شکوه میرزادگی: دستورالعمل گفتگو یا مذاکره با
ایرانی ها
http://iranscope.blogspot.com/2016/01/blog-post_19.html
http://iranscope.blogspot.com/2016/01/blog-post_19.html
اخیرا در گویا نیوز ترجمه گزارش محرمانه ای منتشر شده که مربوط به سفارت آمریکا در
ایران پس از انقلاب است. این گزارش در سایت ویکی لیکس افشا شد. در این گزارش ابتدا
خصوصیات ایرانیان را برای مذاکره کنندگان با ایرانی ها توضیح داده اند که بیشتر بر
«خودمحوری ایرانیان» تکیه دارد. و سپس چند توصیه به مذاکره کنندگان با«ایرانی ها»ست
که به نظر من جالب است. اما نکته ای را که من آن را قبول ندارم این است که همه جا
به جای «حاکمین مسلط بر ایران»، «ایرانی ها» ذکر شده. البته همیشه اروپایی ها و
آمریکایی ها نمی خواهند بپذیرند و یا درک نمی کنند که هیئت حاکمه کشورهای دیکتاتوری
و یا کشورهایی که مردم نمایندگان خود را انتخاب نکرده اند ممکن است شباهت زیادی با
اکثریت مردمان نداشته باشند.
به هر حال نکته های پایانی گزارش که آقای مهران شقاقی ترجمه کرده اند در زیر است:
— — نخست، هرگز فرض نکنید که طرف مذاکره موضع مد نظر شما را می‌شناسد، چه برسد که آن را تصدیق و تایید بکند. دل‌مشغولی ایرانیان به خودشان مانع این درک متقابل است. مذاکره کننده برای فهماندن موضع خود به طرف ایرانی باید تلاش بسیار بکند.
— — دوم، از ایرانی انتظار نداشته باشید که به سهولت منافع و مزایای یک رابطه طولانی مبتنی بر اعتماد را درک کند. پیش‌فرض اساسی او از طرف مقابلش دشمن انگاری است و در مراوداتش با وی به دنبال به حداکثر رساندن منافع آنی خود خواهد بود. او از این کار ابایی ندارد که در این راه چنان پافشاری کند که طرف معامله چندان بیزار بشود که تصور هر معامله‌ٔ دیگری با او را کلاً از سرش بیرون کند.
— — سوم، ارتباط اجزای درهم پیوسته یک موضوع را باید برای او با زحمت و تلاش و به کرات توضیح داد. مذاکره‌کنندگان ایرانی ارتباط بین موضوع‌ها را نه به راحتی درک می‌کنند و نه به راحتی می‌پذیرند.
— — چهارم، در ابتدای مذاکره به عنوان شرط ادامه مذاکره باید پیشرفت عملی کار را تعیین کرد. بیانیه‌ها و صورت‌جلسات تقریبا هیچ ارزشِ عملی {برای ایرانیان} ندارند.
— — پنجم، ابراز حسن نیت به امید جلب آن، عمل بیهوده‌ای است. هدف مهم در تمام مراحل باید فهماندن این نکته به مذاکره‌کننده ایرانی آن طرف میز باشد که تعهداتِ پیشنهادی دوطرفه اند. به او باید کمک کرد تا بداند که «بده بستان» از هر دو سو است.
— — و در پایان، هر لحظه برای شنیدن تهدید به پایان مذاکرات آماده باشید تا وسط کار غافلگیر نشوید. با توجه به محدودیت‌های فرهنگی و روانی طرف ایرانی، او برای مبادرت به صرف مذاکرهٔ (از دیدگاه غربی‌ها) منطقی نیز سرسختی نشان می‌دهد.
منبع:
https://goo.gl/9wENVR
http://news.gooya.com/politics/archives/2016/01/207426.php
به هر حال نکته های پایانی گزارش که آقای مهران شقاقی ترجمه کرده اند در زیر است:
— — نخست، هرگز فرض نکنید که طرف مذاکره موضع مد نظر شما را می‌شناسد، چه برسد که آن را تصدیق و تایید بکند. دل‌مشغولی ایرانیان به خودشان مانع این درک متقابل است. مذاکره کننده برای فهماندن موضع خود به طرف ایرانی باید تلاش بسیار بکند.
— — دوم، از ایرانی انتظار نداشته باشید که به سهولت منافع و مزایای یک رابطه طولانی مبتنی بر اعتماد را درک کند. پیش‌فرض اساسی او از طرف مقابلش دشمن انگاری است و در مراوداتش با وی به دنبال به حداکثر رساندن منافع آنی خود خواهد بود. او از این کار ابایی ندارد که در این راه چنان پافشاری کند که طرف معامله چندان بیزار بشود که تصور هر معامله‌ٔ دیگری با او را کلاً از سرش بیرون کند.
— — سوم، ارتباط اجزای درهم پیوسته یک موضوع را باید برای او با زحمت و تلاش و به کرات توضیح داد. مذاکره‌کنندگان ایرانی ارتباط بین موضوع‌ها را نه به راحتی درک می‌کنند و نه به راحتی می‌پذیرند.
— — چهارم، در ابتدای مذاکره به عنوان شرط ادامه مذاکره باید پیشرفت عملی کار را تعیین کرد. بیانیه‌ها و صورت‌جلسات تقریبا هیچ ارزشِ عملی {برای ایرانیان} ندارند.
— — پنجم، ابراز حسن نیت به امید جلب آن، عمل بیهوده‌ای است. هدف مهم در تمام مراحل باید فهماندن این نکته به مذاکره‌کننده ایرانی آن طرف میز باشد که تعهداتِ پیشنهادی دوطرفه اند. به او باید کمک کرد تا بداند که «بده بستان» از هر دو سو است.
— — و در پایان، هر لحظه برای شنیدن تهدید به پایان مذاکرات آماده باشید تا وسط کار غافلگیر نشوید. با توجه به محدودیت‌های فرهنگی و روانی طرف ایرانی، او برای مبادرت به صرف مذاکرهٔ (از دیدگاه غربی‌ها) منطقی نیز سرسختی نشان می‌دهد.
منبع:
https://goo.gl/9wENVR
http://news.gooya.com/politics/archives/2016/01/207426.php
----------------------
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر