رباط های زيرآبی قادر به کنترل از راه دور در مسابقه ناساhttp://www.voanews.com/persian/news/Underwater_Robots-2011-07-02-124905374.html
نشت نفت در خليج مکزيک در سال گذشته توجه بسياری را به استفاده از رباط های زير آبی جلب کرد. اين نوع رباط ها که از دور کنترل می شوند، نقش چشم و دست های مهندسی را بازی می کند که خارج از آب است و سعی در رفع مشکلات فنی دارد.
روز ۱۸ ژوئن، ۸۰۰ نفر مشتاق به کار بر روی رباط های زيرآبی از سراسر دنيا در هيوستون تگزاس گردهم آمدند تا در مسابقه ای در آزمايشگاه مرکز فضايی جانسون شرکت کنند. اين آزمايشگاه مکانی است که سازمان ناسا، فضانوردان خود را در فضايی مجازی که بی وزنی را شبيه سازی می کند تعليم می دهد.
اين آخرين مرحله برای دانش آموزانی است ماه ها در گير طراحی، ساخت و آزمايش رباط های زيرآبی کنترل از راه دور بوده اند.
طبق قوانين اين مسابقه، طراحان نمی توانند کارکرد رباطشان را مستقيما مشاهده کنند و تنها تصاوير فرستاده شده از دوربين ها را می بينند. از جمله کارهايی که هر رباط هر تيم بايد انجام دهد، برداشتن يک شیء و حرکت دادن آن است. اين فعاليت ها توسط دوربين های زيرآبی ناسا نظارت می شوند که اغلب برای تعليم فضانوردان در اين استخر عميق بکار می روند. اين استخر بزرگ که شبيه بخش هايی از ايستگاه بين المللی فضايی ساخته شده، ۲۳ ميليون ليتر آب را در خود جای داده است.
ساخت و مراقبت از اين فناوری های پيچيده، کاری بسيار سخت است و بروز مشکل فنی همواره شرکت کنندگان را تهديد می کند.
ميان شرکت کنندگان يومی تنگ ۱۲ساله از مدرسه بين المللی چين در هنگ کنگ است که می گويد: «در مدرسه خيلی وقت صرف کرديم. بعضی روزها از صبح زود تا عصر.»
تيم برنده در مسابقه امسال، گروهی از پسرهای مدرسه کاتوليک کارمايکل از کاليفرنيا بودند. مربی آنها رولف کنستاد می گويد: «بچه ها بسيار سخت کوش بودند، مدرسه ما يک استخر دارد و همين به ما کمک کرد. ما از ماه نوامبر تا کنون هر شنبه را وقف کار بر روی اين پروژه کرديم.»
اين مسابقه که از حمايت مالی مرکز آموزش فناوری های پيشرفته نيروی دريايی برخوردار است، دهمين سال است که برگزار می شود.
اما رباط های زيرآبی کنترلی به خاطر کاربردشان در نشت لوله های نفت در خليج مکزيک در مسابقه امسال از اهميت بسياری برخوردار بودند.
از افرادی که ايده مسابقه امسال را ارائه داد «درو ميشل» از جامعه فناوری های نيروی دريايی است که هر رباط را پيش از ورود به آب بررسی می کند. به گفته او استفاده از اين رباط ها بهتر از کار مستقيم انسان داخل آب است. وی می گويد: «فرستادن انسان عملی نيست. نمی شود طولانی مدت کار کرد. ميزان دقت پايين و احتمال بروز خطر بالاست.»
او می گويد در عمق زياد اين رباط ها می توانند بسيار بيشتر از آنچه انسان می تواند کار کنند.
از اينگونه رباط ها در تحقيقات دريايی بسيار استفاده می شود، اما صنايع نفت و گاز از عمده ترين کاربران آنند. صنعت ارتباطات نيز از اين رباط ها برای کار بر روی کابل های زير دريايی استفاده می کند.
«درو ميشل» می گويد اين رقابت ها می توانند بهترين فرصت های کاری را در اين زمينه برای اين دانش آموزان فراهم آورند و اضافه می کند: «ما از تعدادی از اين دانش آموزان استفاده خواهيم کرد. آنها مهندسانی می شوند که رباط های آينده را طراحی خواهند کرد.»
مکنزی هيتز ۱۵ ساله از تگزاس می تواند يکی از اين مهندسين باشد. او می گويد: «من خيلی به مهندسی برق علاقه دارم. امسال فرصت خوبی برای من شد تا بيشتر در اين مورد ياد بگيرم و از جزئيات سردربيارم.»
مکنزی هيتز در فکر رباط های زبرآبی آينده است که برنامه ريزی شوند تا مستقل کار کنند و می گويد: «با پيشرفت سريع فناوری ها داريم به اين هدف نزديک می شيم. بزودی رباط هايی خواهيم داشت خودکار و مستقل.» شايد روزی برسد که خود رباط ها برنده جايزه شوند. اما در حال حاضر، جوايز به افراد سخت کوشی اهدا می شود که اين رباط ها را می سازند و بکار می گيرند.
نشت نفت در خليج مکزيک در سال گذشته توجه بسياری را به استفاده از رباط های زير آبی جلب کرد. اين نوع رباط ها که از دور کنترل می شوند، نقش چشم و دست های مهندسی را بازی می کند که خارج از آب است و سعی در رفع مشکلات فنی دارد.
روز ۱۸ ژوئن، ۸۰۰ نفر مشتاق به کار بر روی رباط های زيرآبی از سراسر دنيا در هيوستون تگزاس گردهم آمدند تا در مسابقه ای در آزمايشگاه مرکز فضايی جانسون شرکت کنند. اين آزمايشگاه مکانی است که سازمان ناسا، فضانوردان خود را در فضايی مجازی که بی وزنی را شبيه سازی می کند تعليم می دهد.
اين آخرين مرحله برای دانش آموزانی است ماه ها در گير طراحی، ساخت و آزمايش رباط های زيرآبی کنترل از راه دور بوده اند.
طبق قوانين اين مسابقه، طراحان نمی توانند کارکرد رباطشان را مستقيما مشاهده کنند و تنها تصاوير فرستاده شده از دوربين ها را می بينند. از جمله کارهايی که هر رباط هر تيم بايد انجام دهد، برداشتن يک شیء و حرکت دادن آن است. اين فعاليت ها توسط دوربين های زيرآبی ناسا نظارت می شوند که اغلب برای تعليم فضانوردان در اين استخر عميق بکار می روند. اين استخر بزرگ که شبيه بخش هايی از ايستگاه بين المللی فضايی ساخته شده، ۲۳ ميليون ليتر آب را در خود جای داده است.
ساخت و مراقبت از اين فناوری های پيچيده، کاری بسيار سخت است و بروز مشکل فنی همواره شرکت کنندگان را تهديد می کند.
ميان شرکت کنندگان يومی تنگ ۱۲ساله از مدرسه بين المللی چين در هنگ کنگ است که می گويد: «در مدرسه خيلی وقت صرف کرديم. بعضی روزها از صبح زود تا عصر.»
تيم برنده در مسابقه امسال، گروهی از پسرهای مدرسه کاتوليک کارمايکل از کاليفرنيا بودند. مربی آنها رولف کنستاد می گويد: «بچه ها بسيار سخت کوش بودند، مدرسه ما يک استخر دارد و همين به ما کمک کرد. ما از ماه نوامبر تا کنون هر شنبه را وقف کار بر روی اين پروژه کرديم.»
اين مسابقه که از حمايت مالی مرکز آموزش فناوری های پيشرفته نيروی دريايی برخوردار است، دهمين سال است که برگزار می شود.
اما رباط های زيرآبی کنترلی به خاطر کاربردشان در نشت لوله های نفت در خليج مکزيک در مسابقه امسال از اهميت بسياری برخوردار بودند.
از افرادی که ايده مسابقه امسال را ارائه داد «درو ميشل» از جامعه فناوری های نيروی دريايی است که هر رباط را پيش از ورود به آب بررسی می کند. به گفته او استفاده از اين رباط ها بهتر از کار مستقيم انسان داخل آب است. وی می گويد: «فرستادن انسان عملی نيست. نمی شود طولانی مدت کار کرد. ميزان دقت پايين و احتمال بروز خطر بالاست.»
او می گويد در عمق زياد اين رباط ها می توانند بسيار بيشتر از آنچه انسان می تواند کار کنند.
از اينگونه رباط ها در تحقيقات دريايی بسيار استفاده می شود، اما صنايع نفت و گاز از عمده ترين کاربران آنند. صنعت ارتباطات نيز از اين رباط ها برای کار بر روی کابل های زير دريايی استفاده می کند.
«درو ميشل» می گويد اين رقابت ها می توانند بهترين فرصت های کاری را در اين زمينه برای اين دانش آموزان فراهم آورند و اضافه می کند: «ما از تعدادی از اين دانش آموزان استفاده خواهيم کرد. آنها مهندسانی می شوند که رباط های آينده را طراحی خواهند کرد.»
مکنزی هيتز ۱۵ ساله از تگزاس می تواند يکی از اين مهندسين باشد. او می گويد: «من خيلی به مهندسی برق علاقه دارم. امسال فرصت خوبی برای من شد تا بيشتر در اين مورد ياد بگيرم و از جزئيات سردربيارم.»
مکنزی هيتز در فکر رباط های زبرآبی آينده است که برنامه ريزی شوند تا مستقل کار کنند و می گويد: «با پيشرفت سريع فناوری ها داريم به اين هدف نزديک می شيم. بزودی رباط هايی خواهيم داشت خودکار و مستقل.» شايد روزی برسد که خود رباط ها برنده جايزه شوند. اما در حال حاضر، جوايز به افراد سخت کوشی اهدا می شود که اين رباط ها را می سازند و بکار می گيرند.
iran#
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر