موفقیت طرح های سنتی یک زن افغان در صحنه مد لباس لندن
http://www.voanews.com/persian/news/arts/AfghanFashion-2010-10-17-105134134.html
یک زن جوان افغانی به نام «زلیخا شرزاد» توانسته است شکل تازه و مدرنی به لباس های سنتی افغانستان داده و ضمن دایر کردن چند بوتیک موفق درشهرهای مختلف جهان، در نمایش مد تازه ای که اخیرا در لندن برگزار شد توجه هواداران مد در بریتانیا را به خود جلب کند.
زلیخا شرزاد درسال ۲۰۰۴ شرکت طرح و تولید لباسی به نام «ظریف دیزاین» Zarif Design را پایه گذاری کرده است. این شرکت کوچک ابتدا برای ایجاد مشاغل برای هشت زن خیاط در داخل افغانستان ایجاد شد اما در آن زمان هیچگونه امکاناتی یا امیدی برای تامین معاش از این طریق برای این هشت زن وجود نداشت.
امروز با گذشت پنج سال از این واقعه، زلیخا شرزاد این لباس ها را در بوتیکی در لندن در معرض فروش قرار داده است.
شرزاد که زاده افغانستان است از سن ۱۰ سالگی در اروپا زندگی می کند. او معتقد است این پروژه مد به او کمک کرده است تا با ریشه های خود ارتباط تازه ای برقرار کند:«من همیشه دنبال وسیله ای می گشتم که مرا یک بار دیگر به صورتی به افغانستان ارتباط دهد. درواقع منظوراصلی من فقط این نبود که برگردم و به زنان افغان کمک کنم بلکه در وحله اول فکر می کنم بیش از هر چیز دیگر به دنبال هویت و فرهنگ گمشده خودم می گشتم.»
کمپانی که زلیخا شرزاد از پنج سال پیش پایه گذاری کرده است امروز بیش از۵۰ کارگر و کارمند دارد. همه آن ها در افغانستان زندگی می کنند و بیش از ۶۰ درصد آنان را زنان تشکیل می دهند.
شرزاد می گوید او با استفاده از طرح ها و پارچه های سنتی افغانستان آن ها را به صورت طرح هایی مدرن و معاصر در می آورد. پارچه های پشمی رنگارنگ و پارچه های ابریشمی ظریف و گلدوزی شده با دست. برخی از این پارچه ها با خط نگاری و اشعار شاعران قرن شانزدهم افغان تزئین شده اند.
شرزاد می گوید از زمان پایان حکومت طالبان در افغانستان، زنان توانسته اند به تجربه های تازه ای در زمینه مد دست پیدا کنند. «نقاب» یا حجاب اسلامی متعلق به دوران زمامداری طالبان تنها مد رایج افغانستان به شمار نمی رود:«نقاب یا پوشش سراسری که فقط چشم های زنان از بیرون آن دیده می شود هرگز یک «مد» به شمار نمی رود. بلکه نقاب هم مثل بارانی پوششی است که روی همه لباس های دیگر پوشیده می شود تا یک زن بتواند به راحتی و بدون تعویض لباس از یک محل به محل دیگری برود.»
اما بیشتر طراحی های لباس «زلیخا شرزاد» در بازار مد جهانی و به ویژه اروپا طرفداران بی شماری پیدا کرده است. درحقیقت بیش از ۹۰ درصد از لباس های او در خارج از افغانستان به فروش می رسد.
«مانی سرپیل» مدیر بوتیک لندن «شرزاد» و محلی است که مدهای این طراح افغانی تبار به فروش می رسد. او می گوید این لباس ها با سرعتی کم سابقه به فروش می رسند:« من فکر می کنم خریداران بیش از هرچیز به این مسئله آگاهی دارند که این لباس ها متفاوت و اغلب منحصر به فرد هستند.این لباس ها درکارخانه و به صورت تولیدی ساخته نشده اند بلکه هریک از آن ها با دست های این زنان دوخته شده اند و پارچه ها هم با دست بافته و رنگ آمیزی شده اند. همین موضوع ارزش تازه و ویژه ای به این لباس ها می بخشد. درحقیقت می توان گفت هریک از این پارچه ها ماجرای خودشان و زندگی خودشان را دارند.»
مشتری های لباس های «شرزاد» هم معتقدند این لباس ها با اجناس معمولی که در مغازه های دیگردیده می شوند تفاوت های فاحشی دارند. یکی اززنان مشتری این لباس ها، آن ها را برانگیزنده می خواند و به صدای آمریکا می گوید:«اگرتوجه کرده باشید در رابطه با افغانستان در اخبار ما فقط درمورد جنگ و کشت و کشتار های می شنویم. برای همین هم وقتی یک مورد مثبت در رابطه با این کشور پیش می آید برای ما بی نهایت جالب است و جذابیت دارد.»
این همان پاسخی است که «زلیخا شرزاد» را تشویق می کند تا راهی را که در پیش گرفته با تلاش روزافزون خود ادامه دهد:«من فکر می کنم در کشور من افغانستان که امروزه با مشکلات زیادی درگیراست این کار نوعی ایجاد تغییرات است. ما با این نوع کارهاست که در این دوران حساس می توانیم نوعی امیدواری درمیان مردم افغانستان ایجاد کنیم و درعین حال مردم واقعی این کشور را به جهانیان بشناسانیم و اجازه بدهیم به آن ها از دیدگاه هایی تازه تر و متفاوت تر نگاه شود.»
این دیدگاه تازه و طرح های مد «زلیخا شرزاد» این روزها فرای مرزهای انگلستان در پاریس، نیویورک و دوبی نیز به فروش می رسد و در این شهرها نیز از توجه و استقبال هواداران مد برخوردار است.
http://www.voanews.com/persian/news/arts/AfghanFashion-2010-10-17-105134134.html
یک زن جوان افغانی به نام «زلیخا شرزاد» توانسته است شکل تازه و مدرنی به لباس های سنتی افغانستان داده و ضمن دایر کردن چند بوتیک موفق درشهرهای مختلف جهان، در نمایش مد تازه ای که اخیرا در لندن برگزار شد توجه هواداران مد در بریتانیا را به خود جلب کند.
زلیخا شرزاد درسال ۲۰۰۴ شرکت طرح و تولید لباسی به نام «ظریف دیزاین» Zarif Design را پایه گذاری کرده است. این شرکت کوچک ابتدا برای ایجاد مشاغل برای هشت زن خیاط در داخل افغانستان ایجاد شد اما در آن زمان هیچگونه امکاناتی یا امیدی برای تامین معاش از این طریق برای این هشت زن وجود نداشت.
امروز با گذشت پنج سال از این واقعه، زلیخا شرزاد این لباس ها را در بوتیکی در لندن در معرض فروش قرار داده است.
شرزاد که زاده افغانستان است از سن ۱۰ سالگی در اروپا زندگی می کند. او معتقد است این پروژه مد به او کمک کرده است تا با ریشه های خود ارتباط تازه ای برقرار کند:«من همیشه دنبال وسیله ای می گشتم که مرا یک بار دیگر به صورتی به افغانستان ارتباط دهد. درواقع منظوراصلی من فقط این نبود که برگردم و به زنان افغان کمک کنم بلکه در وحله اول فکر می کنم بیش از هر چیز دیگر به دنبال هویت و فرهنگ گمشده خودم می گشتم.»
کمپانی که زلیخا شرزاد از پنج سال پیش پایه گذاری کرده است امروز بیش از۵۰ کارگر و کارمند دارد. همه آن ها در افغانستان زندگی می کنند و بیش از ۶۰ درصد آنان را زنان تشکیل می دهند.
شرزاد می گوید او با استفاده از طرح ها و پارچه های سنتی افغانستان آن ها را به صورت طرح هایی مدرن و معاصر در می آورد. پارچه های پشمی رنگارنگ و پارچه های ابریشمی ظریف و گلدوزی شده با دست. برخی از این پارچه ها با خط نگاری و اشعار شاعران قرن شانزدهم افغان تزئین شده اند.
شرزاد می گوید از زمان پایان حکومت طالبان در افغانستان، زنان توانسته اند به تجربه های تازه ای در زمینه مد دست پیدا کنند. «نقاب» یا حجاب اسلامی متعلق به دوران زمامداری طالبان تنها مد رایج افغانستان به شمار نمی رود:«نقاب یا پوشش سراسری که فقط چشم های زنان از بیرون آن دیده می شود هرگز یک «مد» به شمار نمی رود. بلکه نقاب هم مثل بارانی پوششی است که روی همه لباس های دیگر پوشیده می شود تا یک زن بتواند به راحتی و بدون تعویض لباس از یک محل به محل دیگری برود.»
اما بیشتر طراحی های لباس «زلیخا شرزاد» در بازار مد جهانی و به ویژه اروپا طرفداران بی شماری پیدا کرده است. درحقیقت بیش از ۹۰ درصد از لباس های او در خارج از افغانستان به فروش می رسد.
«مانی سرپیل» مدیر بوتیک لندن «شرزاد» و محلی است که مدهای این طراح افغانی تبار به فروش می رسد. او می گوید این لباس ها با سرعتی کم سابقه به فروش می رسند:« من فکر می کنم خریداران بیش از هرچیز به این مسئله آگاهی دارند که این لباس ها متفاوت و اغلب منحصر به فرد هستند.این لباس ها درکارخانه و به صورت تولیدی ساخته نشده اند بلکه هریک از آن ها با دست های این زنان دوخته شده اند و پارچه ها هم با دست بافته و رنگ آمیزی شده اند. همین موضوع ارزش تازه و ویژه ای به این لباس ها می بخشد. درحقیقت می توان گفت هریک از این پارچه ها ماجرای خودشان و زندگی خودشان را دارند.»
مشتری های لباس های «شرزاد» هم معتقدند این لباس ها با اجناس معمولی که در مغازه های دیگردیده می شوند تفاوت های فاحشی دارند. یکی اززنان مشتری این لباس ها، آن ها را برانگیزنده می خواند و به صدای آمریکا می گوید:«اگرتوجه کرده باشید در رابطه با افغانستان در اخبار ما فقط درمورد جنگ و کشت و کشتار های می شنویم. برای همین هم وقتی یک مورد مثبت در رابطه با این کشور پیش می آید برای ما بی نهایت جالب است و جذابیت دارد.»
این همان پاسخی است که «زلیخا شرزاد» را تشویق می کند تا راهی را که در پیش گرفته با تلاش روزافزون خود ادامه دهد:«من فکر می کنم در کشور من افغانستان که امروزه با مشکلات زیادی درگیراست این کار نوعی ایجاد تغییرات است. ما با این نوع کارهاست که در این دوران حساس می توانیم نوعی امیدواری درمیان مردم افغانستان ایجاد کنیم و درعین حال مردم واقعی این کشور را به جهانیان بشناسانیم و اجازه بدهیم به آن ها از دیدگاه هایی تازه تر و متفاوت تر نگاه شود.»
این دیدگاه تازه و طرح های مد «زلیخا شرزاد» این روزها فرای مرزهای انگلستان در پاریس، نیویورک و دوبی نیز به فروش می رسد و در این شهرها نیز از توجه و استقبال هواداران مد برخوردار است.
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر