آغاز اکران مستند تازه ای که از روی هشتاد هزار ویدیو کلیپ ارسالی به «یوتیوب» ساخته شده
http://www.voanews.com/persian/news/arts/LifeinaDay-2011-6-21-124270704.html
دراوائل ماه جولای ٢٠١٠ «کوین مک دانلد» کارگردان برنده جایزه اسکار فیلم «یک روز در سپتامبر»، ماجرای گروگان گیری ورزشکاران المپیک در سال ١٩٧٢، ناگهان بر روی سایت اینترنتی «یوتیوب» اعلام کرد که ساختن فیلم تازه خود را آغاز کرده است. این فیلم که «زندگی در یک روز» Life In A Day نام دارد مستند غیر متعارف و ابداعی تازه ای است که در آن تماشاگر، زندگی یک عده مردم معمولی را در اماکن مختلف جهان در یک روز خاص تماشا می کند. فیلمساز در این اعلامیه از دیدارکنندگان سایت «یوتیوب» در سراسر دنیا خواسته بود که یک قطعه فیلم درباره فعالیت های خود دریک روز به خصوص (٢۴ جولای ٢٠١٠) برای او بفرستند.
چهار سئوال طرح شده توسط «مک دانلد» تعیین کننده چگونگی آغاز، مسیر حرکت و پایان این فیلم های کوتاه برای تهیه کنندگان و ارسال کنندگان ویدیوها بود: «از چه چیزی بیش ازهر چیز دیگر می ترسید؟ به چه چیزی عشق می ورزید؟ چه چیزی شما را به خنده می اندازد و توی جیبتان چه چیزهایی را حمل می کنید؟
تعداد پاسخ دهندگان به این درخواست «یوتیوبی» به اندازه ای زیاد بود که در مدتی کوتاه، بیش از ۴۵٠٠ ساعت فیلم خام به دفتر کار «کوین مک دانلد» رسید به صورتی که این کارگردان و همکارانش بیش از دو ماه آزگار وقت گذراندند تا بتوانند تمامی این فیلم های ارسالی را تماشا و تدوین کنند.
نتیجه همه این فعالیت ها یک مستند بلند تازه و به شدت تاثیر گذار است که در آن زندگی با همه فراز و نشیب هایش جشن گرفته شده است.
فیلم زندگی در یک روز که شبکه «یوتیوب» تهیه کننده آن است، این هفته در بریتانیا بر روی اکران آمد. این فیلم که به ترتیب تاریخ وقوع وقایع و با یک روال مشخص که بر محور روز و شب و نمایش حالت های خواب و بیداری افراد می گردد تدوین شده، از روی ٨٠ هزار ویدیوی رسیده ساخته شده و در نهایت تماشاگر را از مهارت هایی که «مک دانلد» در ساخت و تدوین این فیلم مستند با این روش بی سابقه از خود نشان داده شگفت زده می کند.
در مراسم گشایش فیلم «زندگی در یک روز»، مک دانلد و برخی از افرادی که با فرستادن ویدیو کلیپ ها در ساختن این فیلم با وی همکاری کرده اند روی فرش قرمز حضور داشتند. یک مرد در کت و شلوار رسمی که یک دوچرخه هم همراه خود آورده بود و پسر بچه ای که روی فرش قرمز به این سو و آن سو می دوید. این چیزهایی است که معمولا در شب گشایش فیلم های سینمایی به ویژه روی فرش قرمز شاهد آن نیستیم. البته فیلم «زندگی در یک روز» هم یک فیلم معمولی به شمار نمی رود.
کوین مک دانلد کارگردان فیلم «آخرین پادشاه اسکاتلند» می گوید ساختن این مستند ٩٠ دقیقه ای برای او به عنوان یک فیلمساز، تجربه ای تازه و گرانبها بوده است:«معمولا تو کارگردانی و تصمیم می گیری که برایِ مثال می خوای این کفش ها سبز باشن یا آبی. یا لنزِ واید بکار ببری، یا دود بیشتر باشه. اما تو این فیلم هیچ کنترلی نداری. کاملا برعکسه. باید عقب بشینی و منتظر باشی. باید صبور باشی و به شانس تکیه کنی. ولی من لذت بردم. این شیوه متفاوت فیلمسازی غیرمترقبه در واقع نعمتی غیرقابل پیش بینی بود.»
فیلمسازانی از بیش از ١٩٢ کشور مختلف «ویدیو کلیپ های» خود را ارسال کردند. در میان آن ها بیشتر فیلمسازان جوان به چشم می خورند که به دنبال فرصت هستند تا استعدادهای خود را به نمایش بگذارند. جو واکر تدوین گر فیلم «زندگی دریک روز» می گوید: «از قطعاتی که مردم فرستاده بودند خیلی متعجب شدم. یعنی می دونید وقتی اسم یوتیوب می آد یکهو منظره یک بچه گربه یا یه نفر که از یه جایی پایین میفتد تو ذهن آدم شکل می گیره. چیزی که باعث تعجبم شد ویدیوهای متفکرانه و عمیقی بود که مردم فرستاده بودند اونم از داستان های خیلی شخصی زندگیشون. کاری که واقعا شجاعت لازم داره. بعضی از این قطعات ویدیوئی هم از لحاظ تصویری واقعا هنری و سوررئال بودند.
در فیلم «زندگی در یک روز» علاوه بر ویدیو کلیپ های ارسالی مردم، از اخبار روز و اتفاقات مهمی که در بیست و چهارم جولای ٢٠١٠ درجهان رخ داده بود نیز استفاده شده و پیام فیلم پیوستگی و وابستگی انسان ها را به یکدیگر را نشان می دهد.
کریستوفر برایِن هیرت که خود نیز به این فیلم هم بخشی کرده است می گوید «زندگی در یک روز» برای او آغازگر نگاهی تازه به جهان بوده است: «یه نفر رو می بینید که توی «بالی» در اندونزی داره روزنامه می خونه بعد یه نفر رو تو آمریکا می بینی. بعد متوجه می شی که همه توی دنیا فقط یه چیزی رو میخوان.. میخوان که شاد باشند.. سلامت باشند.. امنیت داشته باشند و عاشق باشند.»
باوجود آن که تنها نسل های آینده می توانند به ما بگویند که این نوع فیلم های تجربی موفق خواهد بود یا نه؟ اما درحال حاضر به جرات می توان گفت که «زندگی در یک روز» تجربه ای جالب، سرگرم کننده و آغازگر یک ژانر جدید در سینماست. اما مهم تر از هرچیز دیگر این فیلم به ما نشان می دهد که مردم جهان اهل هرکجای دنیا که باشند با یکدیگر پیوندی ناگسستنی دارند.
http://www.voanews.com/persian/news/arts/LifeinaDay-2011-6-21-124270704.html
دراوائل ماه جولای ٢٠١٠ «کوین مک دانلد» کارگردان برنده جایزه اسکار فیلم «یک روز در سپتامبر»، ماجرای گروگان گیری ورزشکاران المپیک در سال ١٩٧٢، ناگهان بر روی سایت اینترنتی «یوتیوب» اعلام کرد که ساختن فیلم تازه خود را آغاز کرده است. این فیلم که «زندگی در یک روز» Life In A Day نام دارد مستند غیر متعارف و ابداعی تازه ای است که در آن تماشاگر، زندگی یک عده مردم معمولی را در اماکن مختلف جهان در یک روز خاص تماشا می کند. فیلمساز در این اعلامیه از دیدارکنندگان سایت «یوتیوب» در سراسر دنیا خواسته بود که یک قطعه فیلم درباره فعالیت های خود دریک روز به خصوص (٢۴ جولای ٢٠١٠) برای او بفرستند.
چهار سئوال طرح شده توسط «مک دانلد» تعیین کننده چگونگی آغاز، مسیر حرکت و پایان این فیلم های کوتاه برای تهیه کنندگان و ارسال کنندگان ویدیوها بود: «از چه چیزی بیش ازهر چیز دیگر می ترسید؟ به چه چیزی عشق می ورزید؟ چه چیزی شما را به خنده می اندازد و توی جیبتان چه چیزهایی را حمل می کنید؟
تعداد پاسخ دهندگان به این درخواست «یوتیوبی» به اندازه ای زیاد بود که در مدتی کوتاه، بیش از ۴۵٠٠ ساعت فیلم خام به دفتر کار «کوین مک دانلد» رسید به صورتی که این کارگردان و همکارانش بیش از دو ماه آزگار وقت گذراندند تا بتوانند تمامی این فیلم های ارسالی را تماشا و تدوین کنند.
نتیجه همه این فعالیت ها یک مستند بلند تازه و به شدت تاثیر گذار است که در آن زندگی با همه فراز و نشیب هایش جشن گرفته شده است.
فیلم زندگی در یک روز که شبکه «یوتیوب» تهیه کننده آن است، این هفته در بریتانیا بر روی اکران آمد. این فیلم که به ترتیب تاریخ وقوع وقایع و با یک روال مشخص که بر محور روز و شب و نمایش حالت های خواب و بیداری افراد می گردد تدوین شده، از روی ٨٠ هزار ویدیوی رسیده ساخته شده و در نهایت تماشاگر را از مهارت هایی که «مک دانلد» در ساخت و تدوین این فیلم مستند با این روش بی سابقه از خود نشان داده شگفت زده می کند.
در مراسم گشایش فیلم «زندگی در یک روز»، مک دانلد و برخی از افرادی که با فرستادن ویدیو کلیپ ها در ساختن این فیلم با وی همکاری کرده اند روی فرش قرمز حضور داشتند. یک مرد در کت و شلوار رسمی که یک دوچرخه هم همراه خود آورده بود و پسر بچه ای که روی فرش قرمز به این سو و آن سو می دوید. این چیزهایی است که معمولا در شب گشایش فیلم های سینمایی به ویژه روی فرش قرمز شاهد آن نیستیم. البته فیلم «زندگی در یک روز» هم یک فیلم معمولی به شمار نمی رود.
کوین مک دانلد کارگردان فیلم «آخرین پادشاه اسکاتلند» می گوید ساختن این مستند ٩٠ دقیقه ای برای او به عنوان یک فیلمساز، تجربه ای تازه و گرانبها بوده است:«معمولا تو کارگردانی و تصمیم می گیری که برایِ مثال می خوای این کفش ها سبز باشن یا آبی. یا لنزِ واید بکار ببری، یا دود بیشتر باشه. اما تو این فیلم هیچ کنترلی نداری. کاملا برعکسه. باید عقب بشینی و منتظر باشی. باید صبور باشی و به شانس تکیه کنی. ولی من لذت بردم. این شیوه متفاوت فیلمسازی غیرمترقبه در واقع نعمتی غیرقابل پیش بینی بود.»
فیلمسازانی از بیش از ١٩٢ کشور مختلف «ویدیو کلیپ های» خود را ارسال کردند. در میان آن ها بیشتر فیلمسازان جوان به چشم می خورند که به دنبال فرصت هستند تا استعدادهای خود را به نمایش بگذارند. جو واکر تدوین گر فیلم «زندگی دریک روز» می گوید: «از قطعاتی که مردم فرستاده بودند خیلی متعجب شدم. یعنی می دونید وقتی اسم یوتیوب می آد یکهو منظره یک بچه گربه یا یه نفر که از یه جایی پایین میفتد تو ذهن آدم شکل می گیره. چیزی که باعث تعجبم شد ویدیوهای متفکرانه و عمیقی بود که مردم فرستاده بودند اونم از داستان های خیلی شخصی زندگیشون. کاری که واقعا شجاعت لازم داره. بعضی از این قطعات ویدیوئی هم از لحاظ تصویری واقعا هنری و سوررئال بودند.
در فیلم «زندگی در یک روز» علاوه بر ویدیو کلیپ های ارسالی مردم، از اخبار روز و اتفاقات مهمی که در بیست و چهارم جولای ٢٠١٠ درجهان رخ داده بود نیز استفاده شده و پیام فیلم پیوستگی و وابستگی انسان ها را به یکدیگر را نشان می دهد.
کریستوفر برایِن هیرت که خود نیز به این فیلم هم بخشی کرده است می گوید «زندگی در یک روز» برای او آغازگر نگاهی تازه به جهان بوده است: «یه نفر رو می بینید که توی «بالی» در اندونزی داره روزنامه می خونه بعد یه نفر رو تو آمریکا می بینی. بعد متوجه می شی که همه توی دنیا فقط یه چیزی رو میخوان.. میخوان که شاد باشند.. سلامت باشند.. امنیت داشته باشند و عاشق باشند.»
باوجود آن که تنها نسل های آینده می توانند به ما بگویند که این نوع فیلم های تجربی موفق خواهد بود یا نه؟ اما درحال حاضر به جرات می توان گفت که «زندگی در یک روز» تجربه ای جالب، سرگرم کننده و آغازگر یک ژانر جدید در سینماست. اما مهم تر از هرچیز دیگر این فیلم به ما نشان می دهد که مردم جهان اهل هرکجای دنیا که باشند با یکدیگر پیوندی ناگسستنی دارند.
iran#
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر