حضور«جون بائز» خواننده ضد جنگ ویتنام در جنبش وال استریت
http://www.voanews.com/persian/news/arts/JoanBaez-2011-11-15-133886833.html
«جون بائز» خواننده انقلابی موسیقی فولکلور آمریکا در دوران اعتراضات به جنگ ویتنام، روز جمعه گذشته در محل گردهم آیی معترضان «اشغال وال استریت» برای تظاهرکنندگان جوانی که با او و فعالیت های سیاسی اش آشنایی ندارند برنامه هایی اجرا کرد.
در دهه شصت میلادی، در زمانی که بخش گسترده ای از مردم آمریکا به عنوان اعتراض به ادامه جنگ در ویتنام به خیابان ها ریختند و دست به اعتراض هایی گسترده زدند، تظاهر کنندگان امروزی جنبش«اشغال وال استریت» حتی متولد هم نشده بودند. در آن زمان «جون بائز» و «باب دیلان» با موسیقی اثرگذار خود و شرکت و اجرای برنامه در تظاهرات گوناگون به جنبش خودجوش آن زمان مردم ایالات متحده درمخالفت با جنگ ویتنام و در نهایت پایان بخشیدن به این جنگ کمک های شایانی کردند.
نکته جالب این است که اجرای برنامه «جون بائز» درمحل تظاهرات «اشغال وال استریت» با روز تقدیر از سربازان در آمریکا موسوم به Veteran's Day هم زمان شده بود.
صدها تن از تظاهرکنندگانی که از ماه سپتامبر تا کنون در پارک «زوکاتی» نیویورک اردو زده اند تا ناخشنودی خود را از شرایطی که مرکز اقتصادی «وال استریت» برای مردم بوجود آورده نشان بدهند، از محل این پارک تا «فولی اسکوئر» و فضای مقابل شهرداری شهر نیویورک راهپیمایی کردند تا در آنجا درکنسرتی که جون بائز برای آن ها تدارک دیده بود شرکت کنند.
جون بائز کیست؟
«لوک فیلد» تظاهرکننده ١٩ ساله ای که هرگز نام «جون بائز» را نشینده است برای دیگران توضیح می دهد:«من فکر می کنم جون بائز یک قهرمان جنگ ویتنامه. اون به چشم خودش دیده که جنگ چه فجایعی ببار میاره.» وقتی شخص دیگری به «فیلد» توضیح داد که «جون بائز» یکی از معروف ترین خوانندگان موسیقی فولکلور آمریکا در دهه شصت میلادی و دوران جنگ ویتنام بوده است او پاسخ داد:«چه عالی ..خوشحالم که او هم اینجاست. پس او یک خواننده اسطوره ایه اما راستش من اسم هیچکدوم از آهنگهاشو بلد نیستم.»
وقتی «جون بائز» از جمعیت خواست که در یکی از ترانه های او به نام Where's My Apple Pie با او همخوانی کنند، تنها چند نفر با او همراه شدند و بقیه به نظر می رسید کلام های این ترانه را بلد نیستند. با این همه جون بائز با اجرای هر ترانه، مورد تشویق شدید حاضران قرار گرفت. دربخش هایی از همین ترانه، «بائز» کلام ها را تغییر داده بود و بجای «اپل پای من کجاست» (اپل پای کیکی است که با سیب پخته می شود و یکی از غذاهای سنتی آمریکا محسوب می شود و مظهر اتوپیایی است که به آمریکایی ها وعده داده شده است) از کلمات «وقتش رسیده که اشغال کنیم» استفاده می کرد.
«جون بائز» تنها خواننده دهه شصت و دوران اعتراضات بزرگ ضد جنگ در آمریکا نیست که در تظاهرات «اشغال وال استریت» شرکت می کند. روز سه شنبه هفته پیش دو تن از اعضای گروه قدیمی «کرازبی، نش اند یانگ»، «دیوید کرازبی» و «گراهام نش» هم در محل تظاهرات در نیویورک دست به اجرای برنامه زدند.
تظاهرکنندگان «اشغال وال استریت» بیش از دوماه است که علیرغم کوشش های شهردار نیویورک برای پراکنده ساختن آن ها و تهاجم پلیس به اردوگاه آن ها به تظاهرات اعتراضی خود ادامه داده اند. این تظاهرات در مدت کوتاهی که از آغاز آن می گذرد به شهرها و ایالت های دیگر آمریکا نیز سرایت کرده است.
گروهی از این تظاهرکنندگان از روز جمعه گذشته اقدام به یک راهپمایی طولانی از «منهتن» تا شهر «واشنگتن» پایتخت آمریکا کرده اند. این جنبش جنبی به نام «اشغال بزرگراه» علیرغم هوای سرد و برفی در منطقه هچنان ادامه دارد.
http://www.voanews.com/persian/news/arts/JoanBaez-2011-11-15-133886833.html
«جون بائز» خواننده انقلابی موسیقی فولکلور آمریکا در دوران اعتراضات به جنگ ویتنام، روز جمعه گذشته در محل گردهم آیی معترضان «اشغال وال استریت» برای تظاهرکنندگان جوانی که با او و فعالیت های سیاسی اش آشنایی ندارند برنامه هایی اجرا کرد.
در دهه شصت میلادی، در زمانی که بخش گسترده ای از مردم آمریکا به عنوان اعتراض به ادامه جنگ در ویتنام به خیابان ها ریختند و دست به اعتراض هایی گسترده زدند، تظاهر کنندگان امروزی جنبش«اشغال وال استریت» حتی متولد هم نشده بودند. در آن زمان «جون بائز» و «باب دیلان» با موسیقی اثرگذار خود و شرکت و اجرای برنامه در تظاهرات گوناگون به جنبش خودجوش آن زمان مردم ایالات متحده درمخالفت با جنگ ویتنام و در نهایت پایان بخشیدن به این جنگ کمک های شایانی کردند.
نکته جالب این است که اجرای برنامه «جون بائز» درمحل تظاهرات «اشغال وال استریت» با روز تقدیر از سربازان در آمریکا موسوم به Veteran's Day هم زمان شده بود.
صدها تن از تظاهرکنندگانی که از ماه سپتامبر تا کنون در پارک «زوکاتی» نیویورک اردو زده اند تا ناخشنودی خود را از شرایطی که مرکز اقتصادی «وال استریت» برای مردم بوجود آورده نشان بدهند، از محل این پارک تا «فولی اسکوئر» و فضای مقابل شهرداری شهر نیویورک راهپیمایی کردند تا در آنجا درکنسرتی که جون بائز برای آن ها تدارک دیده بود شرکت کنند.
جون بائز کیست؟
«لوک فیلد» تظاهرکننده ١٩ ساله ای که هرگز نام «جون بائز» را نشینده است برای دیگران توضیح می دهد:«من فکر می کنم جون بائز یک قهرمان جنگ ویتنامه. اون به چشم خودش دیده که جنگ چه فجایعی ببار میاره.» وقتی شخص دیگری به «فیلد» توضیح داد که «جون بائز» یکی از معروف ترین خوانندگان موسیقی فولکلور آمریکا در دهه شصت میلادی و دوران جنگ ویتنام بوده است او پاسخ داد:«چه عالی ..خوشحالم که او هم اینجاست. پس او یک خواننده اسطوره ایه اما راستش من اسم هیچکدوم از آهنگهاشو بلد نیستم.»
وقتی «جون بائز» از جمعیت خواست که در یکی از ترانه های او به نام Where's My Apple Pie با او همخوانی کنند، تنها چند نفر با او همراه شدند و بقیه به نظر می رسید کلام های این ترانه را بلد نیستند. با این همه جون بائز با اجرای هر ترانه، مورد تشویق شدید حاضران قرار گرفت. دربخش هایی از همین ترانه، «بائز» کلام ها را تغییر داده بود و بجای «اپل پای من کجاست» (اپل پای کیکی است که با سیب پخته می شود و یکی از غذاهای سنتی آمریکا محسوب می شود و مظهر اتوپیایی است که به آمریکایی ها وعده داده شده است) از کلمات «وقتش رسیده که اشغال کنیم» استفاده می کرد.
«جون بائز» تنها خواننده دهه شصت و دوران اعتراضات بزرگ ضد جنگ در آمریکا نیست که در تظاهرات «اشغال وال استریت» شرکت می کند. روز سه شنبه هفته پیش دو تن از اعضای گروه قدیمی «کرازبی، نش اند یانگ»، «دیوید کرازبی» و «گراهام نش» هم در محل تظاهرات در نیویورک دست به اجرای برنامه زدند.
تظاهرکنندگان «اشغال وال استریت» بیش از دوماه است که علیرغم کوشش های شهردار نیویورک برای پراکنده ساختن آن ها و تهاجم پلیس به اردوگاه آن ها به تظاهرات اعتراضی خود ادامه داده اند. این تظاهرات در مدت کوتاهی که از آغاز آن می گذرد به شهرها و ایالت های دیگر آمریکا نیز سرایت کرده است.
گروهی از این تظاهرکنندگان از روز جمعه گذشته اقدام به یک راهپمایی طولانی از «منهتن» تا شهر «واشنگتن» پایتخت آمریکا کرده اند. این جنبش جنبی به نام «اشغال بزرگراه» علیرغم هوای سرد و برفی در منطقه هچنان ادامه دارد.
iran#
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر