعد از ۱۲ ساعت بازی مستمر و بی وقفه و نشستن زياد، بر اثر عارضه لخته شدن خون جان سپرد.
ديويد استَنی فورد می گويد:«من تحقيق کردم ببينم چه چيزی باعث شده تا يک جوان سالم، بدون اينکه کوچک ترین بیماری و یا ناراحتی داشته باشه چنين بلايی به سرش بياد. چون واقعا نمی تونستم اتفاقی رو که افتاده بود درک کنم.»
کريس فورد عادت داشت هر شب سر ساعت ۱۰ پای کامپيوتر بنشيند و با دوستان کانادايی و آمريکايی اش که در اينترنت با آنها آشنا شده بود، تا ساعت ۷ صبح روز بعد، بی وقفه بازی کند.
افراد دیگری چون «جان پاتريک» نوجوان هم قبول دارند که معتاد به بازی های کامپيوتری هستند. اما اين پديده برای «برايان دادلی»، سرپرست کلينيک «برادوی لاج»، اولين مرکز توانبخشی معتادان بازی های کامپيوتری در بريتانيا جديد نيست. برايان دادلی در مورد اين نوع اعتياد می گويد:«اين اعتياد هم دقيقاً مثل انواع ديگر اعتياد با کناره گيری از اجتماع شروع می شه، خانواده ها از هم می پاشن. اين افراد ديگه اهميت نمی دن چی می خورن، به خودشون نمی رسن، به بهداشت فردی شون اهميت نمی دن و خودشونو از جمع کنار می کشن و نهایتا منزوی می شن.»
به این صورت گرچه از نظر بعضی از افراد بازی های کامپيوتری صرفاً یک تفریح است و جنبه سرگرمی دارد، اما برای برخی ديگر همین تفریح و سرگرمی می تواند به يک مسئله جدی و يک اعتياد تمام عیار زیان بار تبديل شود.
http://www.voanews.com/persian/news/arts/gamescomaddiction-2011-8-25-128389463.html
بازي های کامپيوتری يکی از پديده های سريعاً در حال رشد در جوامع مختلف به ویژه در کشورهای غربی است. «گیم» یا بازی های کامپيوتری برای برخی از افراد جنبه تمدد اعصاب دارد اما تأثيرات مخرب آن به اندازه ای است که امروزه در بعضی از جوامع با آن به عنوان نوعی اعتياد برخورد می شود.
یکی از سالن های مخصوص بازی و «گیم» یا کلوپ بازی های کامپيوتری به نام «گيمزکام» در شهر «کلن» در آلمان، که يکی از بزرگ ترين کلوپ های این نوع سرگرمی ها درجهان به شمار می رود، همواره مملو از کسانی است که به دنبال جديدترين بازی های ويديوئی هستند. اين بازی ها برای برخی از افراد صرفاً جنبه سرگرمی دارد، اما بسیاری دیگر از این افراد چنان علاقه ای به «گیم» نشان می دهند که می توانند روز و شب خود را در این کلوپ ها بگذرانند بدون آن که از این بازی ها خسته شده و یا از آن دل بکنند.
صنعت توليد بازی های کامپيوتری با وجود آن که یکی از صنایع به سرعت روبه رشد در کشورهای آمریکایی، اروپایی و به ویژه در کشور بریتانیا به شمار می رود، اما در حال حاضر اين بيم وجود دارد که اين پديده نيز به تدريج به يکی ديگر از اعتيادهای خطرناک وکشنده جامعه بشری تبديل شود.
ديويد استَنی فورد، يک بريتانيايی است که فرزند۲۰ ساله اش را به خاطر بازی های کامپيوتری از دست داده و اکنون با راه اندازی يک سايت اينترنتی سعی می کند ديگران را از خطرات ناشی از نشستن مدام پای کامپيوتر آگاه کند. کريس، پسر آقای استنی فورد، در ماه مه گذشته بعد از ۱۲ ساعت بازی مستمر و بی وقفه و نشستن زياد، بر اثر عارضه لخته شدن خون جان سپرد.
ديويد استَنی فورد می گويد:«من تحقيق کردم ببينم چه چيزی باعث شده تا يک جوان سالم، بدون اينکه کوچک ترین بیماری و یا ناراحتی داشته باشه چنين بلايی به سرش بياد. چون واقعا نمی تونستم اتفاقی رو که افتاده بود درک کنم.»
کريس فورد عادت داشت هر شب سر ساعت ۱۰ پای کامپيوتر بنشيند و با دوستان کانادايی و آمريکايی اش که در اينترنت با آنها آشنا شده بود، تا ساعت ۷ صبح روز بعد، بی وقفه بازی کند.
افراد دیگری چون «جان پاتريک» نوجوان هم قبول دارند که معتاد به بازی های کامپيوتری هستند. اما اين پديده برای «برايان دادلی»، سرپرست کلينيک «برادوی لاج»، اولين مرکز توانبخشی معتادان بازی های کامپيوتری در بريتانيا جديد نيست. برايان دادلی در مورد اين نوع اعتياد می گويد:«اين اعتياد هم دقيقاً مثل انواع ديگر اعتياد با کناره گيری از اجتماع شروع می شه، خانواده ها از هم می پاشن. اين افراد ديگه اهميت نمی دن چی می خورن، به خودشون نمی رسن، به بهداشت فردی شون اهميت نمی دن و خودشونو از جمع کنار می کشن و نهایتا منزوی می شن.»
به این صورت گرچه از نظر بعضی از افراد بازی های کامپيوتری صرفاً یک تفریح است و جنبه سرگرمی دارد، اما برای برخی ديگر همین تفریح و سرگرمی می تواند به يک مسئله جدی و يک اعتياد تمام عیار زیان بار تبديل شود.
iran#
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر