شادی
صدر: ملاحظاتی درباره "تست بکارت"
http://iranscope.blogspot.com/2015/10/blog-post_19.html
- براساس قوانین مجازات، هر نوع تماس بدنی خارج از ازدواج، میان زن و مردی که به هم محرم نیستند جرم و قابل مجازات است. در نظام قضایی جمهوری اسلامی ایران، انجام آزمایش بکارت نه امری استثنایی و عجیب و غریب، بلکه جزیی روتین و بخشی از گردش کار عادی پرونده زن ازدواج نکرده ای است که به "رابطه نامشروع" متهم شده است. اگر گذارتان به عنوان وکیل یا مرتبط با پرونده، به دادسرای ارشاد تهران بیفتد و چند دقیقه ای در راهروهایش شنونده مکالمات مراجعان باشید، اصطلاح "تست بکارت" را از خیلی ها خواهید شنید. بیشتر زنان ازدواج نکرده ای که به این اتهام دستگیر شده اند، تجربه دردناک، تحقیر کننده، اضطراب آور و غیرانسانی ارجاع به پزشکی قانونی برای انجام تست بکارت را دارند. نظر پزشکی قانونی در اینباره از سوی قاضی به عنوان یکی از ادله صدور حکم استفاده می شود.
- انجام آزمایش بکارت در مورد زندانیان سیاسی زن، از آن جهت که به اتهام فعالیت‌ها یا عقایدشان دستگیر شده اند، جنبه تحقیرآمیز بیشتری دارد اما این، از بار تحقیرآمیز و غیرانسانی اصل قضیه، یعنی اینکه در سی و چند سال گذشته تعداد بیشماری زن، مورد آزمایش بکارت قرار گرفته اند، کم نمی کند.
- طرح اتهامات اخلاقی، انجام آزمایش بکارت و یا تهدید به انجام آن به منظور اعمال فشار و تحقیر زندانیان سیاسی زن، از دهه 60 تاکنون سابقه داشته است. حداقل سه زندانی سیاسی زن دهه 60 از دیروز و با انتشار خبر مربوط به اعزام آتنا فرقدانی در تاریخ 21 مرداد 1394 برای انجام تست بکارت و بارداری، که خود وی خواستار انتشار آن شده بود، در اینباره نوشته اند. یکی از آنها، مینو همیلی، چنین شهادت داده است: " تست بکارت در سال61 و در زندان قم بر روی ما هفت زندانی سیاسی تبعیدی از زندان سنندج نیز انجام شد.بسیار ترسناک و معلوم نبود طرف دکتر بود یا پاسدار.ما هفت دختر جوان مثل بره های مطیع با سرهای پایین به آن تن دادیم." Minoo Homily
- تکذیب شتاب زده وکیل آتنا فرقدانی (متهم دیگر این پرونده)، که در پرونده مربوط به رابطه نامشروع هیچ سمتی و طبیعتا هیچ اطلاعاتی درباره آن ندارد، نخستین واکنش انتشار خبر بود که با تکذیب برخی از زندانیان سیاسی سابق، همسران آنها و هاله فعالانی که دور "بند زندانیان سیاسی زن اوین" حلقه زده اند، همراه شد. واکنش خانواده، هرچند تاکنون اعلام نشده، اما با توجه به مصاحبه های قبلی آنها که اصرار در اثبات این داشته اند که رابطه ای بین آتنا و وکیل وی وجود نداشته و خواسته اند با این اتهام، "آبروی" او و خانواده اش را ببرند و نیز تکذیب های قبلی‌شان درباره اخبار مربوط به این پرونده، کاملا قابل پیش بینی است.
- اینکه جمهوری اسلامی، با طرح اتهام رابطه نامشروع بین آتنا و وکیلش، به دلیل دست دادن آنها در زمان ملاقات، قصد تحقیر و آزار وی را داشته هیچ شکی نیست. اما به نظر می رسد، تا اینجای کار، بسیار موفق بوده زیرا گفتمان "آبرو" و "آبروریزی" نزد خانواده، وکیل، و حتی زندانیان سیاسی و برخی از فعالان حقوق بشر خریدار داشته است. تا جایی که برخی از آنها گفته اند: "حتی اگر این خبر تست بکارت صحت داشت نباید منتشر می شد که آبروی آتنا برود."!
- در این گفتمان بسیار آشنا، بدن زن، حتی اگر فعال باشد، زندانی سیاسی باشد و خود، سخن بگوید، قلمرو خانواده، اطرافیان و جامعه است. مالکیت آن به خود وی تعلق ندارد بلکه همگان صاحب این بدن هستند و پاسبان "پاکی" و "طهارت" آن. این همگان، نه فقط جمهوری اسلامی که با قوانین مجازاتش، دور بدن‌های زنان را خط های ممنوعه کشیده، که گفتمان آن است که تا مغز استخوان منتقدان و مخالفان جمهوری اسلامی نیز نفوذ کرده است. گفتمانی که آتنا را سرزنش می کند که چرا قضیه تست بکارت را خبری کرده و سکوت نکرده و به فکر آبروی خود و خانواده اش نبوده، به جای اینکه نظام قضایی را سرزنش کند که چرا اساسا به خود حق می دهد در خصوصی ترین حیطه زندگی زنان، از جمله زندانیان سیاسی زن دخالت کند. نظام فکریِ همچنان و هنوز مردسالاری که یک سازمان حقوق بشری را که وظیفه اصلی اش انتشار حقیقت، و تمام حقیقت است، سرزنش می کند که چرا "آبرو"ی زندانی سیاسی زن را برده است.
- نکته دردناک قضیه درست همینجاست: تو همچنان از دید جامعه، حتی روشنفکرترین‌هایشان، یک "زن" هستی که وقتی پای بدن‌ات در میان است، ناقص العقل‌تر از آن هستی که بتوانی خودت تصمیم بگیری. تو همچنان، "ناموس قبیله" هستی، حتی اگر فعال‌ترین، شجاع‌ترین و فکورترین باشی.
منبع:
https://goo.gl/WqYyqI
مطلب مرتبط:
شادی امین درباره وادار کردن آتنا فرقدانی به انجام تست بکارت
http://iranscope.blogspot.com/2015/10/blog-post_3.html
http://iranscope.blogspot.com/2015/10/blog-post_19.html
- براساس قوانین مجازات، هر نوع تماس بدنی خارج از ازدواج، میان زن و مردی که به هم محرم نیستند جرم و قابل مجازات است. در نظام قضایی جمهوری اسلامی ایران، انجام آزمایش بکارت نه امری استثنایی و عجیب و غریب، بلکه جزیی روتین و بخشی از گردش کار عادی پرونده زن ازدواج نکرده ای است که به "رابطه نامشروع" متهم شده است. اگر گذارتان به عنوان وکیل یا مرتبط با پرونده، به دادسرای ارشاد تهران بیفتد و چند دقیقه ای در راهروهایش شنونده مکالمات مراجعان باشید، اصطلاح "تست بکارت" را از خیلی ها خواهید شنید. بیشتر زنان ازدواج نکرده ای که به این اتهام دستگیر شده اند، تجربه دردناک، تحقیر کننده، اضطراب آور و غیرانسانی ارجاع به پزشکی قانونی برای انجام تست بکارت را دارند. نظر پزشکی قانونی در اینباره از سوی قاضی به عنوان یکی از ادله صدور حکم استفاده می شود.
- انجام آزمایش بکارت در مورد زندانیان سیاسی زن، از آن جهت که به اتهام فعالیت‌ها یا عقایدشان دستگیر شده اند، جنبه تحقیرآمیز بیشتری دارد اما این، از بار تحقیرآمیز و غیرانسانی اصل قضیه، یعنی اینکه در سی و چند سال گذشته تعداد بیشماری زن، مورد آزمایش بکارت قرار گرفته اند، کم نمی کند.
- طرح اتهامات اخلاقی، انجام آزمایش بکارت و یا تهدید به انجام آن به منظور اعمال فشار و تحقیر زندانیان سیاسی زن، از دهه 60 تاکنون سابقه داشته است. حداقل سه زندانی سیاسی زن دهه 60 از دیروز و با انتشار خبر مربوط به اعزام آتنا فرقدانی در تاریخ 21 مرداد 1394 برای انجام تست بکارت و بارداری، که خود وی خواستار انتشار آن شده بود، در اینباره نوشته اند. یکی از آنها، مینو همیلی، چنین شهادت داده است: " تست بکارت در سال61 و در زندان قم بر روی ما هفت زندانی سیاسی تبعیدی از زندان سنندج نیز انجام شد.بسیار ترسناک و معلوم نبود طرف دکتر بود یا پاسدار.ما هفت دختر جوان مثل بره های مطیع با سرهای پایین به آن تن دادیم." Minoo Homily
- تکذیب شتاب زده وکیل آتنا فرقدانی (متهم دیگر این پرونده)، که در پرونده مربوط به رابطه نامشروع هیچ سمتی و طبیعتا هیچ اطلاعاتی درباره آن ندارد، نخستین واکنش انتشار خبر بود که با تکذیب برخی از زندانیان سیاسی سابق، همسران آنها و هاله فعالانی که دور "بند زندانیان سیاسی زن اوین" حلقه زده اند، همراه شد. واکنش خانواده، هرچند تاکنون اعلام نشده، اما با توجه به مصاحبه های قبلی آنها که اصرار در اثبات این داشته اند که رابطه ای بین آتنا و وکیل وی وجود نداشته و خواسته اند با این اتهام، "آبروی" او و خانواده اش را ببرند و نیز تکذیب های قبلی‌شان درباره اخبار مربوط به این پرونده، کاملا قابل پیش بینی است.
- اینکه جمهوری اسلامی، با طرح اتهام رابطه نامشروع بین آتنا و وکیلش، به دلیل دست دادن آنها در زمان ملاقات، قصد تحقیر و آزار وی را داشته هیچ شکی نیست. اما به نظر می رسد، تا اینجای کار، بسیار موفق بوده زیرا گفتمان "آبرو" و "آبروریزی" نزد خانواده، وکیل، و حتی زندانیان سیاسی و برخی از فعالان حقوق بشر خریدار داشته است. تا جایی که برخی از آنها گفته اند: "حتی اگر این خبر تست بکارت صحت داشت نباید منتشر می شد که آبروی آتنا برود."!
- در این گفتمان بسیار آشنا، بدن زن، حتی اگر فعال باشد، زندانی سیاسی باشد و خود، سخن بگوید، قلمرو خانواده، اطرافیان و جامعه است. مالکیت آن به خود وی تعلق ندارد بلکه همگان صاحب این بدن هستند و پاسبان "پاکی" و "طهارت" آن. این همگان، نه فقط جمهوری اسلامی که با قوانین مجازاتش، دور بدن‌های زنان را خط های ممنوعه کشیده، که گفتمان آن است که تا مغز استخوان منتقدان و مخالفان جمهوری اسلامی نیز نفوذ کرده است. گفتمانی که آتنا را سرزنش می کند که چرا قضیه تست بکارت را خبری کرده و سکوت نکرده و به فکر آبروی خود و خانواده اش نبوده، به جای اینکه نظام قضایی را سرزنش کند که چرا اساسا به خود حق می دهد در خصوصی ترین حیطه زندگی زنان، از جمله زندانیان سیاسی زن دخالت کند. نظام فکریِ همچنان و هنوز مردسالاری که یک سازمان حقوق بشری را که وظیفه اصلی اش انتشار حقیقت، و تمام حقیقت است، سرزنش می کند که چرا "آبرو"ی زندانی سیاسی زن را برده است.
- نکته دردناک قضیه درست همینجاست: تو همچنان از دید جامعه، حتی روشنفکرترین‌هایشان، یک "زن" هستی که وقتی پای بدن‌ات در میان است، ناقص العقل‌تر از آن هستی که بتوانی خودت تصمیم بگیری. تو همچنان، "ناموس قبیله" هستی، حتی اگر فعال‌ترین، شجاع‌ترین و فکورترین باشی.
منبع:
https://goo.gl/WqYyqI
مطلب مرتبط:
شادی امین درباره وادار کردن آتنا فرقدانی به انجام تست بکارت
http://iranscope.blogspot.com/2015/10/blog-post_3.html
----------------------
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر