نقد کتاب:«گذر از جریان ها»، چگونگی رویارویی مردم با حوادث طبیعی
فائزه المصری
http://www.voanews.com/persian/news/arts/BookShore-2011-9-15-129900373.html
«آرتور شور» نویسنده آمریکایی می گوید انگیزه نوشتن کتاب تازه اش به نام « گذر ازجریان ها» Cross Currents، وقوع فاجعه آمیز سونامی ۲۰۰۴ در تایلند و دیگر کشورهای خاوردور بوده است.
درماه آگوست گذشته، هم زمان با وقوع طوفان مهیب «آیرین» در ایالت های مختلف آمریکا، «جان شور» تور معرفی وامضای این کتاب تازه خود را آغاز کرد.
ارتباط جان شور با انگیزه کتابش (کشور تایلند)به دهه ۹۰ میلادی باز می گردد و هنگامی که این نویسنده تازه از کالج فارغ التحصیل شده بود و تصمیم گرفت با یک کوله پشتی به سفری دور و دراز به تایلند و کشورهای اطراف آن برود. چندی بعد او در ژاپن به شغل معلمی پرداخت و با پس اندازی که ازعواید این کار جمع کرده بود توانست دست به سفری که سالیان سال آرزوی آن را در سر می پروراند بزند و به این صورت بود که «شور» از ژاپن به هند و سپس به چین، ویتنام و تایلند سفرکرد.
«شور» درباره ورود خود به جزیره کوچک و زیبایی به نام «خو فیفی» در «تایلند»می گوید:«من در همان لحظه ورود عاشق این جزیره شدم. این محل یک بهشت واقعی بود. نه جاده ای بود نه اتومبیلی. آب های فیروزه ای رنگ همه جا، ماسه های نرم و سفید و مردمی بی نهایت دوستانه و مهربان. من احساس کردم که به زیباترین نقطه ای که در این جهان وجود دارد وارد شده ام.»
پس از کشف این جزیره کوچک، برای «شور» غیرممکن بود که یک بار دیگر به این محل باز نگردد:«من چندین و چندبار دیگر به «خو فیفی» بازگشتم. هربار بیشتر با این محل، مردم و فرهنگ آن ارتباط برقرار کردم و حقیقتا آنجا را دوست داشتم.»
در۲۶ دسامبر ۲۰۰۴ ، «شور» در خانه خود در ایالت «کلرادو» بود که از طریق رسانه های خبری شاهد وقوع فاجعه سونامی و از بین رفتن جزایر متعدد و گوناگونی در اقیانوس هند شد:«وحشت عجیبی مرا درخود فرو برد. فکر این مسئله که جزیره کوچک «خو فیفی» که فقط چند متر بالای سطح آب قرار داشت از بین رفته است دیوانه ام می کرد. اما تصویری که جلوی چشمم رژه می رفت مرا واداشت تا به فکر نوشتن کتابی بیافتم که آن روز، آن واقعه، فجایع و البته پیروزی هایش را ثبت کند.»
بیش از ۲۳۰ هزار نفر در این سونامی مهیب جان خود را از دست دادند. بیس از ۸ هزار نفر از آن ها از اهالی تایلند بودند. سه سال بعد، «شور» یک بار دیگر به «خو فیفی» بازگشت با این خیال که در آنجا شاهد خرابی ها و نابودی هایی غیرقابل تصور خواهد بود:«آنچه من با آن روبرو شدم درست برخلاف این تصور بود. بجای خرابی تا چشم کار می کرد ساختمان های تازه به چشم می خورد. مردم به کمک همدیگر جزیره را تمیز کرده بودند. من با خیلی ها در آنجا صحبت کردم. آن ها برای من تعریف کردند که در زمان وقوع سونامی در چه حالی بودند و چگونه با خطر مرگ روبرو شدند و چطور آن را از سر گذراندند و بعد هم به دیگران کمک کردند و بالاخره چگونه توانستند یک بار دیگر جزیره خود را باز سازی کنند.»
این گفتگوبا ساکنان جزیره کوچک «خو فیفی» زیربنای داستانی کتاب تازه «آرتور شور» را تشکیل می دهد.
نوول براساس دو شخصیت اصلی «لک» و «سارائی» نوشته شده است که صاحبان یک هتل تفریحی در یک جزیره کوچک هستند و کوشش دارند تا به زحمت مخارج فرزندان خود را تامین کنند. آن ها به «پاچ»، جوان آمریکایی که بتازگی به جزیره آمده در هتل خود اطاقی می دهند و پاچ هم در مقابل به انجام برخی از کارهای روزانه هتل می پردازد. اما «لک» متوجه می شود که «پاچ» یک کارت اعتباری بی پشتوانه به آن ها داده و به نظر می رسد که او یک فراری است و ممکن است برای او و خانواده اش دردسرآفرین باشد. اما پیش از آنکه این مسائل حل شود، وقوع سونامی مسیر وقایع کتاب را برای همیشه عوض می کند.
شور می گوید:«یکی از دلایلی که این نوول «گذر از جریان ها» نام گرفته این است که داستان آن فقط درباره «سونامی» نیست بلکه درباره برخورد فرهنگی مردم با هم است. زندگی آن ها با این فرهنگ های مختلف درکنار یکدیگر، فرصتی که آن ها برای شناختن همدیگر پیدا می کنند و تماشای این مسئله که چطور این فرهنگ های گوناگون مثل دو جریان مختلف با هم برخورد و از هم عبور می کنند.»
درداستان کتاب «گذراز جریان ها»، دو موج مهیب و کشنده از دو طرف به جزیره هجوم می آورند و جایی در وسط این جزیره با هم برخورد می کنند. در این زمان «پاچ» در زمین فوتبالی مشغول بازی با بچه های جزیره است.
«شور» خواسته است با این کار درونی ترین احساسات بشری را هنگام وقوع یک فاجعه طبیعی طرح و بررسی کند. او می گوید در چنین لحظاتی مردم مجبورند به همدیگر اعتماد و به یکدیگر تکیه کنند:«این تنها راه نجاته. حالا می خواهد این سونامی باشد یا زمین لرزه ای در ژاپن، سیلی در پاکستان یا چین یا هرچیز دیگر. به نظر می رسد هنگام وقوع این فجایع مردم ناگهان عوض می شوند و بهترین خصلت های آن ها بروز می کند. مسلما طبیعت قدرت های زیادی دارد..گاه این قدرت ها می توانند به شدت مخرب باشند اما ما هم به عنوان انسان ها قدرت های خارق العاده ای در درون خود داریم که به شدت به همین طبیعت قدرتمند شباهت دارد. وقتی ما فکر و روح خودمان را دریک نقطه متمرکز می کنیم می توانیم به سادگی به این قدرت های عظیم و باورنکردنی دست پیدا کنیم.»
امواج می آیند و بسیاری از چیزها را با خود می برند اما «شور» معتقد است این امواج نمی توانند همه چیز را با خود ببرند:«چرا که خیلی چیزها از امواج اقیانوس هم قوی ترند.»
فائزه المصری
http://www.voanews.com/persian/news/arts/BookShore-2011-9-15-129900373.html
«آرتور شور» نویسنده آمریکایی می گوید انگیزه نوشتن کتاب تازه اش به نام « گذر ازجریان ها» Cross Currents، وقوع فاجعه آمیز سونامی ۲۰۰۴ در تایلند و دیگر کشورهای خاوردور بوده است.
درماه آگوست گذشته، هم زمان با وقوع طوفان مهیب «آیرین» در ایالت های مختلف آمریکا، «جان شور» تور معرفی وامضای این کتاب تازه خود را آغاز کرد.
ارتباط جان شور با انگیزه کتابش (کشور تایلند)به دهه ۹۰ میلادی باز می گردد و هنگامی که این نویسنده تازه از کالج فارغ التحصیل شده بود و تصمیم گرفت با یک کوله پشتی به سفری دور و دراز به تایلند و کشورهای اطراف آن برود. چندی بعد او در ژاپن به شغل معلمی پرداخت و با پس اندازی که ازعواید این کار جمع کرده بود توانست دست به سفری که سالیان سال آرزوی آن را در سر می پروراند بزند و به این صورت بود که «شور» از ژاپن به هند و سپس به چین، ویتنام و تایلند سفرکرد.
«شور» درباره ورود خود به جزیره کوچک و زیبایی به نام «خو فیفی» در «تایلند»می گوید:«من در همان لحظه ورود عاشق این جزیره شدم. این محل یک بهشت واقعی بود. نه جاده ای بود نه اتومبیلی. آب های فیروزه ای رنگ همه جا، ماسه های نرم و سفید و مردمی بی نهایت دوستانه و مهربان. من احساس کردم که به زیباترین نقطه ای که در این جهان وجود دارد وارد شده ام.»
پس از کشف این جزیره کوچک، برای «شور» غیرممکن بود که یک بار دیگر به این محل باز نگردد:«من چندین و چندبار دیگر به «خو فیفی» بازگشتم. هربار بیشتر با این محل، مردم و فرهنگ آن ارتباط برقرار کردم و حقیقتا آنجا را دوست داشتم.»
در۲۶ دسامبر ۲۰۰۴ ، «شور» در خانه خود در ایالت «کلرادو» بود که از طریق رسانه های خبری شاهد وقوع فاجعه سونامی و از بین رفتن جزایر متعدد و گوناگونی در اقیانوس هند شد:«وحشت عجیبی مرا درخود فرو برد. فکر این مسئله که جزیره کوچک «خو فیفی» که فقط چند متر بالای سطح آب قرار داشت از بین رفته است دیوانه ام می کرد. اما تصویری که جلوی چشمم رژه می رفت مرا واداشت تا به فکر نوشتن کتابی بیافتم که آن روز، آن واقعه، فجایع و البته پیروزی هایش را ثبت کند.»
بیش از ۲۳۰ هزار نفر در این سونامی مهیب جان خود را از دست دادند. بیس از ۸ هزار نفر از آن ها از اهالی تایلند بودند. سه سال بعد، «شور» یک بار دیگر به «خو فیفی» بازگشت با این خیال که در آنجا شاهد خرابی ها و نابودی هایی غیرقابل تصور خواهد بود:«آنچه من با آن روبرو شدم درست برخلاف این تصور بود. بجای خرابی تا چشم کار می کرد ساختمان های تازه به چشم می خورد. مردم به کمک همدیگر جزیره را تمیز کرده بودند. من با خیلی ها در آنجا صحبت کردم. آن ها برای من تعریف کردند که در زمان وقوع سونامی در چه حالی بودند و چگونه با خطر مرگ روبرو شدند و چطور آن را از سر گذراندند و بعد هم به دیگران کمک کردند و بالاخره چگونه توانستند یک بار دیگر جزیره خود را باز سازی کنند.»
این گفتگوبا ساکنان جزیره کوچک «خو فیفی» زیربنای داستانی کتاب تازه «آرتور شور» را تشکیل می دهد.
نوول براساس دو شخصیت اصلی «لک» و «سارائی» نوشته شده است که صاحبان یک هتل تفریحی در یک جزیره کوچک هستند و کوشش دارند تا به زحمت مخارج فرزندان خود را تامین کنند. آن ها به «پاچ»، جوان آمریکایی که بتازگی به جزیره آمده در هتل خود اطاقی می دهند و پاچ هم در مقابل به انجام برخی از کارهای روزانه هتل می پردازد. اما «لک» متوجه می شود که «پاچ» یک کارت اعتباری بی پشتوانه به آن ها داده و به نظر می رسد که او یک فراری است و ممکن است برای او و خانواده اش دردسرآفرین باشد. اما پیش از آنکه این مسائل حل شود، وقوع سونامی مسیر وقایع کتاب را برای همیشه عوض می کند.
شور می گوید:«یکی از دلایلی که این نوول «گذر از جریان ها» نام گرفته این است که داستان آن فقط درباره «سونامی» نیست بلکه درباره برخورد فرهنگی مردم با هم است. زندگی آن ها با این فرهنگ های مختلف درکنار یکدیگر، فرصتی که آن ها برای شناختن همدیگر پیدا می کنند و تماشای این مسئله که چطور این فرهنگ های گوناگون مثل دو جریان مختلف با هم برخورد و از هم عبور می کنند.»
درداستان کتاب «گذراز جریان ها»، دو موج مهیب و کشنده از دو طرف به جزیره هجوم می آورند و جایی در وسط این جزیره با هم برخورد می کنند. در این زمان «پاچ» در زمین فوتبالی مشغول بازی با بچه های جزیره است.
«شور» خواسته است با این کار درونی ترین احساسات بشری را هنگام وقوع یک فاجعه طبیعی طرح و بررسی کند. او می گوید در چنین لحظاتی مردم مجبورند به همدیگر اعتماد و به یکدیگر تکیه کنند:«این تنها راه نجاته. حالا می خواهد این سونامی باشد یا زمین لرزه ای در ژاپن، سیلی در پاکستان یا چین یا هرچیز دیگر. به نظر می رسد هنگام وقوع این فجایع مردم ناگهان عوض می شوند و بهترین خصلت های آن ها بروز می کند. مسلما طبیعت قدرت های زیادی دارد..گاه این قدرت ها می توانند به شدت مخرب باشند اما ما هم به عنوان انسان ها قدرت های خارق العاده ای در درون خود داریم که به شدت به همین طبیعت قدرتمند شباهت دارد. وقتی ما فکر و روح خودمان را دریک نقطه متمرکز می کنیم می توانیم به سادگی به این قدرت های عظیم و باورنکردنی دست پیدا کنیم.»
امواج می آیند و بسیاری از چیزها را با خود می برند اما «شور» معتقد است این امواج نمی توانند همه چیز را با خود ببرند:«چرا که خیلی چیزها از امواج اقیانوس هم قوی ترند.»
iran#
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر