آغاز نمایش فیلم مستند «صفحه نخست: یک سال داخل نیویورک تایمز»
http://www.voanews.com/persian/news/arts/MoviereviewFrontpageNYT-2011-6-24-124481394.html
مستند تازه ای به نام «صفحه نخست: یک سال داخل نیویورک تایمز»، مشکلات روزنامه نگاری به شیوه این نشریه معتبرو موثق را در جهان امروزبا وجود نشریات اینترنتی و آنلاین متعدد مطرح می کند. در این فیلم، فیلمساز«اندرو راسی» به مسائل و مشکلات داخلی نشریه نیویورک تایمز پرداخته است و در آن مدیر وسردبیر این نشریه درجلسه ای که با نویسندگان آن تشکیل داده است، جایگاه کنونی و آینده «روزنامه» را در شرایط موجود و با وجود تعداد روزافزون رسانه های اینترنتی درحال پیشرفت امروزی بررسی می کند. این مستند برای نخستین بار در جشنواره فیلم «ساندنس» اکران شد و از امروز نمایش آن در سینماهای سراسر آمریکای شمالی آغاز می شود.
فیلم «صفحه نخست: یک سال داخل نیویورک تایمز» نگاهی دارد به تلاش هایی که برای حفظ یک روزنامه درشرایط کنونی وجود دارد و هم چنین به مشکلاتی که نشریات کاغذی در آینده ای نزدیک با آن روبرو خواهند شد.
درحالی که رسانه های خبری بزرگ تر و شناخته شده به دنبال چاپ اخبار تازه و انتشار اسناد «ویکی لیکز» در رابطه با زندانی های «گوانتانامو بی» هستند، آن ها مجبورند تا دائما با وبسایت های خبری به رقابت بپردازند. در فیلم «صفحه نخست: یک سال داخل نیویورک تایمز»، اندرو راسی در یک نگاه اجمالی به رسانه ها، به تماشاگر هشدار می دهد که سیل اطلاعات دیجیتالی می تواند پایان عصر روزنامه های کاغذی را رقم بزند. به خصوص خطری که خبررسانی و گزارش های تحقیقی نهادهایی چون نیویورک تایمز به دنبال آن هستند و امروزه با وجود سایت های خبری اینترنتی در معرض خطر نابودی قرار دارد. فیلمساز به تماشاگرنشان می دهد که چگونه تبادل اطلاعات به صورت آنلاین می تواند روزنامه نگاری حرفه ای را به خطر بیاندازد.
راسی معتقد است:«ایده جریان آزاد اطلاعات خیلی هیجان انگیزه اما در عین حال فرایندی که طبق آن نویسنده ها و ویراستارها بر روی خبرها کارمی کنند تا مطمئن بشوند این اخبار موثق هستند هم خیلی اهمیت دارد. چیزی که وبلاگ های آنلاین همیشه به آن دسترسی ندارند.»
راسی می گوید:«جریان آزاد خبرها در اینترنت، روزنامه ها را در سراسر جهان از بین برده است. جریانی که به ویژه روی روزنامه معتبری چون «نیویورک تایمز» هم اثرات عمیقی داشته است. روند انتشار این روزنامه و درآمد آن از طریق تبلیغات تجارتی به مراتب کاهش یافته است. برخی روزنامه نگاران کارشان را از دست داده اند که همین مسئله خود صدمه بزرگی به این روزنامه زده است.»
با این وجود«ایمی آیزمن» استاد دانشگده روزنامه نگاری با این نظر مخالف است:«ببینید در ژاپن چه اتفاقی افتاد. این همه خرابی. طی چند ماه اخیر دنیا دچار تغییرات عمده زمین شناختی، سیاسی، اقتصادی و غیره شده که تا حالا سابقه نداشته است. به نظر من به همین دلیل هم ما هر روز به منابع تازه و بیشتری برای خبررسانی احتیاج داریم. هرچند ممکن است بعضی از این منابع خیلی موثق نباشند ولی از نظرخبررسانی دارای ارزش هایی هستند. درعین حال منابع موثق ترهم در کنار آن ها وجود دارد که تعداد آن ها هم کم نیست.»
آیزمن معتقد است که خبرنگاری حرفه ای حتی اگر روزنامه ای هم وجود نداشته باشد همیشه وجود خواهد داشت:«در آینده روزنامه نگاران زیادی را خواهیم دید که به صورت مستقل کار خواهند کرد و می تونند مثلا با پولی که مردم در اختیارشون می گذارند به عراق بروند و بعد داستان هاشون رو به سازمان های خبری یا دانشگاه ها بفروشند.
پل سارو، مدیر عامل ارشد سازمان خبررسانی NEWSEUM در واشنگتن دی سی است. او می گوید منابع خبری باید خبرنگاران خصوصی خودشان را داشته باشند«برای اینکه خبرنگاری به منطقه جنگی بره، یا از شورای شهر یا جلسات دولتی گزارشی تهیه کنه، باید بهش پول بدیم. این معضلی است که سازمان های خبری الان باهاش روبرو هستند. آنها باید با وجود کاهش درآمدشون، حقوق خبرنگارانشون رو بپردازند.»
درحال حاضر به نظر می رسد نشریاتی چون «نیویورک تایمز» نه تنها با جریان آزاد اطلاعات دیجیتالی بلکه با منابع خبری رایگان بر روی اینترنت نیز در حال رقابت اند. اما این روزنامه به تازگی بخشی به نام PAYWALL را تاسیس کرده است که در آن کسانی که آبونمان هستند می توانند روزنامه را به صورت آنلاین بخوانند. بر اساس گزارش ها، تا کنون ۱۰۰ هزار نفر آبونمان این روزنامه به صورت آنلاین هستند اما این روش هنوز نتوانسته است درآمد چندانی به همراه داشته باشد.
سؤالی که در مورد PAYWALL در فیلم مستند «راسی» مطرح شده این است که آیا این منبع خبری ارزش آن را دارد که کسی برایش پول پرداخت کند؟ اما دست اندرکاران معتقدند که اگر از اینگونه منابع به طور دائمی استفاده شود خواننده مطمئن خواهد بود که خبرها موثق هستند. با آگاه شدن مردم به اهمیت دقت و صحت خبرها، تغیراتی صورت خواهد گرفت، ولی آیا عادت دسترسی به اطلاعات مجانی را کنار خواهیم گذاشت؟ این سئوالی است که جواب آن را آینده به ما خواهد داد.
«کنت توران» منتقد سینمایی لس آنجلس تایمز در مورد فیلم مستند «صفحه اول: یک سال داخل نیویورک تایمز» می نویسد:«تماشای این فیلم مانند حرف زدن با یک آدم خیلی باهوش است که از بیماری شدید «عدم توجه» رنج می برد. بسیاری از مسائلی که در این فیلم مطرح می شود بسیار هیجان انگیز است اما شما ضمن تماشای آن آرزو می کنید که ایکاش فیلمساز یک مسئله اصلی و اساسی را درنظر می گرفت و روی آن تمرکز بیشتری می کرد تا ما به عنوان تماشاگر بهتر بتوانیم متوجه منظوراو بشویم.»
با این همه «توران» موضوع فیلم «صفحه اول» را «قوی با شخصیت ها و شرایط استثنائی و چشمگیر» خوانده است. تنها مشکل این مستند بنا برگفته این منتقد سینمایی همان عدم تمرکز برروی یک موضوع خاص یا یک تم مشخص است که تماشاگر را تا اندازه ای گیج می کند.
http://www.voanews.com/persian/news/arts/MoviereviewFrontpageNYT-2011-6-24-124481394.html
مستند تازه ای به نام «صفحه نخست: یک سال داخل نیویورک تایمز»، مشکلات روزنامه نگاری به شیوه این نشریه معتبرو موثق را در جهان امروزبا وجود نشریات اینترنتی و آنلاین متعدد مطرح می کند. در این فیلم، فیلمساز«اندرو راسی» به مسائل و مشکلات داخلی نشریه نیویورک تایمز پرداخته است و در آن مدیر وسردبیر این نشریه درجلسه ای که با نویسندگان آن تشکیل داده است، جایگاه کنونی و آینده «روزنامه» را در شرایط موجود و با وجود تعداد روزافزون رسانه های اینترنتی درحال پیشرفت امروزی بررسی می کند. این مستند برای نخستین بار در جشنواره فیلم «ساندنس» اکران شد و از امروز نمایش آن در سینماهای سراسر آمریکای شمالی آغاز می شود.
فیلم «صفحه نخست: یک سال داخل نیویورک تایمز» نگاهی دارد به تلاش هایی که برای حفظ یک روزنامه درشرایط کنونی وجود دارد و هم چنین به مشکلاتی که نشریات کاغذی در آینده ای نزدیک با آن روبرو خواهند شد.
درحالی که رسانه های خبری بزرگ تر و شناخته شده به دنبال چاپ اخبار تازه و انتشار اسناد «ویکی لیکز» در رابطه با زندانی های «گوانتانامو بی» هستند، آن ها مجبورند تا دائما با وبسایت های خبری به رقابت بپردازند. در فیلم «صفحه نخست: یک سال داخل نیویورک تایمز»، اندرو راسی در یک نگاه اجمالی به رسانه ها، به تماشاگر هشدار می دهد که سیل اطلاعات دیجیتالی می تواند پایان عصر روزنامه های کاغذی را رقم بزند. به خصوص خطری که خبررسانی و گزارش های تحقیقی نهادهایی چون نیویورک تایمز به دنبال آن هستند و امروزه با وجود سایت های خبری اینترنتی در معرض خطر نابودی قرار دارد. فیلمساز به تماشاگرنشان می دهد که چگونه تبادل اطلاعات به صورت آنلاین می تواند روزنامه نگاری حرفه ای را به خطر بیاندازد.
راسی معتقد است:«ایده جریان آزاد اطلاعات خیلی هیجان انگیزه اما در عین حال فرایندی که طبق آن نویسنده ها و ویراستارها بر روی خبرها کارمی کنند تا مطمئن بشوند این اخبار موثق هستند هم خیلی اهمیت دارد. چیزی که وبلاگ های آنلاین همیشه به آن دسترسی ندارند.»
راسی می گوید:«جریان آزاد خبرها در اینترنت، روزنامه ها را در سراسر جهان از بین برده است. جریانی که به ویژه روی روزنامه معتبری چون «نیویورک تایمز» هم اثرات عمیقی داشته است. روند انتشار این روزنامه و درآمد آن از طریق تبلیغات تجارتی به مراتب کاهش یافته است. برخی روزنامه نگاران کارشان را از دست داده اند که همین مسئله خود صدمه بزرگی به این روزنامه زده است.»
با این وجود«ایمی آیزمن» استاد دانشگده روزنامه نگاری با این نظر مخالف است:«ببینید در ژاپن چه اتفاقی افتاد. این همه خرابی. طی چند ماه اخیر دنیا دچار تغییرات عمده زمین شناختی، سیاسی، اقتصادی و غیره شده که تا حالا سابقه نداشته است. به نظر من به همین دلیل هم ما هر روز به منابع تازه و بیشتری برای خبررسانی احتیاج داریم. هرچند ممکن است بعضی از این منابع خیلی موثق نباشند ولی از نظرخبررسانی دارای ارزش هایی هستند. درعین حال منابع موثق ترهم در کنار آن ها وجود دارد که تعداد آن ها هم کم نیست.»
آیزمن معتقد است که خبرنگاری حرفه ای حتی اگر روزنامه ای هم وجود نداشته باشد همیشه وجود خواهد داشت:«در آینده روزنامه نگاران زیادی را خواهیم دید که به صورت مستقل کار خواهند کرد و می تونند مثلا با پولی که مردم در اختیارشون می گذارند به عراق بروند و بعد داستان هاشون رو به سازمان های خبری یا دانشگاه ها بفروشند.
پل سارو، مدیر عامل ارشد سازمان خبررسانی NEWSEUM در واشنگتن دی سی است. او می گوید منابع خبری باید خبرنگاران خصوصی خودشان را داشته باشند«برای اینکه خبرنگاری به منطقه جنگی بره، یا از شورای شهر یا جلسات دولتی گزارشی تهیه کنه، باید بهش پول بدیم. این معضلی است که سازمان های خبری الان باهاش روبرو هستند. آنها باید با وجود کاهش درآمدشون، حقوق خبرنگارانشون رو بپردازند.»
درحال حاضر به نظر می رسد نشریاتی چون «نیویورک تایمز» نه تنها با جریان آزاد اطلاعات دیجیتالی بلکه با منابع خبری رایگان بر روی اینترنت نیز در حال رقابت اند. اما این روزنامه به تازگی بخشی به نام PAYWALL را تاسیس کرده است که در آن کسانی که آبونمان هستند می توانند روزنامه را به صورت آنلاین بخوانند. بر اساس گزارش ها، تا کنون ۱۰۰ هزار نفر آبونمان این روزنامه به صورت آنلاین هستند اما این روش هنوز نتوانسته است درآمد چندانی به همراه داشته باشد.
سؤالی که در مورد PAYWALL در فیلم مستند «راسی» مطرح شده این است که آیا این منبع خبری ارزش آن را دارد که کسی برایش پول پرداخت کند؟ اما دست اندرکاران معتقدند که اگر از اینگونه منابع به طور دائمی استفاده شود خواننده مطمئن خواهد بود که خبرها موثق هستند. با آگاه شدن مردم به اهمیت دقت و صحت خبرها، تغیراتی صورت خواهد گرفت، ولی آیا عادت دسترسی به اطلاعات مجانی را کنار خواهیم گذاشت؟ این سئوالی است که جواب آن را آینده به ما خواهد داد.
«کنت توران» منتقد سینمایی لس آنجلس تایمز در مورد فیلم مستند «صفحه اول: یک سال داخل نیویورک تایمز» می نویسد:«تماشای این فیلم مانند حرف زدن با یک آدم خیلی باهوش است که از بیماری شدید «عدم توجه» رنج می برد. بسیاری از مسائلی که در این فیلم مطرح می شود بسیار هیجان انگیز است اما شما ضمن تماشای آن آرزو می کنید که ایکاش فیلمساز یک مسئله اصلی و اساسی را درنظر می گرفت و روی آن تمرکز بیشتری می کرد تا ما به عنوان تماشاگر بهتر بتوانیم متوجه منظوراو بشویم.»
با این همه «توران» موضوع فیلم «صفحه اول» را «قوی با شخصیت ها و شرایط استثنائی و چشمگیر» خوانده است. تنها مشکل این مستند بنا برگفته این منتقد سینمایی همان عدم تمرکز برروی یک موضوع خاص یا یک تم مشخص است که تماشاگر را تا اندازه ای گیج می کند.
iran#
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر