کلام عارف قزوینی و موفقیت تور«عارفانه» سیما بینا و گروه لیان در آمریکا
فیروزه خطیبی
http://www.voanews.com/persian/news/arts/SimaBina-2011-6-16-124046259.html
هفته گذشته سیما بینا آهنگساز و خواننده برجسته ترانه های محلی ایرانی همراه با گروه موسیقی لیان در واشنگتن بر روی صحنه رفت. این کنسرت در برخی از شهرهای آمریکا ازجمله سانفرانسیسکو، ونکوور، مونترال و نیویورک نیز برگزار شده و مقصد بعدی آن دانشگاه لس آنجلس و شهرسن دیگو در جنوب کالیفرنیاست. در این کنسرت سیما بینا اشعار عارف قزوینی شاعر زمان مشروطیت و همچنین ترانه های محلی شمال خراسان را به همراه گروه لیان اجرا می کند.
گروه لیان که پایه گزاران آن آهنگساز و نوازنده تار، پیرایه پورآفر و آهنگساز و نوازنده تنبک، دف و نی و مدرس موسیقی اصیل ایران در دانشگاه ایالتی کالیفرنیا هومان پورمهدی هستند در سال ١٩٩٦ در لس آنجلس تشکیل شده و شیوه کار آن ها ادغام یا «فیوژنی» از موسیقی اصیل ایرانی با موسیقی و ملودی های ملل دیگر است . گروه لیان درچند سال گذشته علاوه براجراهای مختلف موسیقی، در فستیوال سالانه تئاتر دانشگاه لس آنجلس ساخت و اجرای زنده موسیقی متن نسخه تازه ای از نمایش یونانی «مدآ» با شرکت «آنت بنینگ» بازیگر تئاتر و سینمای آمریکا را برعهده داشته است. این گروه هم چنین همکاری هایی هم با گروه های مختلف «موسیقی جهانی» World Music داشته که نتیجه آن انتشار چند سی دی از جمله آلبوم موفق «پنجره» بوده است.
عارف قزوینی
درمیان شخصیت های تاریخی، هنری و ادبی ایران، عارف قزوینی همواره جایگاه خاص خود را داشته و اشعار و سروده های او با دل و جان ایرانیان در هرگوشه و کنارجهان که باشند پیوندی ناگسستنی دارد. دکتر باستانی پاریزی در مقدمه کتاب آثار منتشرنشده عارف قزوینی از خاطرات دوران کودکی وآشنایی با اشعار عارف می نویسد:« درخانه پدری ما جوان خواننده ای به نام حسین حاجی بسیاری از شب ها اشعار عارف را به صدائی خوش می خواند. چه شب های پربرف زمستان را که در کنار بخاری دیواری پرهیزم و آتش تا نیمه های شب با غزل عارف گرم بوده ام:
هزار عقده زدل ای سرشک واکردی
بیا بیا که چه خوش آمدی صفا کردی
زبس که سرزده رفتی و آمدی ای فکر
توخانه دل من کاروانسرا کردی
عارف شاعر ترانه هایی چون «از خون جوانان وطن لاله دمیده»، کسی است که هیجان خاطر و تشویش باطن و شور و آتش درونی او در اشعارش موج میزند. یک پارچه حرارت و همت و مردم خواهی و ملت دوستی و آزادی طلبی و ذوق هنراست. چه تصنیفش، چه شعرش ..چه ترانه هایش با صدای مرضیه و قوامی و«چه شورها»یش با صدای بنان و چه ترانه هایی که در دوران مشروطه با صدای قمرالملوک وزیری خوانده شده وچه آن هایی که امروز با صدای سیما بینا برگوش هزاران هزار ایرانی دورازوطن می نشیند:
دلم زکف سر زلف تو را رها نکند
دل از کمند تو وارستگی؟ خدا نکند
به بلبلان چمن از زبان من گویید
بخواب ناز گلم رفته، کسی صدا نکند!
سیما بینا از سوی دیگر خواننده ای است با استعدادی شگرف که گفته شده زنده یاد داود پیرنیا مسئول برنامه گل های رادیو ایران، در آن دوران، بخش گل های صحرائی را به علت وجود او دایر کرد و امروز او یکی از موسیقی دان هایی است که ترانه های محلی و قومی ایرانی را زنده نگاه داشته است.
سیما بینا در شهرستان بیرجند از استان خراسان به دنیا آمد. پدر او احمد بینا از اهالی تفرش و استاد موسیقی سنتی ایرانی بود. سیما از همان اوان کودکی و از سن ۹ سالگی خوانندگی را در رادیو ایران و از برنامه «کودک» آغاز کرد. او ردیف های موسیقی ایرانی و تکنیک آوازخوانی را نزد اساتید بزرگی چون موسی‌خان معروفی و نصرالله زرین‌پنجه فرا گرفت. بعد از فارغ‌التخصیل شدن از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران در سال ۱۳۴۹ تحصیلات خود را در رشته موسیقی و ردیف های آواز با استاد عبدالله دوامی ادامه داد. این هنرمند از سال۱۳۵۷ در کنار تدریس موسیقی کلاسیک ایرانی و آواز به پژوهش وجمع‌آوری ترانه‌های محلی ایرانی و بازنویسی آهنگ‌های مردمی و روستائی، به‌خصوص موسیقی محلی زادگاهش، خراسان پرداخت.
سیما بینا با سفر به دورافتاده‌ترین نواحی خطه خراسان ، برخی از ترانه ها و آهنگ های کمیاب و تقریباً فراموش‌شده این نواحی را جمع‌آوری کرد و از سال ۱۳۷۲ به کار ارائه گنجینه یافته هایش در زمینه موسیقی محلی پرداخت درجشنواره های و کنسرت های جهانی پرداخت.
سیما بینا نخستین زنی است که پس از انقلاب ۱۳۵۷ کلاس تعلیم آواز دایر کرد و نخستین زنی است که در تالار وحدت برنامه اجرا کرده است. این بانوی هنرمند از سال ۱۹۹۳ میلادی تا به امروز، بی وقفه در جشنواره ها و کنسرت هایی که برای ایرانیان و مردم کشورهای دیگر جهان اجرا کرده است، موسیقی اقلیمی و مردمی ایران را معرفی کرده و امروز هم با استقبالی که از کنسرت های او در آمریکای شمالی شده، شاهد موفقیت روزافزون او و جهانی شدن هرچه بیشتر موسیقی او هستیم.
فیروزه خطیبی
http://www.voanews.com/persian/news/arts/SimaBina-2011-6-16-124046259.html
هفته گذشته سیما بینا آهنگساز و خواننده برجسته ترانه های محلی ایرانی همراه با گروه موسیقی لیان در واشنگتن بر روی صحنه رفت. این کنسرت در برخی از شهرهای آمریکا ازجمله سانفرانسیسکو، ونکوور، مونترال و نیویورک نیز برگزار شده و مقصد بعدی آن دانشگاه لس آنجلس و شهرسن دیگو در جنوب کالیفرنیاست. در این کنسرت سیما بینا اشعار عارف قزوینی شاعر زمان مشروطیت و همچنین ترانه های محلی شمال خراسان را به همراه گروه لیان اجرا می کند.
گروه لیان که پایه گزاران آن آهنگساز و نوازنده تار، پیرایه پورآفر و آهنگساز و نوازنده تنبک، دف و نی و مدرس موسیقی اصیل ایران در دانشگاه ایالتی کالیفرنیا هومان پورمهدی هستند در سال ١٩٩٦ در لس آنجلس تشکیل شده و شیوه کار آن ها ادغام یا «فیوژنی» از موسیقی اصیل ایرانی با موسیقی و ملودی های ملل دیگر است . گروه لیان درچند سال گذشته علاوه براجراهای مختلف موسیقی، در فستیوال سالانه تئاتر دانشگاه لس آنجلس ساخت و اجرای زنده موسیقی متن نسخه تازه ای از نمایش یونانی «مدآ» با شرکت «آنت بنینگ» بازیگر تئاتر و سینمای آمریکا را برعهده داشته است. این گروه هم چنین همکاری هایی هم با گروه های مختلف «موسیقی جهانی» World Music داشته که نتیجه آن انتشار چند سی دی از جمله آلبوم موفق «پنجره» بوده است.
عارف قزوینی
درمیان شخصیت های تاریخی، هنری و ادبی ایران، عارف قزوینی همواره جایگاه خاص خود را داشته و اشعار و سروده های او با دل و جان ایرانیان در هرگوشه و کنارجهان که باشند پیوندی ناگسستنی دارد. دکتر باستانی پاریزی در مقدمه کتاب آثار منتشرنشده عارف قزوینی از خاطرات دوران کودکی وآشنایی با اشعار عارف می نویسد:« درخانه پدری ما جوان خواننده ای به نام حسین حاجی بسیاری از شب ها اشعار عارف را به صدائی خوش می خواند. چه شب های پربرف زمستان را که در کنار بخاری دیواری پرهیزم و آتش تا نیمه های شب با غزل عارف گرم بوده ام:
هزار عقده زدل ای سرشک واکردی
بیا بیا که چه خوش آمدی صفا کردی
زبس که سرزده رفتی و آمدی ای فکر
توخانه دل من کاروانسرا کردی
عارف شاعر ترانه هایی چون «از خون جوانان وطن لاله دمیده»، کسی است که هیجان خاطر و تشویش باطن و شور و آتش درونی او در اشعارش موج میزند. یک پارچه حرارت و همت و مردم خواهی و ملت دوستی و آزادی طلبی و ذوق هنراست. چه تصنیفش، چه شعرش ..چه ترانه هایش با صدای مرضیه و قوامی و«چه شورها»یش با صدای بنان و چه ترانه هایی که در دوران مشروطه با صدای قمرالملوک وزیری خوانده شده وچه آن هایی که امروز با صدای سیما بینا برگوش هزاران هزار ایرانی دورازوطن می نشیند:
دلم زکف سر زلف تو را رها نکند
دل از کمند تو وارستگی؟ خدا نکند
به بلبلان چمن از زبان من گویید
بخواب ناز گلم رفته، کسی صدا نکند!
سیما بینا از سوی دیگر خواننده ای است با استعدادی شگرف که گفته شده زنده یاد داود پیرنیا مسئول برنامه گل های رادیو ایران، در آن دوران، بخش گل های صحرائی را به علت وجود او دایر کرد و امروز او یکی از موسیقی دان هایی است که ترانه های محلی و قومی ایرانی را زنده نگاه داشته است.
سیما بینا در شهرستان بیرجند از استان خراسان به دنیا آمد. پدر او احمد بینا از اهالی تفرش و استاد موسیقی سنتی ایرانی بود. سیما از همان اوان کودکی و از سن ۹ سالگی خوانندگی را در رادیو ایران و از برنامه «کودک» آغاز کرد. او ردیف های موسیقی ایرانی و تکنیک آوازخوانی را نزد اساتید بزرگی چون موسی‌خان معروفی و نصرالله زرین‌پنجه فرا گرفت. بعد از فارغ‌التخصیل شدن از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران در سال ۱۳۴۹ تحصیلات خود را در رشته موسیقی و ردیف های آواز با استاد عبدالله دوامی ادامه داد. این هنرمند از سال۱۳۵۷ در کنار تدریس موسیقی کلاسیک ایرانی و آواز به پژوهش وجمع‌آوری ترانه‌های محلی ایرانی و بازنویسی آهنگ‌های مردمی و روستائی، به‌خصوص موسیقی محلی زادگاهش، خراسان پرداخت.
سیما بینا با سفر به دورافتاده‌ترین نواحی خطه خراسان ، برخی از ترانه ها و آهنگ های کمیاب و تقریباً فراموش‌شده این نواحی را جمع‌آوری کرد و از سال ۱۳۷۲ به کار ارائه گنجینه یافته هایش در زمینه موسیقی محلی پرداخت درجشنواره های و کنسرت های جهانی پرداخت.
سیما بینا نخستین زنی است که پس از انقلاب ۱۳۵۷ کلاس تعلیم آواز دایر کرد و نخستین زنی است که در تالار وحدت برنامه اجرا کرده است. این بانوی هنرمند از سال ۱۹۹۳ میلادی تا به امروز، بی وقفه در جشنواره ها و کنسرت هایی که برای ایرانیان و مردم کشورهای دیگر جهان اجرا کرده است، موسیقی اقلیمی و مردمی ایران را معرفی کرده و امروز هم با استقبالی که از کنسرت های او در آمریکای شمالی شده، شاهد موفقیت روزافزون او و جهانی شدن هرچه بیشتر موسیقی او هستیم.
iran#
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر