گورستان یهودیان ایران در گیلیارد دماوند گویا قدمتی
دارد که به 700 سال قبل از میلاد باز می گردد
http://iranscope.blogspot.com/2015/12/700.html
http://iranscope.blogspot.com/2015/12/700.html
الهام یعقوبیان: با سپاس از آقای علی خدایی
https://goo.gl/HuxnmT
Ali khodaei: دماوند، در گذشته معروف ترین و زیباترین ییلاق تهران بوده و حالا شهری است متصل به تهران بزرگ. در آن سالها که ساحل خزر در گیلان و مازندران قبله تابستانی تهرانی ها نشده بود، آنها که دستشان خوب به دهانشان می رسید دو ماه تابستان را در دماوند کنگر می خوردند و لنگر می انداختند و آنها که دستشان تا نیمه دهانشان می رسید، در یکی از شب های جمعه و روزهای جمعه تیر و مرداد سری به دماوند می زدند و در حاشیه باغ های آن ولو می شدند. خیال وصف تابستان دماوند را که هنوز دلم برای صحرا و سر پل و کوچه باغ های آن پر می کشد ندارم، در باره روستاهای به غایت زیبای اطراف آن که حالا به زور پول باد آورده اهل تجارت شده اند شهرک هائی با خانه های ویلائی نمی خواهم بنویسم. رینه، مُشا، پونه، احمدآباد، چنار، گیلیارد و... بلکه می خواهم در باره مهجورترین و درعین حال یکی از تاریخی ترین گورستان هائی برایتان بنویسم که در فاصله دو کیلومتری دماوند، از طرف گیلیارد به سمت دماوند قرار دارد. گورستانی کهن که معروف است به گورستان یهودیان ایران. از دوستان و همکاران جوان و تازه بازیافته ام در تهران خواستم که بروند و از دماوند، باغ خانم رخشان، رودخانه این شهر، برج شبلی آن و این گورستان برایم عکس بگیرند. رفتند و گرفتند و فرستادند. یعنی همین عکس هائی که بر پیشانی این نوشته جای دارند و من در وسوسه انتشارشان بودم.
من نه در پی تاریخ زندگی یهودیان در ایران هستم و نه محقق تاریخ و بی شک اشاره ام به گورستان یهودیان در گیلیارد دماوند کامل نیست و در اساس نیز هدفم تدقیق تاریخ این گورستان نیست، بلکه اشاره ام به از بین رفتن بخشی از آثاری است که بهرحال تاریخ ایران است، حتی اگر گورستان باشد! و این که فراموش نکنیم این بخش های تاریخ در کدام گوشه ایران خفته اند. والا، خیال دارم که حداقل، درباره یک بخش از خدمات یهودیان به فرهنگ و ادب ایران، یعنی موسیقی ایران جداگانه مطلبی بنویسم.
گورستان یهودیان در گیلیارد دماوند که من در نوجوانی (13 یا 14 سالگی) یکبار مراسمی مذهبی و یا مراسم خاکسپاری در آن را، از فاصله ای چند ده متری دیدم، گویا قدمتی دارد که به 700 سال قبل از میلاد باز می گردد.
این گورستان اکنون چنان شخم خورده و ویران شده که من بعنوان یک ایرانی تعجب می کنم که نمایندگان کلیمیان ایران در مجلس، در طول 37 سال گذشته چرا دهان باز نکرده و خواهان حراست از آن نشده اند. این که اسرائیل چه کرده و چه می کند و چه نقشی در منطقه دارد و بقیه حرف هائی که جای بحث آن اینجا نیست، هیچ ارتباطی به تاریخ ایران و ایرانیانی با تنوع قومیت و مذهب ندارد.
سنگ قبرهای که در این گورستان از جا کنده شده و پخش شده اند و شاید برخی از آنها به غارت رفته اند تا به خارج منتقل شوند، اشکال مکعب و مستطیل دارند. روی اکثر سنگ قبرها که در میان آنها سنگ قبرهائی 800 ساله یافت می شود، عباراتی به خط عبری نوشته شده و حجاری هائی دارند از شمعدان مقدس یهودیان با هفت شاخه. و این عدد 7 چه عدد رازگونه ایست در ایران: هفت خان رستم، هفت پیکر نظامی، 7 دریای حافظ و مولوی، 7 شهر عشق عطار و....
گریه حافظ چه سنجد پیش استغنای عشق
کندرین دریا نماید هفت دریا شبنمی
در وسط این گورستان هنوز بقایای چهار ستون یک مقبره مسقف باقی است که شکل گهواره دارد اما نام و هویت آن که زیر سقف این مقبره به خاک سپرده شده معلوم نیست.
آخری کلیمی که دراین گورستان به خاک سپرده شده تاریخ سنگ قبرش 1378 هـ.ش است.
گویا تا 80 سال پیش حداقل 500 یهودی در منطقه گیلیارد زندگی می کرده اند و چهار کنیسه و یک حمام عمومی داشته اند
Ali khodaei: دماوند، در گذشته معروف ترین و زیباترین ییلاق تهران بوده و حالا شهری است متصل به تهران بزرگ. در آن سالها که ساحل خزر در گیلان و مازندران قبله تابستانی تهرانی ها نشده بود، آنها که دستشان خوب به دهانشان می رسید دو ماه تابستان را در دماوند کنگر می خوردند و لنگر می انداختند و آنها که دستشان تا نیمه دهانشان می رسید، در یکی از شب های جمعه و روزهای جمعه تیر و مرداد سری به دماوند می زدند و در حاشیه باغ های آن ولو می شدند. خیال وصف تابستان دماوند را که هنوز دلم برای صحرا و سر پل و کوچه باغ های آن پر می کشد ندارم، در باره روستاهای به غایت زیبای اطراف آن که حالا به زور پول باد آورده اهل تجارت شده اند شهرک هائی با خانه های ویلائی نمی خواهم بنویسم. رینه، مُشا، پونه، احمدآباد، چنار، گیلیارد و... بلکه می خواهم در باره مهجورترین و درعین حال یکی از تاریخی ترین گورستان هائی برایتان بنویسم که در فاصله دو کیلومتری دماوند، از طرف گیلیارد به سمت دماوند قرار دارد. گورستانی کهن که معروف است به گورستان یهودیان ایران. از دوستان و همکاران جوان و تازه بازیافته ام در تهران خواستم که بروند و از دماوند، باغ خانم رخشان، رودخانه این شهر، برج شبلی آن و این گورستان برایم عکس بگیرند. رفتند و گرفتند و فرستادند. یعنی همین عکس هائی که بر پیشانی این نوشته جای دارند و من در وسوسه انتشارشان بودم.
من نه در پی تاریخ زندگی یهودیان در ایران هستم و نه محقق تاریخ و بی شک اشاره ام به گورستان یهودیان در گیلیارد دماوند کامل نیست و در اساس نیز هدفم تدقیق تاریخ این گورستان نیست، بلکه اشاره ام به از بین رفتن بخشی از آثاری است که بهرحال تاریخ ایران است، حتی اگر گورستان باشد! و این که فراموش نکنیم این بخش های تاریخ در کدام گوشه ایران خفته اند. والا، خیال دارم که حداقل، درباره یک بخش از خدمات یهودیان به فرهنگ و ادب ایران، یعنی موسیقی ایران جداگانه مطلبی بنویسم.
گورستان یهودیان در گیلیارد دماوند که من در نوجوانی (13 یا 14 سالگی) یکبار مراسمی مذهبی و یا مراسم خاکسپاری در آن را، از فاصله ای چند ده متری دیدم، گویا قدمتی دارد که به 700 سال قبل از میلاد باز می گردد.
این گورستان اکنون چنان شخم خورده و ویران شده که من بعنوان یک ایرانی تعجب می کنم که نمایندگان کلیمیان ایران در مجلس، در طول 37 سال گذشته چرا دهان باز نکرده و خواهان حراست از آن نشده اند. این که اسرائیل چه کرده و چه می کند و چه نقشی در منطقه دارد و بقیه حرف هائی که جای بحث آن اینجا نیست، هیچ ارتباطی به تاریخ ایران و ایرانیانی با تنوع قومیت و مذهب ندارد.
سنگ قبرهای که در این گورستان از جا کنده شده و پخش شده اند و شاید برخی از آنها به غارت رفته اند تا به خارج منتقل شوند، اشکال مکعب و مستطیل دارند. روی اکثر سنگ قبرها که در میان آنها سنگ قبرهائی 800 ساله یافت می شود، عباراتی به خط عبری نوشته شده و حجاری هائی دارند از شمعدان مقدس یهودیان با هفت شاخه. و این عدد 7 چه عدد رازگونه ایست در ایران: هفت خان رستم، هفت پیکر نظامی، 7 دریای حافظ و مولوی، 7 شهر عشق عطار و....
گریه حافظ چه سنجد پیش استغنای عشق
کندرین دریا نماید هفت دریا شبنمی
در وسط این گورستان هنوز بقایای چهار ستون یک مقبره مسقف باقی است که شکل گهواره دارد اما نام و هویت آن که زیر سقف این مقبره به خاک سپرده شده معلوم نیست.
آخری کلیمی که دراین گورستان به خاک سپرده شده تاریخ سنگ قبرش 1378 هـ.ش است.
گویا تا 80 سال پیش حداقل 500 یهودی در منطقه گیلیارد زندگی می کرده اند و چهار کنیسه و یک حمام عمومی داشته اند
----------------------
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر